Γιορτή της Μουσικής
Γενικά δεν τα πάω καλά με όλες αυτές τις "Ημέρες".
Ημέρα του Περιβάλλοντος, Ημέρα του Αθλητισμού, Ημέρα της Γυναίκας, Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο, Ημέρα της Προστασίας της Πολύχρωμης Αμφισεξουαλικής Σαλαμάνδρας...
Όμως όταν πρόκειται για την Ημέρα της Μουσικής, χαλάλι, ας την εορτάσουμε, και μάλιστα, όπως συνηθίζουμε ως λαός, με μία γερή δόση υπερβολής. Η "Ημέρα" λοιπόν, έγινε "Τετραήμερο", και ποιός είμαι εγώ για να αντιδράσω;
Η Αθήνα φωτίστηκε, απόκτησε το δικό της soundtrack σε αρκετές γωνιές της, το οποίο για καλή μας τύχη, είχε και μία πολύ σωστή αισθητική. Να'ναι καλά όσοι θέλησαν να ζωγραφίσουν την πόλη με τους ήχους των 1 Giant Leap, Scissor Sisters και Circulation, μεταξύ άλλων, και όχι της όποιας Πέγκυ, και του όποιου Σάκη. Φτηνά την γλυτώσαμε παίδες...
Πλατεία Κοτζιά, Πλατεία Κλαυθμώνος, Τεχνόπολη, Εθνικός Κήπος. Τέσσερα σημεία της Αθήνας και χιλιάδες κάτοικοί της, όλων των φυλών να πηγαινοέρχονται από το ένα στο άλλο. Ένα σωστό αστικό πανηγύρι, ένας δωρεάν, αλλά σε καμία περίπτωση φτηνιάρικος, πολιτισμός, τον οποίο πιο πολύ και από εμάς, ίσως και να τον ευχαριστήθηκαν όσοι μη προνομιούχοι της ζωής (πολύ δελτίο ειδήσεων του Star ακούστηκε αυτό), είχαν την ευκαιρία να κάνουν ένα διάλειμμα, να χορέψουν και να στριμωχθούν στις πρώτες σειρές της κάθε σκηνής ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια όλων των ηλικιών.
Διάολε, δεν είμαι ρομαντικός, ούτε αισιόδοξος, όμως κάποιες στιγμές αναγκάζομαι και εγώ να βλέπω με χαμόγελο το μέλλον της πόλης. Ανάμεσα από Euro, Pixies, χαλάρωση Σαββατοκύριακου, και άγχους καθημερινότητας λοιπόν, και αφού είδα και άκουσα όσα περισσότερα πράγματα μπορούσα, και αφήνοντας στην άκρη όσα θα μας ανάγκαζαν να γκρινιάξω, απλά ξεχωρίζω κάποιες εικόνες και αυτές αποθηκεύω στην μνήμη μου.
:: To μεγαλύτερο gay pride party που έχει στηθεί ποτέ στην Αθήνα. Να είναι καλά το τσίρκο των Scissor Sisters. Από την Νέα Υόρκη στην Αθήνα, με glitter προκλητική αγάπη και τον Casey Spooner των.Fischerspooner στην πρώτη σειρά στην γωνία να χαμογελάει καθώς βλέπει τον Jake Shears να κουνάει αυτό που του έδωσε η μαμά του.
:: Ο χαμογελαστός Ινδός παππούς που ενθουσιασμένος πέταξε όλα τα λουλούδια που πούλαγε στα πόδια της πληθωρικής Ana "Maria Callas-on-Cocaine" Mantronic.
:: Το πολύχρωμο Τρίγωνο των Βερμούδων, από την Νορβηγία, που αποδείχθηκαν πάρα πολύ καλύτεροι από ότι αρχικά πίστευα.
:: Η φωνή της Carla, η καλύτερη συνέχεια μίας απίστευτης βραδιάς, αφού συνήλθαμε από την φωνή της Kim. Άκη, πως άντεξες χωρίς να δεις τους Pixies;
:: To πολυπολιτιστικό show των 1 Giant Leap, έστω και χωρίς Baaba Maal, και Maxi Jazz όπως είχε ανακοινωθεί. Κάθε φιλοξενούμενος της πόλης, απ' όπου και αν προέρχεται, άκουσα κάποιον ήχο από την πατρίδα του.
:: Το hip hop crew (μέσος όρος ηλικίας τα 13) που περίμενε υπομονετικά τους Versace Widow να τελειώσουν το set τους, για ανέβουν στη σκηνή, οι "δικοί τους" Νέβμα και Goin' Through. Στην αρχή, γέλαγαν με τη Χήρα του μακαρίτη μόδιστρου, στο τέλος χόρευαν. Πάρα πολύ καλό και το δεύτερο demo του group, που μοίραζες Ted. Όπως τα είπε και ο Παπαϊωάννου στο 9α κεράσια του.
:: Ο κουρασμένος Νάστας που έφθασε ιδρωμένος και πολύ καθυστερημένος στην σκηνή της Athens Voice. Δυστυχώς, η αγαπημένη μου Salonica Voice ακούστηκε στην Κλαυθμώνος χωρίς soundcheck, την ίδια στιγμή που στο Toy παίζαμε Ελληνορωσική ρουλέτα. Θύμα του Βρύζα έπεσε και ο Κωνσταντίνος Βήτα.
:: Ο Nikko Patrelakis που προσπάθησε στην ίδια σκηνή αργότερα το βράδυ να υπερκαλύψει τα κορναρίσματα και τις φωνές των πάντα υπερβολικών ελλήνων οπαδών.
:: Μόνο μία ψυχή, και ένας πακιστανός χορευταράς έπιασαν το νόημα της μουσικής του Patrelaki. Πληροφορίες που θέλουν τον εν λόγω απίστευτο street-clubber να ήταν το πιο διάσημο go-go boy dancer της περιοχής του Kashmir ελέγχονται ως ανακριβείς.
Και μία και μοναδική "μίνι" γκρίνια: Οι Fun-Da-Mental με τους Mighty Zulu Nation δεν γινόταν να παίξουν νωρίτερα; Όσο και να ήθελα, Δευτέρα ξημερώματα, συνηθίζω να ροχαλίζω...
"Μην νυστάζεις, είναι η γιορτή της Μουσικής, πρέπει να το εορτάσουμε έως το πρωί".
