Down the line
Το απόγευμα ξεκίνησε όμορφα με "Το παιδί που ήθελε να γίνει αρκούδα". Χάρμα και κόντρα στις συμβάσεις και μια τελική ανατροπή που δύσκολα θα μπορούσαν να εξηγήσουν οι γονείς στους βουτυρομπόμπιρές τους. Ακολούθησαν αυτές οι πολλά υποσχόμενες "Adelante mouchachas" που δεν πραγμάτωσαν όσα μου φάνηκε πως διέθεταν. Πνίγηκαν στη σκόνη οι δόλιες. Μετά ήρθε ένα δώρο εξ ουρανού, The story of The Ramones, για να ανατρέψει το σκορ.
Χάρηκα και ξεκίνησα για τον Μύλο. Τους βρήκα όλους στα τραπεζάκια έξω. Οργανωτές, ηχολήπτες και γκρουπ. Η Holly έδειχνε πολύ ευδιάθετη παρά τον καύσωνα, φορούσε κι ένα κινέζικο σατέν φόρεμα, μαλλί κότσο, κι έκανε αστεία και πειράγματα με τα υπόλοιπά μέλη. Αρκετοί είχαν μαζευτεί ήδη, όχι και τόσο αρκετοί βέβαια, τα πηγαδάκια άνθισαν, τα σχόλια και οι θετικές σκέψεις έδωσαν και πήραν. Βασικό θέμα το επερχόμενο σώου των Massive [στις 8 Ιούνη], το που ακριβώς θα γίνει, έξω ή μέσα, λόγω του καιρικού φαινομένου που λέγεται Φεστιβάλ Βιβλίου.
Στις έντεκα το Holly γκρουπ βρισκόταν στη σκηνή κι εμείς -τόσοι λίγοι όσοι και στο καλντερίμι της αναμονής- μπροστά της να την χαζεύουμε. Άρχισε χαλαρά, συνέχισε χαλαρά και τέλειωσε μετά από μία ώρα και δέκα λεπτά χαλαρά. Κινήθηκε με άνεση από τους πρόποδες της κάντρι στους πρόποδες του ρυθμ'ν'μπλουζ, στους πρόποδες της μελίρρυτης τζαζ κι ως τις παρυφές του κλασικού ροκ. Τι JJ Cale, τι Calexico, τι Animals και τι Blues Bothers, τι Smog, και κάτι ανεπαίσθητο από Procol Harum.
Ανάμεσα κάποια μικρά αστειάκια και οι μεγάλοι προβολείς απάνω της [δεν σας βλέπω, να λέει με νόημα], κάποια λικνίσματα γοφών από τους παρευρισκόμενους, αρκετή συγκατάβαση και -ευτυχώς- δροσιά από την ανοικτή πόρτα. Ο κιθαρίστας κάθισε στα ντραμς κι ο τυμπανοκρούστης ανέλαβε με κέφι το αρμόνιο. Το σχήμα "χαμήλωσε", οι ρυθμοί εξακολούθησαν στα ίδια πάνω-κάτω, αν και η ζωντάνια της μπάντας φάνηκε να αυξάνεται. Τα εξαρχής λυμένα παπιγιόν των τριών συνοδών της προδιέγραφαν μόνιμα την κουλ διάθεση και την ευσυνειδησία τους να τελειώσουν ευπρόσωπα.
Το πάρτι της Sala Sonora είχε μόλις ανάψει όταν έφτασα στο Art House. Ο Cayetano είχε διαολεμένα κέφια, οι θαμώνες ήταν περισσότεροι από αυτούς της Holly κι ανάμεσα τους πολλές όμορφες και νεαρές υπάρξεις. Ο Dave B ήταν ήδη εκεί. Το breakbeat listening με τις εξωτικές τους αναφορές και τις electro lounge προεκτάσεις ήταν μια έκπληξη δια χειρός Cayetano, έδειχνε ωριμότητα, παιχνιδιάρική διάθεση, χορευτικές εξάρσεις και εκτροπές προς το sampling και τις λούπες.
Η βραδιά έληξε πιο κουλ, πιο japan ποπ και πιο twee στο Urban με ντιτζέισσα την Ελευθερία. Αν δεν παινέψουμε το mic θα πέσει να μας σηκώσει.
