Master of the DJs
Μπορείς να το πεις και χιπ-χοπ ...πανηγύρι. Του Χρήστου Αναγνώστου
Θυμάμαι το '93 που χα πάρει το Vs. των Pearl Jam και οι κλασικοί πρωτοδισκάκηδες μ’ έκαναν να νοιώθω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Επίσης θυμάμαι που το 2001 δεν είδα τελικά τον Grandmaster Flash στο Λονδίνο για αδιευκρίνιστους λόγους και πάλι το κουβαλούσα βάρος στην συνείδηση μου. Τελικά σχεδόν 20 χρόνια μετά η απάντηση ήρθε από μόνη της. Απλά νωρίτερα δεν ήταν ή ώρα του να συμβεί! Αφού έχω ακούσει το Ten ένα εκατομμύριο φορές, σε ό,τι σχεδόν έκδοση υπάρχει, πήγα επιτέλους να δω και τον DJ των DJs. Με μια επίσης σημαντική λεπτομέρεια. Πρώτη συναυλία και για την εφτάχρονη κόρη μου. Τώρα τι έχει να πει ο Grandmaster Flash στους Post Millennials είναι μια άλλη ιστορία.
Ήμουν και εγώ λοιπόν ένας από αυτούς που είχαν τα πιτσιρίκια στην πλάτη και χοροπήδαγαν σαν τους τρελούς για μιάμιση ώρα, ενώ ο εξέχων καλεσμένος δίδασκε τα πλήθη. Το οπτικοακουστικό event μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πεμπτουσία του επιτυχημένου γαμήλιου πάρτι χωρίς τα ελληνικά τραγούδια. Αν και είμαι σίγουρος ότι αν το κράταγε λίγο ακόμη κάποιος θα ζήταγε τον "Αετό" ή τον "Παλιόκαιρο". Ο οικοδεσπότης μας πάντως αφού μας έκανε μια εισαγωγή στο who is who anthem αποχωρησάντων κυρίως αστεριών (είναι ή φύση της δουλειάς του ράπερ τέτοια, καταλαβαίνετε) συνοδευόμενο και με τα ανάλογα hits, μας πέρασε στο 5 Boroughs tour. Ένα πέρασμα από τις γειτονιές και τα σπίτια των δημιουργών της σκηνής, που άνετα το χρησιμοποιείς για την επόμενη επίσκεψη σου, αν δεν είσαι ο τύπος που πάει Αμερική για να φάει σουβλάκι στην Αστόρια.
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη, μια και γνώριζαν τα κομμάτια – οκ, ίσως δεν το είχαμε 100% με τους στίχους αλλά ακόμη και κει ο μάγος των turntables μας βοήθησε. Η όλη φάση ήταν φουλ διαδραστική και μικροί και μεγάλοι σήκωναν τα χέρια στον αέρα όχι για να βγάλουν φωτο αλλά για να χορέψουν. Μικρό μαθηματάκι scratching, πέρασμα από Fugees, Beastie Boys, Cypress Hill, όλοι εκεί ήταν και δεν ήταν. Το τέλος μας βρήκε ξεθεωμένους αλλά ευχαριστημένους και με πιο ελαφριά ψυχή. Βέβαια η κόρη μου, μου το ‘πε, "Μπαμπά την άλλη φορά θέλω να με πας σε κάτι λίγο πιο ροκ"!