Jah Wobble live... από σπόντα

Και εκεί που απολαμβάναμε με το έτερον ήμισυ τον περίπατό μας στο Covent Garden μετά από ένα χορταστικότατο δείπνο, ώπ!!! Τι 'ναι αυτό; Jah Wobble live εδώ απόψε, είσοδος 6 λίρες (3500 δρχ περίπου), έναρξη στις εννιά. Έτσι έγραφε ένα χαρτί κολλημένο στην είσοδο του Rock Garden. Μάλιστα και τώρα τι ώρα είναι; Δέκα; Ε δεν πειράζει πάμε και ότι προλάβουμε.
Κατεβαίνοντας τις σκάλες βρεθήκαμε για πρώτη φορά στον ιστορικό αυτό χώρο όπου έδιναν συναυλίες οι θρυλικοί Birthday Party και άλλα γνωστά συγκροτήματα στις αρχές της δεκαετίας του '80. Τώρα πια δεν είναι παρά ένα τουριστικό club και ελάχιστα καλές συναυλίες συμβαίνουν εδώ. Η πλάκα είναι ότι επειδή έχει δυο κολόνες που σου κόβουν την θέα μου θύμισε μια συναυλία των Nightstalker πριν χρόνια στο αθηναϊκό club Next.
Κάτι παραπάνω από 60 άτομα ήμασταν δεν ήμασταν όλοι εκεί μέσα. Η συναυλία βέβαια βρισκόταν σε εξέλιξη και μείς πίνοντας τις μπύρες μας απολαύσαμε τα σαράντα περίπου λεπτά που απόμεναν μέχρι το τέλος της. Δεν μπορώ να σας πω ότι αναγνώρισα κάποιο απ'τα τέσσερα κομμάτια που ακούσαμε αλλά ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία να παρακολουθήσει κανείς ζωντανά.
Δυστυχώς η σκηνή ήταν πολύ μικρή με αποτέλεσμα οι τέσσερις μουσικοί να'ναι στην κυριολεξία ο ένας πάνω στον άλλο. Αφήστε τι έγινε όταν ξαφνικά έγιναν πέντε με την εμφάνιση του κιθαρίστα για τα δυο τελευταία κομμάτια. Πάντως το θέμα είναι ότι όλοι διασκέδαζαν εκεί μέσα, ο Jah καθόταν αραχτός πάνω σ'ενα σκαμπό πίσω δεξιά έχοντας αγκαλιά το μπάσο του. Δίπλα του ο ντράμερ και στην αριστερή γωνία της σκηνής ο οργανίστας εμπλούτιζε αυτά που ακούγαμε με τους πιο περίεργους ήχους, που όμως έδεναν απόλυτα με το σύνολο. Μπροστά ένας γεροδεμένος τύπος είχε αναλάβει τα πνευστά παίζοντας μια συλλογή οργάνων απ'ολες τις φυλές του κόσμου (κυρίως Αφρική και Αυστραλία). Προσθέτοντας έτσι την ethnic χροιά όπου ήταν απαραίτητη.
Ένας μεγάλος λόγος που περάσαμε τόσο καλά ήταν ότι αυτοί οι άνθρωποι απολάμβαναν την μουσική που έπαιζαν. Το έβλεπες απ'τα πρόσωπά τους μέχρι τον τρόπο που χειρίζονταν τα όργανά τους. Πιστεύω ότι διασκέδαζαν όσο και εμείς και δεν θα τους έκανε καμία διάφορα αν δεν ήμασταν εκεί .Με απλά ελληνικά, τα άτομα πρώτα τζαμάραν για την πάρτη τους και μετά για μας. Κρίμα που το ηχοσύστημα ήταν αρκετά μπουκωμένο και δεν βοηθούσε.
Φανταστείτε τώρα τι κόσμος θα 'σκαγε σε τέτοια συναυλία στην Ελλάδα. Όλοι οι 'και καλά' ψαγμένοι κουστουμάκηδες που θα'χαν να μας πουν τα χίλια δυο γι'αυτό που είδανε, αλλά ως συνήθως είχαν παρασυρθεί τόσο απ΄το τρίπ και την συγκίνηση που δεν μπορούν να μας το περιγράψουν με λόγια. Έτσι κι αλλιώς δεν θα καταλαβαίναμε, σωστά;