Πολλοί... παίδες, λίγη φλόγα!
Λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή οι Fiery Furnaces και αφότου τελείωσε το set της η support μπάντα (την οποία δυστυχώς χάσαμε, καθότι υπολογίζαμε σε ελληνικές συνήθειες περί ακαδημαϊκού τετάρτου κ.λ.π.), χαρακτηρίσαμε την συναυλία ως "την θριαμβευτική επιστροφή του indie". Λίγο πριν το τέλος της συναυλίας πήραμε την άγουσα για την έξοδο, αφήνοντας τους FF να παίζουν ένα ομοιογενές ηχητικό ανάλογο του ήχου που λατρέψαμε στους Pavement, σκεπτόμενοι ότι αν είναι να επιστρέψει κατ' αυτό τον τρόπο το indie καλό είναι να κάτσει εκεί που είναι. Όπου κι αν είναι τέλος πάντων.
Εύλογη απορία: με όλη αυτή τη φήμη, τη δόξα, προφανώς το χρήμα και σίγουρα την ροκ αίγλη που διαθέτει ο Alex Kapranos των έτερων FF δεν μπορούσε άραγε να βρει κάποια καλύτερη γκόμενα; Ή μήπως μίλησε το ελληνικό του αίμα και τον υποχρέωσε να βρει κι άλλο ελληνικό αίμα- έστω και νοθευμένο- για να ζευγαρώσει; Κάτω του μετρίου η Ελεονώρα το λοιπόν.
Εύλογη απορία 2: όλος αυτός ο ανέλπιστα πολύς κόσμος που μαζεύτηκε στο ΑΝ, ωσάν να επρόκειτο για metal συναυλία, και όχι για βήτα διαλογής indie hipsters της επικαιρότητας των 00s, τι περίμενε να ακούσει άραγε; Δεν ξέρω τι περίμενε, αλλά αν κρίνω από την ψιλή και μη κουβέντα που από το τρίτο - τέταρτο τραγούδι και μετά πιάσανε οι περισσότεροι αναμεταξύ τους, σίγουρα δεν άκουσε (και δεν είδε) αυτό που περίμενε.
Εύλογη απορία 3: ποια η τύχη σου όταν είσαι ο μπασίστας στο προσωπικό σχήμα ενός από τους σημαντικότερους μπασίστες στην ιστορία του εναλλακτικού ροκ ήχου; Για την απάντηση ρωτήστε τον Jason Loewenstein, ο οποίος διατελέσας μπασίστας στους Sebadoh του αρχιμπασίστα Lou Barlow, βρέθηκε εδώ και κάποια χρόνια να προσπαθεί να δώσει ορμή στον καταδικαστικά ισοπεδωμένο ήχο των FF της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Και εν πολλοίς το καταφέρνει. Που να έπαιζε και στους FF της από εδώ πλευράς δηλαδή...
Εύλογη απορία 4: αναγνώρισες κανένα τραγούδι; Κάτι αναγνώρισα, αλλά απλώς μπορώ να εντοπίσω τον δίσκο από τον οποίο προέρχεται. Μη ζητάς τίτλους κλπ Αν οι Στέρεο Νόβα έπαιζαν πάντα το ίδιο τραγούδι, οι FF παίζουν μόνιμα το ίδιο κουπλέ από το ίδιο τραγούδι (διότι δεν τα πολυσυμπαθούν και τα ρεφρέν).
Εύλογη απορία 5: Γκρινιάζετε που δεν έρχονται νέες μπάντες; Ήρθαν. Γκρινιάζετε για το ακριβό εισιτήριο; 17 ευρώ. Γκρινιάζετε που δεν έχει κόσμο; Γεμάτο το ΑΝ! Για τι άλλο θα γκρινιάξετε τέλος πάντων; Για το ότι παρακολουθήσαμε ένα από τα πιο βαρετά και κουραστικά live που είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε ποτέ. Το οποίο αρνητικό πρόσημο δυστυχώς δεν αναπληρώνεται από όλα τα επιμέρους στοιχεία που ήταν απολύτως θετικά την Τρίτη το βράδυ.
Εύλογη απορία 6: Στους Piano Magic θα πάμε, μετά από αυτό το φιάσκο; Θα πάμε. Αυτούς τους έχουμε τσεκάρει πολλάκις στο παρελθόν και τα περάσανε με άνεση τα τεστ κοπώσεως.
Εύλογη συμβουλή 7: αν έχεις μια μέτρια indie μπάντα, φρόντισε να έχεις πολλούς και άξιους φίλους και εραστές.
Την ευλογία μας να έχουν τα δύο αδέρφια, αλλά μακριά από εμάς...
Y.Γ.- Όχι και τόσο μακριά τελικά μιας και απ' ότι διαβάζω, η ομάδα ΚΟΡΜΟΡΑΝΟΣ και το Vinyl Microstore προσφέρουν ένα ακόμη live των FF, το αμέσως επόμενο βράδυ, και μάλιστα με δωρεάν είσοδο, αλλά και με πλήκτρα (να φανταστώ ότι στο ΑΝ απαγορεύονται τα πλήκτρα λόγω ροκ ιστορίας του χώρου...). Παρότι δεν πρόκειται να παραβρεθώ -όπως θα φαντάζεστε- το βρίσκω πολύ καλό ως κίνηση. Άσε που δίνει την ευκαιρία στα δύο αδέρφια να επανορθώσουν.
