H συναυλία του ομίλου A-ha
Δώστε χώρο στις Εlectrelane το ροκ έχει αλλάξει το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Βγάλτε στη σύνταξη τους A-ha και τον Phil, φωνάξτε τον Robbie που αν και φελλός είναι στα πάνω του. Οι A-ha ήταν πέρα για πέρα ψεύτικοι, κομπλεξικοί, ερασιτέχνες παππουδόβλαχοι, χωρίς ίχνος πάθους και ζωντάνιας. Μπράβο μας που ανασταίνουμε και νεκρούς, κρίμα όμως που χάνουμε τον καιρό μας χαρίζοντας την συμπάθεια μας για να μην πω τον οίκτο μας για τέτοιες αρπαχτές. Μπράβο στην Encore που μάζεψε τα αποφάγια των καλών εντυπώσεων της ανέλπιστα εκπληκτικής συναυλίας των Duran και έκανε καλό ταμείο.
Τι να πρωτοπεί κανείς για την τραγωδία που ζήσαμε το βράδυ του Σαββάτου στο γήπεδο του ΠΑΟΚ. Τρεις φοβισμένοι Νορβηγοί (τα ιδρυτικά μέλη του ομίλου Α-ha) με τρεις Σουηδούς session της πλάκας μας χάρισαν μιας ώρας και δέκα λεπτών βλακεία, υποκρισία, κομπλεξισμό και κιτσαριό. Τα τρία πρώτα κομμάτια (αδιάφορα μέχρι Johnny Logan επιπέδου) στερούνταν φωνητικών. Οχι, δεν έφταιγε ο ήχος (το διασταυρώσαμε αργότερα με τα ανεπανάληπτα φάλτσα του Morten στο "Summer moved on"), ο ανύπαρκτος "αεικίνητος" frontman του ομίλου A-ha έφταιγε που θαρείς ότι μονίμως πόζαρε για το Cosmopolitan με το ένα χέρι στο ποτενσιόμετρο που ήλεγχε τον ήχο στα ακουστικά που φορούσε (πάσχει από βαρηκοϊα) χωρίς να τον ενδιαφέρει καθόλου να βγάλει φωνή. Ηταν ανίκανος να στηρίξει ακόμα και τις καλύτερες συνθέσεις τους όπως το "I've been losing you", σταμάτησε το γκρουπ στο αμέσως επόμενο τραγούδι γιατί δε θυμόταν τους στίχους χωρίς να ζητήσει συγνώμη από το κοινό του ή έστω να χαριτολογήσει πάνω σ' αυτήν την ατυχία του!!
Ο Μorten έκανε και άλλα χαζά αλλά και ο κηπορντίστας, ο βασικός, γιατί ο Σουηδός από τον πάγκο κάτι έφτιαχνε. Ο βασικός κημπορντίστας (ιδρυτικό μέλος του ομίλου Α-ha) δεν έπαιξε τίποτα, αν εξαιρέσουμε τις δύο στιγμές που έπαιξε πάνω στα προηχογραφημένα κάτι σαν ιρλανδέζικη πίπιζα το ριφ του "Τake on me" και του "Sun always shines on tv". Tέτοιους ήχους μόνο ο Φοίβος βρίσκει για τη Βανδή ή ο Γούναρης για το Fame story. Ειδικότερα η εκτέλεση του "Take on me" ήταν ισάξια του "Getting away with it", όχι από τους James αλλά από την Ραλία Χρηστίδου, τον κο Γούναρη και τα σύνθια του (πολύ γελάσαμε, όμως πάρα πολύ σας λέω).
Ο κημπορντίστας έδωσε και ρεσιτάλ κιθάρας στα Νορβηγικά αστειοτράγουδα που μας έχουν χαρίσει οι Α-ha με την επάνοδό τους στο συγχρονο mainstream rock - για γερά νεύρα - μουσικό στερέωμα. Ο τύπος έχει εφεύρει ένα σύστημα όπου ακούει τον εαυτό του χωρίς να τον ακούμε εμείς και το πιο ανατρεπτικό, έχει εφεύρει το καινούριο παίξιμο (αφήνω κοκαλωμένα τα χέρια στην ταστιέρα και βαράω αβέρτα την ίδια συχγορδία) με την ένταση στο 0 φυσικά. Η μόνη στιγμή που πείραξε την ένταση ήταν όταν αλλάξαν θέσεις με τον άλλον κιθαρίστα του ομίλου (αυτός κάτι έπαιξε σε στυλ Οldfield - Κnopfler), όταν ο τελευταίος πήγε στα κήμπορντς και ο ακατανόμαστος πηρε την άλλη κιθάρα που είχε ανοιχτό το volume και με μια κίνηση ματ το χαμήλωσε πάλι στο απόλυτο 0 - οff.
Ακόμα και στις ελάχιστες στιγμές που ο κόσμος ανταποκρίθηκε με τις ιαχές του οι Α-ha ήταν υπερβολικοί (βλέπε 26 φορές να μας βάζουν accapela να τους τραγουδήσμε oooooooooohooooh the living daylights μετά τις δέκα το πρoσαρμόσαμε στα ελληνικά, οοοοοοοωωωωοωωω ο Τραϊανός Δέλλας). O κόσμος που γούσταρε θα πάει το επόμενο Σάββατο σε κάποιο ελληνάδικο λαϊβάδικο και θα το παίξει μάγκας διηγούμενος στους φίλους του την ροκ εμπειρία που βίωσε στο (erase it!) live των A-ha. Εύχομαι να μην μου επιφυλάξουν και οι Stereo mc's καμιά παρόμοια ντροπιαστική εμπειρία στο επερχόμενο live τους που περιμένω με μεγάλη αγωνία!
H εντεκάδα της χρονιάς έχει 1. Ladytron, 2. Royksopp, ..., 11. Stereo mc's.
