Many Happy Returns

Inspiral Carpets live @ Fuzz Club 5/5/2007
Κόρε. Ύδρο., Matisse, Σχέδιο Πλανήτη live @ Μύλος-Ξυλουργείο 6/5/2007

Άλλο ένα σαββατοκύριακο πνευματικής σύγχυσης και σωματικού αποδεκατισμού λοιπόν (και άλλο ένα χρέος για πνευματικά δικαιώματα στον... Μπαντελή!).

Το live των Inspiral Carpets στη Θεσσαλονίκη το 1993 (ή μήπως 1994;) βρίσκεται πλέον πέρα από το θρύλο. Έχω "συλλάβει" διάφορους να παραδέχονται κάποτε ότι δεν μπόρεσαν να πάνε για τον α' ή β' λόγο και έπειτα από χρόνια να το αναπολούν και να ισχυρίζονται ότι ήταν εκεί. Η δε ιστορία του πρώην mic-α Ιάκωβου "Rude Boy" Κομνηνού που πήρε όλη την μπάντα και την πήγε στο Berlin μετά τη συναυλία έχει ειπωθεί περισσότερες φορές και από την ιστορία του Τότη Φυλακούρη με τον κόκορα στο γήπεδο (είναι όμως πάντα απολαυστικές αμφότερες!). Παρέες χτίστηκαν, ζευγάρια γνωρίστηκαν και έμειναν για πάντα μαζί... Παντού υπάρχουν περισσότεροι από ένα μύθο τελικά!

Δεκατέσσερα (ή μήπως δεκατρία) χρόνια μετά κατηφορίζουμε όχι για να επαναληφθεί η ιστορία, αλλά για να μη χάσουμε την ευκαιρία να βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με τραγούδια που πραγματικά μας στιγμάτισαν. Μαζί με εμάς άλλοι 1.500 οπαδοί. Συνομήλικοί μας οι περισσότεροι (και αρκετοί νεότεροί μας, όχι όμως νεότατοι), τίμησαν τη μοναδική μπάντα (μετά τους Sex Pistols) που στο reunion αυτής αποφάσισε να ασχοληθεί με το ένδοξο παρελθόν της και μόνο! Όχι νέο άλμπουμ, όχι κουραστικό promotion, όχι ανέφικτο zeitgeist. Ενενήντα λεπτά επιτυχίες και μόνον επιτυχίες.

Ο Μέγας Clint Boon είναι σα να μην κατέβηκε ποτέ από το πληκτροφόρο του θρόνο και σαν οργανίστας-αριστερό εξτρέμ οδηγούσε τη μπάντα του στα άκρα και μόνο σε αυτά! Και ασφαλώς κανείς εκ των υπολοίπων δεν έμεινε πίσω, καθώς και ο "αεράτος" Tom Hingley έκοψε τις βόλτες του στη σκηνή, μας κάλεσε σε ανελέητο sing-along, κυλίστηκε ως μετρημένος David Byrne στα πατώματα και φρόντιζε να μην αφήνει το κοινό του να ησυχάσει. Κατά τα άλλα, είναι περιττό να αναφέρει κανείς ότι τα "This Is How It Feels", "Dragging Me Down" και φυσικά το "She Comes In The Fall" (σε εκτέλεση του τύπου "καλώς-ήρθαν-τα-90s-και πάλι") σαρώσανε τις προσδοκίες κάθε φανατικού και μη. Προσωπικό highlight το "I Want You" με την προηχογραφημένη συμμετοχή του Mark E. Smith να προλογίζει το κορυφαίο χαοτικό brit-pop χιτάκι των 90s. Το τέλος ήρθε με "Saturn 5" και το βλέμμα στον ουρανό (αλλά όχι στα σύννεφα!). Το video wall από πίσω επέμενε να υπενθυμίζει ότι οι Carpets ήταν ό,τι πιο ακαριαία ζωντανό έδωσε η βρετανική σκηνή της προηγούμενης δεκαετίας, χωρίς το κόμπλεξ της πρώτης θέσης, χωρίς σύνδρομα ναρκισσισμού και μακριά από επίκαιρους ήχους της εποχής.

