Less than faith
Στο δρόμο ψιλόβρεχε. Η Εγνατία κλειστή λόγω Bahoz. Χριστοπαναγίες από τους οδηγούς. Φτάνουμε εκεί κι αντικρίζουμε ένα απίστευτο αυτοκινητομάνι. Ο κόσμος συνεχίζει να προσέρχεται κατά ριπάς. Δέκα και μισή κι ακόμα δεν είχαν ανέβει στη σκηνή. Χωρίς σαπόρτ στην Θεσσαλονίκη. Καπνοί βγαίνουν και ξαναβγαίνουν. Βοηθάνε και οι αρειμάνιοι θεατές όσο μπορούν την κατάσταση. Το νερό νεράκι ένα ευρώ.
Και να οι πρώτοι δυο τρεις επί σκηνής. Οργανικό για εισαγωγή από την Sister Bliss. Μετά σκάει μύτη κι ο Maxi. Ραπάρει για να ξεσηκώσει τα πλήθη. Το κόλπο πιάνει. Πλατεία και εξώστες τίγκα, δονούνται μαζί του. Το πατάρι που βρισκόμαστε εμείς χοροπηδάει. Οι πέντε γίνονται έξι κι ύστερα επτά. Φλερτάρουν με την ακουστική του χώρου, με την σόουλ αλλά και με το ροκ'ν'ρολ. Τα τύμπανα ηχούν ογκώδη.
Εμένα, για να πω τη μαύρη μου αλήθεια, δε μου γεμίζουν το μάτι. Αν κάνανε ακόμη εμφανίσεις οι Frankie Goes to Hollywood, οι Faithless θα παίζανε σαπόρτ και με τα χίλια ζόρια. Διότι αυτά τα φλερτ που αναφέρω παραπάνω δεν τους βγαίνουν. Τρώνε χυλόπιτα και φεύγουν σα βρεγμένες γάτες.
Εκεί όπου τους χάρηκα πραγματικά ήταν οι deep house στιγμές τους. Εκεί έχουν πραγματικά κάτι να λένε. Εκεί με ξεβίδωσαν στο χορό. Αυτό μάλιστα! Ξέρουν καλά να το κάνουν κι έχουν ταλέντο, είναι η φυσική τους κλίση. Τ' άλλα μπορούν να τα παραμερίσουν και να εστιάσουν στο ατόφιο χορευτικό, κλαμπάτο, μπιτάτο κι αρμονιώδες στιλ που τους ταιριάζει. Relax and do it!
Παίξανε γύρω στη μιάμιση ώρα μαζί με την επιστροφή. Ευχαρίστησαν κι αποχώρησαν καταϊδρωμένοι. Ο Maxi έβγαλε στο τέλος και το πουκάμισό του. Κρίμα που η εμφάνισή τους ήτανε mini. Αλλά και πάλι, δεν ξέρω αν θα άντεχα αν ήταν πιο midi ή πιο maxi.
