Erase Errata - Scab Level - Mary's Flower Superhead
Οι Erase Errata, ένα από τα ανερχόμενα ονόματα του αμερικανικού underground, εμφανίστηκαν live στο Ξυλουργείο το βράδυ της Παρασκευής, σε μια από τις σπάνιες ευκαιρίες που έχουμε στην πόλη μας να γινόμαστε μέτοχοι στα σύγχρονα μουσικά δρώμενα.
Την βραδιά ξεκίνησαν οι Mary's Flower Superhead, ένα αρκετά νέο τριμελές σχήμα της πόλης, με ένα ημίωρο set όπου φάνηκε η προτίμησή τους για τον θορυβώδη αμερικανικό in-die ήχο. Έπαιξαν απλά, με όρεξη και ορμή που κάλυπτε τις αναπόφευκτες ακόμη αδυναμίες τους και έδινε φρεσκάδα σε κατά τα άλλα γνώριμα ακούσματα. Κατάφεραν να παρασύρουν το κοινό, δείχνοντας ότι αποτελούν ελπίδα και υπόσχεση για το μέλλον.
Την σκυτάλη πήρε το εμπειρότερο, πενταμελές σχήμα των Scab Level με ένα σαραντάλεπτο περίπου set. Σκηνική παρουσία με προβολές στο backdrop, προηχογραφημένους διαλόγους και ήχος πιο σύνθετος, περισσότερο βρετανικός. Κινήθηκαν με άνεση ανάμεσα σε διάφορα στυλ, reggae, pop, punk αλλά και πιο ατμοσφαιρικό ήχο, συχνά μέσα στο ίδιο τραγούδι, ικανοποιώντας τους (αρκετούς) παρόντες φίλους τους.
Σειρά είχαν οι τέσσερις νεαρές κυρίες από το San Francisco. "Everybody here tonight is going to die" μας δήλωσε από την αρχή η frontwoman Jenny Hoyston διαψεύδοντας τον εαυτό της με την απλή και πολύ φιλική της παρουσία, για να ξεκινήσουν αμέσως τον θορυβοποιό ήχο τους. Οι πολύπλοκες ρυθμικές γραμμές στις παρυφές του disco-funk από τα drums της Bianca Sparta και το στιβαρό μπάσο της Ellie Erickson που στήριζε όλο τον ήχο τους 
δημιουργούσαν το υπόβαθρο επάνω στο οποίο η Sara Jaffe προσέθετε άλλοτε κοφτερά, ρομποτικά riffs, άλλοτε φαινομενικά ασύνδετες κιθαριστικές γραμμές και άλλοτε απλά θόρυβο. Η Jenny ολοκλήρωνε την εικόνα με τα φωνητικά της, τις περισσότερες φορές υπό μορφή επειγόντων δηλώσεων, αλλά και τις συχνές ατονικές πινελιές από την τρομπέτα της.
Avant-punk στην αιχμή του σημερινού ήχου που έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η μουσική των Erase Errata ισορροπεί ανάμεσα στην (ρυθμική) τάξη και το χάος. Μερικές φορές συγχέονται με την σκηνή της Νέας Υόρκης, κάτι στο οποίο η Sara εναντιώθηκε με έντονο τρόπο όταν το αναφέραμε, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι "εκεί ενδιαφέρονται περισσότερο για την μόδα, στο San Francisco τα πράγματα είναι διαφορετικά" και μάλλον έχει δίκιο, αφενός γιατί ο ίδιες έχουν προηγηθεί χρονικά της disco-punk σκηνής και αφετέρου γιατί η ανεπιτήδευτη εμφάνισή τους δήλωνε επιδεικτική αδιαφορία για οποιαδήποτε μόδα.
Το set τους κράτησε περίπου μια ώρα και κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος των δύο δίσκων τους Other Animals και At Crystal Palace, η συνολική διάρκεια των οποίων άλλωστε δεν ξεπερνά την ώρα. Στα highlights περιλαμβάνονται οπωσδήποτε τα Marathon και Tongue Tied, επίσης όμως οι πολλές και συχνές προπόσεις της Jenny, σκοπός των οποίων τελικά ήταν μάλλον να ξεκουράζεται το group ανάμεσα στα τραγούδια γιατί, όπως μας είπε μετά η Bianca, ήταν κατάκοπες καθώς βρίσκονταν στο τέλος της αρκετά μεγάλης ευρωπαϊκής περιοδείας τους.
Ένα ενδιαφέρον live που παρέσυρε στον χορό ακόμη και όσους είχαν έρθει απλά από περιέργεια, μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά ένα group που βρίσκεται ακόμη σε ανοδική και δημιουργική πορεία, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει καθώς η Θεσσαλονίκη είναι συνήθως το αποκούμπι των κάθε λογής "δεινόσαυρων". Ευχόμαστε να γίνονται πιο συχνά τέτοια live, έχοντας επίγνωση ότι αυτό αποτελεί πλέον πράξη ηρωισμού από την πλευρά των εκάστοτε διοργανωτών, όπως έδειξε για μία ακόμη φορά και η απαράδεκτα μικρή προσέλευση κοινού.
Φωτογραφίες : Άκης Καλλόπουλος