Το επόμενο ραντεβού δόθηκε με κοινή συναίνεση όλων μας κάπου για το 2021 (ή μήπως το 2020;)... Για αυτό το λόγο οι Carpets έσπευσαν άμεσα να ακυρώσουν την εμφάνισή τους στην Τουρκία και έτσι μόνο εμείς θα θυμόμαστε τον... Joe να έρχεται κατά πάνω μας με δύναμη και δύο κόσμους να συγκρούονται με τις χορδές του μπάσου να σπάνε! Και ο Ιάκωβος θα έχει να λέει για τους χορούς με το συγκρότημα στο Mad!

Παρένθεση: επειδή εκτός από την τέχνη υπάρχουν και τα σουβλάκια, σας συμβουλεύω την επόμενη φορά που θα ανεβοκατεβείτε Αθήνα-Θεσσαλονίκη οδικώς να σταματήσετε στο Ελληνικόν στη Στυλίδα, όπου γκαρσόνι-Γιάννης Γκιωνάκης (πορτοκαλάδα από πορτοκάλι κ.λπ.) σερβίρει ψητά-θανάτου σε ντόπιους και σε ανυποψίαστους περαστικούς. Άπειρες ελληνικές σημαίες ολοκληρώνουν το National Front Fast Food σκηνικό! Η χασαποταβέρνα στον Καραβόμυλο πέθανε!

Η κοινή εμφάνιση Κόρε. Ύδρο., Abbie Gale, Matisse και Σχέδιο Πλανήτη παραήτανε "φορτωμένη" για να γίνει πραγματικότητα και έτσι οι πατρινοί εγκατέλειψαν την ιδέα για μία δεύτερη "κακώς οργανωμένη" εμφάνιση στην πόλη μας μέσα σε λίγους μήνες. Από τη μία καλώς έκαναν, από την άλλη είμαι σίγουρος ότι αν ανέβαιναν (και εν μέσω του κλίματος που τελικά δημιουργήθηκε) θα "θέριζαν" και αυτοί με την εμφάνισή τους και θα έβαζαν σίγουρες βάσεις για ένα κατάδικό τους, επιτυχημένο και οργανωμένο live στην πόλη. Ελπίζω η επόμενη φορά να είναι πραγματικά κοντά!

Έξι μήνες μετά την εμφάνιση τους ως support band στους Kaiser Chiefs, οι Matisse φάνηκαν, ακούστηκαν και κατά ομολογία και των υπολοίπων (καμιά εικοσαριά μαζευτήκαμε από μουσικά sites, περιοδικά και ραδιόφωνα... έπεσε πολύ κριτική ματιά!) μια εντελώς διαφορετική μπάντα! Και ασφαλώς μια μπάντα που δεν έχει τίποτε το ελληνικό πάνω της! Ο Άρης με γνήσιο βρετανικό φλέγμα αποποιήθηκε το "Call Me Call Me" και την προσπάθεια να μετατραπεί αυτό στο δούρειο ίππο προς το μαγικό κόσμο της μουσικής τηλεφωνίας. Χέρια ψηλά και respect για τον πρόλογό του στο τραγούδι! Με attitude και εμφάνιση που αναφέρονται στους Placebo και όχι στους Wipers (κοινό τόπο του αγγλόφωνου ελληνικού ροκ) οι... Matisse δεν ανήκουν εδώ. Η δε θεματολογία τους δεν ανήκει καν στα ελαφρά παραισθησιογόνα των Placebo (σ.σ.: Μαριλένα φέρε πίσω το άλμπουμ που μου "έκλεψες"). Φεύγει παραπέρα από τις συνήθεις ηθογραφικές ιστορίες της βρετανικής ποπ και γίνεται ικανοποιητικά ψυχωτική!

Το "Killer Kids" είναι ό,τι πιο δυτικό... άκουσα φέτος από την ελληνική indie pop και τα νέα τραγούδια των Matisse ακόμη και on stage δείχνουν να απαλείφουν τις ατέλειες της προηγούμενης φοράς. Επιτέλους δε... σε ένα ελληνικό συγκρότημα με δύο κιθάρες, οι κιθαρίστες συναντιούνται και δεν κονταροχτυπιούνται. Επίσης, είναι ιδέα μου ή όντως τα μέλη των Matisse γουστάρουν το νέο τους υλικό απείρως περισσότερο από ό,τι το... παλιό (και έτσι ακόμη περιμένω το "Rock 'n' Roll For Boys").

