Alva Noto / Spyweirdos / Floridis
Ο άνθρωπος που μαζί με τον Olaf Bender (a.k.a Byetone) δημιούργησε μια από τις πιο επιδραστικές εταιρείες στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής, το μισό αφεντικό της Raster Noton, ο άνθρωπος που μόλις βγήκε από την κατάψυξη, Carsten Nicolai, ήρθε στην Ελλάδα κι επιτέλους καταφέραμε, να είμαστε κι εμείς εκεί για να καταγράψουμε μια από τις σημαντικότερες εμπειρίες των τελευταίων χρόνων. Ο Αlva Noto(s) (που έλεγε κι ο Spyweirdos) ανήκει σίγουρα στην μεγάλη πεντάδα των μουσικών που σπρώχνουν παραπέρα τα όρια ενός είδους, που μπορεί να περιγραφεί με πολλούς όρους, αλλά ο καθένας τους, θα αδικούσε κάποιες από τις πολλές του διαστάσεις.
Σε αυτό το live, θα είχε ενδιαφέρον να έσπρωχναν μέσα με το ζόρι, τους υπέρμαχους της ιδέας, πως δεν κάνει live κάποιος μ'ένα laptop και πως το μόνο που κάνουν, είναι να διαβάζουν τα mail τους μπροστά σε κοινό. Να ήταν και αυτοί παρόντες, όταν μια τεράστια ακολουθία από 0+1 διοχετευόταν με ρυθμούς Voyager προς το καθήμενο κοινό κι όταν το μηλαράκι της Apple γινόταν ένα ακόμα όργανο, φυσικό ή αφύσικο δεν έχει την παραμικρή σημασία.
Το πρώτο ερώτημα αφορούσε τον νέο χώρο Six D.O.G.S., και η απάντηση μας δόθηκε καταφατικά. Το μικροσκοπικό για live Kinky Kong, μεγάλωσε και πήρε και την διπλανή αίθουσα όπου τώρα μπορείς να δεις μια συναυλία σε ανθρώπινο επίπεδο μ'έναν αρκετά καλό ήχο, σ'ένα χώρο που απ'ότι φαίνεται μπορεί να φιλοξενήσει αρκετά από τα μέχρι τώρα, κι ελλείψει κατάλληλου χώρου, άστεγα live. Τα εισιτήρια ήταν περιορισμένα (150) και πρέπει να εξαντλήθηκαν σχεδόν όλα. Υπήρχαν και καρέκλες, κάτι που συνήθως προειδοποιεί το κοινό να δώσει ένα κλικ παραπάνω σεβασμού στην συναυλία που ακολουθεί, και να μην χορεύει σαν κατσίκι ακούγοντας drone. Βέβαια χτες δεν έπαιζε drone και λίγο πριν το τέλος τις μαζέψαμε μόνοι μας, για να βρεθούμε όλοι λίγο πιο όρθιοι και λίγο πιο κινητικοί, πριν τελειώσει αυτό το σπουδαίο βράδυ.
O Spyweirdos κι ο καταπληκτικός Φλώρος Φλωρίδης, ξεκίνησαν το δικό τους set, με πολύ καλή διάθεση, αφού πρώτα μας πληροφόρησαν πως θα παρουσιάσουν ένα μέρος από την τελευταία τους δουλειά (την οποία ολοκλήρωσαν μετά από τέσσερα χρόνια) και πως μετά αφού ο Carsten Nicolai παίξει μόνος του, στο τέλος θα έπαιζαν και οι τρείς μαζί. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; (στο τέλος υπάρχει αυτή η απάντηση). Μπράβο και στους δυο, πολύ ενδιαφέρον όλο το set, με τον Spyweirdos να Autechre-ίζει σε σημεία και τον Φλωρίδη να γράφει λούπες, να παίζει ελεύθερα, ν'αλλάζει όργανα (με αποκορύφωση το βαρύτονο σαξόφωνο) και γενικά να βλέπεις δυο ανθρώπους από τόσο διαφορετικούς μουσικούς χώρους, να συνδυάζονται άψογα κι ακομπλεξάριστα (και ναι, τα φασαριόζικα μας άρεσαν πιο πολύ, όπως πρόσεξε κι ο Spyweirdos).
Η ώρα όμως είχε περάσει και όχι δεν θέλαμε διάλειμμα, και ναι την παλεύαμε, (αφού ερωτηθήκαμε) να δούμε κατευθείαν τον Alva Noto, ο οποίος ήρθε, έκλεισε τα φώτα κι άνοιξε τον προτζέκτορα, για να δούμε αυτές τις οριζόντιες και κάθετες γραμμές να εναλλάσσονται από μαύρο σε άσπρο, από κόκκινο σε μπλε και να πηγαίνουν από πάνω μέχρι κάτω, όπως τα περισσότερα κεφάλια των παρευρισκομένων. Ένα μεγάλο κύμα χαράς διοχετεύτηκε από την πρώτη 'συχνότητα' του Carsten Nicolai πάνω σ'αυτό το καταπληκτικό touchscreen hardware που διαθέτει η Raster Noton και η μουσική (αν είναι ο κατάλληλος όρος), έμοιαζε με τους δίσκους κολάζ, μόνο που αντί για samples υπήρχαν μικροσκοπικοί ήχοι και συχνότητες εναλλασσόμενοι κάθε παραμικρό κλάσμα του δευτερολέπτου.
Ένας ήχος που απαιτεί προσοχή για να γίνει αντιληπτός πλήρως κι ένα σύνολο αρκετά εθιστικό για ακουστεί για τόση λίγη ώρα. (απάντηση 1). Ο ρυθμός στην ίδια φιλοσοφία και με το που ακούστηκαν τα πρώτα νούμερα από το αριστουργηματικό Unitxt, σου έρχονταν να ανέβεις πάνω και να δώσεις λίγο ακόμα παραπάνω ένταση. Όση (λίγη) ώρα έπαιξε ήταν άψογος (σαν ν'ακούς τον δίσκο αυτούσιο αλλά καταλάβαινες ταυτόχρονα, πως ακριβώς χτίζει το κάθε του κομμάτι, τι γινόταν ζωντανά και τι όχι) και μαζί με μια δόση θεατρικής ερμηνείας στο παίξιμο του, έκλεισε κάπως απότομα, αφήνοντας με μισογεμάτο στομάχι όσους πήγαν για χορτάσουν μόνο απ' αυτόν. Μετά ήρθε η ώρα για να βρεθούν και οι τρείς καλλιτέχνες στην σκηνή για ένα (;! απάντηση 2) κομμάτι. Ο Φλωρίδης έδωσε πραγματικά άλλη διάσταση στον ήχο, σολάροντας ελεύθερα με το σαξόφωνο του, πάνω στους ρυθμούς του Spywerdos και του Carsten Nicolai θυμίζοντας μας, πόσο ευπροσάρμοστη σε πολλά είδη είναι η free jazz του και πόσο μεγάλος μουσικός είναι ο ίδιος.
Συνολικά το πλήρες σετ πρέπει να κράτησε κάτι λιγότερο από δίωρο και κάτι περισσότερο από μιάμιση ώρα, όπου ο Γερμανός έπαιξε μόνος περίπου σαραντάλεπτο. 'Οπως και να'χει, κατά γενική ομολογία ήταν ένα καταπληκτικό live σ'έναν ωραίο νέο χώρο κι ευχόμαστε την επόμενη φορά να κρατήσει λίγο παραπάνω και να'ναι μαζί κι άλλοι από το roster της Raster.
Φωτογραφίες - Φωτεινή Πηλιχού
