Μια απ' τα ίδια... Uber Alles
Επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες λοιπόν... τα περισσότερα νέα συγκροτήματα (και όταν λέμε νέα εννοούμε τέλη 90s και πέρα πλέον), πάνω στη σκηνή κουνάνε χέρια, πόδια, τραγουδούν, χορεύουν και έτερον ουδέν. Το έκαναν οι Radio 4 σε ένα live προ εβδομάδων, που ήδη έχει διαγραφεί πλήρως από τις μνήμες μας, είδαμε τους Das Pop να υποστηρίζουν με τάσεις αναπηρίας την δισκογραφικά υπέροχη εναλλακτική pop που υπηρετούν, θυμόμαστε προ ετών τον Jay Jay Johanson να μην μπορεί να πείσει ούτε τον εαυτό του ότι δίνει σώου, κάποτε είχα δει τους λατρεμένους- και πρωτοπόρους στη φάση τους- Les Rhythmes Digitales να επιδίδονται σε ανελέητο καραγκιοζιλίκι επί σκηνής... κ.ο.κ. Οι ενεργειακές εξάρσεις των Franz Ferdinand και η άρτια μουσικότητα των Blonde Redhead... δεν σώζουν μιας κατάσταση... ημιθανούς βαρεμάρας για τα περιβόητα κάποτε rock 'n' roll show των ηρώων μας. Για αυτό άλλωστε καταφθάνει ο Cave και μένουμε ακόμη με το στόμα ανοιχτό...
Πράγμα που εκμεταλλεύτηκαν πλήρως και οι Neubauten... πληρέστερα δε ο ίδιος ο Blixa. Γιορτάζοντας τα 25 χρόνια της πραγματικά ένδοξης καριέρας τους (στη διάρκεια της οποίας δίδαξαν ουκ ολίγες φορές τι θα πει ανατρεπτική άποψη περί τέχνης...), δίνουν φέτος μια σειρά από greatest underground hits live εμφανίσεις, που διάκεινται αρνητικά και διαψεύδουν οτιδήποτε υποτίθεται ότι πρέσβευαν για το 1/4 αυτό του αιώνα, κατά το οποίο εδέησαν να πρωτοπορήσουν. Παρόλα αυτά ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρόκειται περί συναυλιών που στέκονται αρκετά σκαλοπάτια παραπάνω από αυτά που πράττουν και άδουν επί σκηνής οι νεότεροι-νεότατοι συνάδελφοι τους.
Τους είχαμε δει και προ 6-7 ετών, σε μια μάλλον αμήχανη φάση της πορείας τους, αν θυμάμαι καλά έπειτα από την κυκλοφορία του μετριότατου Tabula Rasa LP. Τότε ο Blixa παραήταν απασχολημένος με τον πυρετό της επιτυχίας των Bad Seeds... παρόλα αυτά ειδικά σε εμάς τους νεότερους ακροατές, είχαν κάνει πραγματικά εντύπωση, επιβεβαιώνοντας -έστω και εν μέρει- το σοκ που προκαλούσαν οι στουντιακές τους αλχημείες.
Εν έτη 2005 σταθήκαμε μάρτυρες ενός show, που προσπάθησε να προκαλέσει, να σοκάρει (μάλλον άτοπη η λέξη), να διαφοροποιηθεί έστω, από ό,τι άλλο κυκλοφορεί στην πιάτσα, εν μέσω πραγμάτων που έχουν καταστεί εκ των ων ουκ άνευ για την μπάντα και τους ακροατές της. Τώρα θα παίξει ο Hacke φλάουτο με τον σωλήνα, τώρα θα βγουν τα τενεκέδια και θα γίνει ο σαματάς, να σου και το καροτσάκι του σουπερ-μάρκετ, τα συνήθη σπασμένα πιατίνια στη θέση τους, τα ουρλιαχτά του Blixa να υπενθυμίζουν κάθε τόσο ποια ακριβώς παρανοϊκή προσωπικότητα υπάρχει μπροστά μας. Μαυροντυμένοι όλοι και από μέσα το merchandising της μπάντας (και έπειτα σου λέει τι σχέση έχουν με το goth κοινό...)... και τελικά πέρα από όλα αυτά το τελικό αποτέλεσμα μου ακούγεται σαν ένας ήχος που δεν ενοχλεί καν αυτούς, που από ολόκληρη τη δισκοθήκη του Cave επιμένουν να κατέχουν το Boatman's Call.
Τώρα που ξενέρωσαν οι Bad Seeds, βγαίνει ο Blixa να μας το παίξει πρίγκιπας του σκότους; Εμείς σαν να θυμάμαι ότι τον ξέραμε αρκούντως τρελό για να μην ασχολείται με το να αποδείξει, να επιδείξει και να αποκομίσει οτιδήποτε. Τα θρυλικά όργανα -ιδιοκατασκευές της μπάντας- δεν βλέπω τόσα χρόνια μετά τι διαφορετικό έχουν να μας δώσουν, από τις παραδοσιακές κιθάρες που γρατζουνιούνται με τον ίδιο τρόπο από την εποχή του Alexis Korner. Και όσο και κάτι "με έπιασε" από το γνήσιο post punk αίσθημα που ορισμένες στιγμές διέρρεε στην ατμόσφαιρα... αρκετές ημέρες μετά επιβεβαιώνω στη μνήμη του το γενικότερο αίσθημα μιας flat συναυλίας που δεν κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον μου, με πιο έντονο από τον δοκιμασμένο σε αυτές τις περιπτώσεις τρόπο.
Καρικατούρες που επανέρχονται στις τετριμμένες ανατροπές τους, με τρόπο σχεδόν υποκριτικό, μου φάνηκαν οι Neubauten το βράδυ της περασμένης Πέμπτης. Και αν το κάζο που έπαθαν με τον manager τους, τους αναγκάζει πλέον να πουλάνε μισοτιμής τα μπλουζάκια και τα "από-την-παραγωγή-στην-κατανάλωση" cd-ια του live που... "μόλις παρακολουθήσατε" και έρχεται σπίτι σας σαν special pizza με απ' όλα, δεν είμαστε δα και τίποτε ιθαγενείς να μασάμε από πέρλες και πετράδια τέτοιου είδους. Οι καλύτερες συναυλίες της ζωής μας δεν υπάρχουν χαραγμένες σε cd, βινύλια και bootleg της κακιάς ώρας. Κάπου αλλού θα τις βρείτε.
Και να το πω ξεκάθαρα. Ακόμη και στο ξενέρωμα του ο Cave φτιάχνει καλύτερη κατάσταση... από ότι οι ευνοημένοι αυτού, που τρέχουν ασθμαίνοντας να κλέψουν λίγη από την αμφισβητούμενη πλέον δόξα του, με στάση εχθρική απέναντι στο δικό τους ηρωικό παρελθόν!
Γερμανία-Αυστραλία... ως είθισται 0-1!
[Φωτογραφίες : Γιώργος Χαριτίδης]
