Holly Golightly & the Brokeoffs + Jessica Bell στο Ροντέο

Εάν κάποιος είχε ακούσει το τελευταίο πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ της κυρίας Golightly με τίτλο "You can't buy a gun when you're crying" υπό τη συνοδεία των Brokeoffs, δηλαδή του Lawyer Dave, τότε βλέποντας και τη διαφήμιση της εν λόγω συναυλίας θα καταλάβαινε, φαντάζομαι, ότι πιθανότατα η συγκεκριμένη περιοδεία θα αφορούσε κατά κύριο λόγο αυτό το πρότζεκτ και όχι τη γενικότερη μουσική πορεία της αγγλίδας καλλιτέχνιδας.

Με λίγα λόγια, το βράδυ της Παρασκευής, ορθά είχαμε να κάνουμε με τα blues, την country, την αμερικανική ενδοχώρα και τα ουίσκια, και όχι με γκρουβάτο rhythm 'n' blues, σκερτσιόζικα hip-shaking garage άσματα και αλά Kinks ονειρικές μπαλάντες.

Σε καμία περίπτωση δεν τίθεται θέμα υποτίμησης των δεύτερων, μιας και με περίσσιο ενθουσιασμό τα είχαμε απολαύσει την προηγούμενη χρονιά. Απλά ξεκαθαρίζουμε και οριοθετούμε το όλο κόνσεπτ, διευκρινίζοντας πως μάλλον η ζυγαριά της δικαίωσης έγερνε περισσότερο προς την πλευρά του ντουέτο παρά όσων με σθένος αναζητούσαν το "There is an end".

Όχι δηλαδή ότι δημιουργήθηκε και ζήτημα, κάθε άλλο. Δε νομίζω η πλειοψηφία των παρευρισκομένων, εν τέλει να έφυγε με παράπονο. Η Holly "το έχει", είναι γνωστό, ο συνοδοιπόρος της το κατέχει επίσης, εντυπωσιάζοντας άπαντες, παίζοντας ταυτόχρονα ντραμς, κιθάρα και τραγουδώντας, κέφι υπήρχε άφθονο, οι συνθήκες διεξαγωγής ικανοποιητικότατες, άρα τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Σχετικά με τα μουσικά δρώμενα, ακούστηκαν όλο ή σχεδόν όλο το τελευταίο πόνημα που ήδη ανέφερα, μερικά καινούρια κομμάτια και κάνα δυο παλιότερα. Τα κενά γέμιζαν με κάλλιστης ποιότητας χιούμορ, χαλαρή επικοινωνία με το κοινό και μια όμορφη ρέουσα ατμόσφαιρα. Στο τέλος, ο κόσμος δεν επέτρεπε μέσω ενθουσιωδών κραυγών και χειροκροτημάτων να λήξει η βραδιά, έτσι έχω την εντύπωση πως τα encore ήταν περισσότερα από τα προγραμματισμένα.

Και μιας και το πήγαμε ανάποδα, ας πούμε και για το support, δηλαδή την Jessica Bell, ότι για περίπου τριάντα λεπτά εξέφρασε τις μουσικές της, singer-songwriter ανησυχίες και αμφιβάλλω αν κάποιος θυμάται έστω και κάτι από αυτές. Δεν παίρνω κι όρκο βέβαια...

Για το τέλος δύο παραλειπόμενα, έτσι για το θεαθήναι. Πρώτον, ο Lawyer Dave κατά τη διάρκεια του live δεν φορούσε παπούτσια, επιλέγοντας μόνο τις κάλτσες του (χρώματος γκρι), γεγονός όχι και τόσο σημαντικό αλλά μιας και στην αμέσως προηγούμενη συναυλία που παρευρέθηκα (βλ. Caribou) συνέβη το ίδιο, μου μπήκαν συνωμοσιακές ιδέες... Αν τριτώσει το κακό, σαφώς θα σας ενημερώσω, αν και πολύ αμφιβάλλω.

Και δεύτερον, απολαυστικό το θετικό σχόλιο της Holly περί της ελευθερίας μας να καπνίζουμε στους συναυλιακούς χώρους (και όχι μόνο), χρησιμοποίησε τον χαρακτηρισμό ουτοπικό. Μάλλον η καημένη, επειδή δεν γνωρίζει ελληνικά, δεν είχε ενημερωθεί από τον εβδομαδιαίο δωρεάν τύπο ότι στην ουσία πρόκειται για απουσία πολιτικού πολιτισμού...

Αυτά λοιπόν και αναμένουμε σαφέστατα την επόμενη επίσκεψη. Με μεγάλη χαρά θα παρεβρεθούμε.