Η πορεία που ξεκίνησε από την άχαρη, αλλά τελικά χαραγμένη, εμφάνιση στις Σέρρες κορυφώθηκε πρόσκαιρα στο Gagarin και διακόπηκε είτε απογοητευτικά (Κοζάνη) είτε επεισοδιακά (Γιάννενα, Πάτρα), είτε ενθαρρυντικά (Καβάλα) είχε ως δικαιωματική κατάληξη αυτής τη Θεσσαλονίκη, μετά από δύο ακυρώσεις. Και αυτή τη φορά το έργο ήταν μεταμεσονύχτιο και αρκούντως ακατάλληλο για αμέτοχους στο μηχανισμό της σύγχυσης.

Ό, τι διαβάσατε για τα έκτροπα στο Gagarin και ό,τι ακούσατε να λέγεται από εδώ και από εκεί ισχύουν αυτούσια. Και για το κυρίως μέρος των εκτρόπων και των παρ-εκτροπών στο Ξυλουργείο δεν είμαι αρμόδιος να γράψω καθότι ο... διάδικος ως γνωστό δεν έχει δικαίωμα ακρόασης. Θα τα πουν οι μάρτυρες. Αυτό που διαπίστωσα από την πρώτη στιγμή ήταν ότι στη Θεσσαλονίκη υπήρχε κόσμος που όχι απλά περίμενε με αγωνία την on stage εμπειρία των Κόρε. Ύδρο., αλλά διψούσε για αυτήν και ξεδίψασε με τον πιο άμεσο και απρόκλητα επεισοδιακό τρόπο. Η Θεσσαλονίκη ήταν η πόλη που με τα αρνητικά ή θετικά της vibes (πολύ lifestyle ακούστηκε αυτό!) έσπρωξε τα περισσότερα τραγούδια του "Αν Όλα Τέλειωναν Εδώ" στην κατά πολλούς ζοφερή μορφή τους. Το ίδιο το συγκρότημα τη θεωρεί δεύτερη πατρίδα του και αν δεν δεχτούμε τα λόγια του Γιάννη Αγγελάκα και τις ρήσεις των προγόνων πατρίδα σου είναι εκεί που σε δόξασαν τελικά.

Η συναυλία πήρε φωτιά πολύ γρήγορα και η φωτιά ακόμη πιο γρήγορα έλαβε διαστάσεις... δεκαπενταύγουστου. Οι ίδιοι οι Κόρε. Ύδρο. -σαν προετοιμασμένοι για αυτήν τη σπουδαία στιγμή- ανταπέδωσαν όχι μόνο με μία ηδονική εμμονή στις "επικίνδυνες" στιγμές του πρώτου τους δίσκου και με την οικεία πλέον φρενίτιδα της "Φτηνής Ποπ...", αλλά και με μία διασκευή σε ένα wordless anthem των M83 (με τίτλο μεταφρασμένο και distortion προτεταμένο) που απέδειξε ότι ισχύει πραγματικά η ρήση που τους θέλει να έχουν φύγει... πολύ μακριά. Το encore όφειλε όπως επανέλθει στο τώρα που όλοι παράδοξα φωνάζουν ότι δεν έχουν κανέναν, την ώρα που γίνονται ένα γηπεδικό κουβάρι, μέχρις ότου κάποιοι να αναλάβουν να "επιστρέψουν" τον... Μπαντελή στη σκηνή για να μας ευχαριστήσει και να μας χαιρετήσει.

Εγώ θα ευχαριστήσω και θα χαιρετήσω εκ μέρους σας και τα τρία παραπάνω συγκροτήματα γιατί είτε μας πηγαίνουν στο αλάνθαστο "πίσω", είτε μας πηγαίνουν σε μέρη αλλότριας και ανώτατης αισθητικής, είτε χαρακώνουν την αισθητική και την ηθική μας ανεπανόρθωτα (και κατά σειρά εμφανίσεως!), μας κάνουν να μη μετανιώνουμε τελικά ποτέ για τη συνήθη πλέον... υπερκόπωση της Δευτέρας.

Υ.Γ.: Δε θα πω ψέματα ότι δεν πρόλαβα τους Σχέδιο Πλανήτη, απλά δεν έχω κάτι να προσθέσω από την εμφάνισή τους πριν το live του Παύλου Παυλίδη προ τριμήνου...

Υ.Γ. 2: Ευχαριστώ τον Μιχάλη Εμμανουηλίδη του Ρόδον F.M. στις Σέρρες για την παραχώρηση των φωτογραφιών από Matisse και Κόρε. Ύδρο. και υπόσχομαι next time more passions!

Με τιμή,