Impro Jazz
Τρεις μέρες [20-22 Μάρτη], μια διάλεξη καθημερινά [16.30-19.30] και τέσσερις αυτοσχεδιασμοί από γκρουπ των τριών. Εννιά μουσικοί, όλοι τους αυτοσχεδιαστές με "περγαμηνές". Κι ένας νέος θεσμός που έρχεται να πιάσει το νήμα που κόπηκε μετά το τελευταίο Φεστιβάλ Τζαζ που πραγματοποιήθηκε επί Πολιτιστικής Πρωτεύουσας [1997]. Οι Μέρες Αυτοσχεδιασμού όπως ξεκίνησαν από το περίπτερο του ΕΟΜΜΕΧ στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και ανδρώθηκαν σε Φεστιβάλ υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φλώρου Φλωρίδη.
Αυτά ανήκουν πια στην ιστορία. Βουτιά στα πεπραγμένα της Δευτέρας 22 Μάρτη. Εννιά το βράδυ κι οι μουσικοί συνεπείς στο ραντεβού τους. Πρώτο τρίο ο ελβετός Hans Koch [πνευστά], ο αμερικανός Ken Vandermark [πνευστά] κι ο ημέτερος Φλώρος Φλωρίδης [πνευστά]. Κλαρινέτα και σαξόφωνα, μπάσα βαρύτονα τενόρο και άλτο, σε αναπάντεχους συνδυασμούς που σκίζουν την ατμόσφαιρα του φουαγέ του Μεγάρου. Εκρήξεις ηφαιστειακών ήχων πνέουν μένεα και ορίζουν δυναμικά το πλαίσιο του αυτοπειθαρχημένου παιχνιδιού.
Δεύτερο σετ ο γερμανός τυμπανοκρούστης Michael Griener, ο ελληνοαμερικάνος κιθαρίστας Nicky Skopelitis και ο πιανίστας Παντελής Καραγεώργης. Ο πρώτος δάσκαλος, θεωρητικός και ανοικτός σε όλες τις τέχνες και τις μορφές δράσης. Ο δεύτερος τακίμι του Bill Laswell, πιο straightforward σολίστας, με ροκ αναφορές και συγγένειες. Ο τρίτος παιδί του κονσερβατουάρ και της βοστονέζικης σκηνής. Δύσκολο να περιγραφεί το αμάλγαμα. Μονομαχία πιάνου και κιθάρας με σχολιαστή και αναλυτή τον κρουστό Μιχάλη.
Τρίτη τριπλέτα η μεσόγειος Σαβίνα Γιαννάτου [φωνή], ο ανατόλειος γείτονας Okay Temiz [κρουστά, σειστά και τύμπανα] και ο καταλύτης Skopelitis [ηλεκτρική κιθάρα φυσικά]. Οι λαρυγγισμοί της στέλνουν σήματα επικοινωνίας στο διάστημα. Οι κιθαριές του σιγοντάρουν και αντιμιλούν με θαυμασμό. Ο Okay είναι μπαλαντέρ πολλών καρατίων. Τσαλακώνει πλαστικά μπουκάλια, ανακατεύει ζήλιες, χαϊδεύει εκείνο το ιδιόμορφο τυμπανάκι με τα κλάξον στο πάνω μέρος, χτυπάει τουμπελέκια και αναμοχλεύει μνήμες.
Ακολουθούν ο γερμανός Jan Roder [ακουστικό μπάσο], ο πνευστός Hans Koch [εξ Ελβετίας] και ο πιάνο μάτζικ Παντελής Καραγεώργης. Δύσκολα να φτάσουν το ύψος το βάθος και το πλάτος του προηγηθέντος τρίο. Οι τρεις τους διαστάσεις είναι πιο τευτονικές πιο κλάσικ πιο "σοβαρές". Το χιούμορ εξάλλου ήταν μπλόφα και άσος στο μανίκι του Temiz.
Όμως δεν τελειώσαμε έτσι απλά. Ακολούθησε ένα σέσιον με τίτλο "όλοι μαζί". All together now οι εννιά μουσικοί επί σκηνής σε πλήρη ανάπτυξη και με εξαιρετική ετοιμότητα να εντοπίζει ο καθείς τα κενά περάσματα στο παίξιμο των υπολοίπων. Η Σαβίνα χαμογέλασε από την έκσταση ή από το γαργάλημα των αερίων μαζών που ξεφυσούσαν οι γύρω της. Τρεις φορές διέκοψε για να γελάσει. Ένα ιδανικό κλείσιμο για ένα πολύ σημαντικό γεγονός στα νέα μουσικά πράγματα της πόλης μας.
Η παραίτηση του κυρίου Αθηναίου, καλλιτεχνικού διευθυντή του Μεγάρου Θεσσαλονίκης, ελπίζω να μην διακόψει άδοξα αυτήν την δυναμική νέα πρωτοβουλία του Φλώρου και των φίλων της τζαζ.