Hugo Race, CMYK
CMYK[.gr] o δαίμων της μουσικής τυπογραφίας
Οι ογκώδεις Heidelberg δυναστεύουν την οθόνη. Οι πρέσες των εκτυπωτικών μηχανών, οι μονότονα επαναλαμβανόμενοι ήχοι τους, η μυρουδιά των μελανιών και του χαρτιού που τα δέχεται μαρτυρικά, οι τσίγκοι που στριγκλίζουν, όλα εμποτίζουν - κατακλύζουν θα έλεγα - τα εγκεφαλικά κύτταρα του τυπογράφου. Τρελαίνεται; Κατά μία έννοια ναι. Αισθάνεται καλλιτέχνης ούτως ή άλλως. Αρχίζει βαθμιαία ν' ακούει πράγματα και να μην ακούει άλλα. Μέσα στο κεφάλι του γίνονται περίεργες υβριδικές χημικοτροπικές προσθαφαιρέσεις. Οι ρυθμικές ηχο-λούπες των παραγωγών εντύπων δεν είναι ποτέ ίδιες. Η ελάχιστη διαφορά τους υποδαυλίζεται από το τυχαίο της όποιας καλής μηχανικής συντήρησής τους. Τα πάντα ρει και παραληρεί.
Σύλληψη σημαίνει φυλάκιση.
Σύλληψη σημαίνει διατήρηση και συντήρηση.
Θα μπορούσε να μοιράσει ή να μοιράζεται [άνω τελεία] ακόμη και απόψεις.
Η ηχογράφηση είναι καταγραφή, είναι σύλληψη.
Τα κίνητρα καθορίζουν το έγκλημα.
Τα κίνητρα μπορούν να [καθ]ορίσουν την τέχνη.
Η εκτύπωση ενός εντύπου ολοκληρώνεται με τέσσερις αλλεπάλληλες στρώσεις χρωμάτων [κυανό, ιώδες, κίτρινο και μαύρο]. Οι ηχητικές παρεμβάσεις του C+M+Y+K λειτουργούν ως τυπογραφικά στοιχεία, ως απανωτά ηχο-στρώματα, ως εντυπώσεις που καταγράφονται - αποτυπώνονται με την φροντίδα και την αγάπη ενός γνήσιου τέκνου του Γουτεμβέργιου. Οι αναφορές στον Fred Frith είναι εκ των ουκ άνευ. Οι τόνοι και τα πνεύματα της κλίμακας συναντώνται, διασταυρώνονται αμέτρητες φορές στο δορυφορικό πέρασμά τους.
Hugo Race, midnight cowboy
Λυγερόκορμος αλλά βαρύς σαν παρουσία. Μοιάζει να είναι αλλού. Πρόσωπο οργωμένο, όχι επιφανειακά αλλά κάτω από το δέρμα. Κιθάρα μοιρολογίστρα, εμπλουτισμένη με μπάσες χορδές. Φωνητικές χορδές περασμένες με γυαλόχαρτο. Οι άγριες μπαλάντες του μου εξάπτουν τη φαντασία.
Οραματίζομαι ανύπαρκτες μουσικές συνευρέσεις. Εν αρχή συναντάται με τον Ry Cooder και το μελαγχολικό αλανιάρικο μπλουζ των απέραντων οριζόντων. Στο δρόμο πετυχαίνει τον Johnny Cash και γίνεται σπιτόγατος. Κάθονται μαζί και τα λένε. Αγέρωχα, υπερήφανα, αστικά κάντρι μπλουζ, κλαίνε χωρίς δάκρυα χωρίς ψευτομετάνοιες. Μετά η συνάντηση με τον σπηλαιώδη Cave και την καταραμένη αβάσταχτα τραχιά φωνή του να σκίζει τον καπνό του Ξυλουργείου. Και τέλος, όλο το βέρος του κόσμου, σε ιδεατό ντουέτο με τον υποχθόνιο Tom Waits.
Το κοινό, λιγοστό πλήρωμα για το μέγεθος του Hugo και το χαμηλό κόστος του εισιτηρίου, ακολουθεί πιστά τον καπετάνιο. Δίπλα του, στο τιμόνι... εεε... στα πλήκτρα, η Μάρθα με τις αρμονικές τις συνοδείες και τα μελιστάλακτα φωνητικά, να γλυκαίνει περιστασιακά την ατμόσφαιρα. Να καταλαγιάζει την τρικυμία. Η ιδανική αντίθεση του καραβοτσακισμένου που βρήκε απάγκιο σε ήρεμη αγκαλιά.
