Ηχητικά Τοπία / SoundScapes
Βίντεο, φωτογραφία, ζωγραφική, λόγια, ήχοι από μια έκθεση σε στιλ χρονογραφημένου ημερολογίου. Τοπία ήχων, ήχοι τοπίων. Μικρές, λατρευτικές αποτυπώσεις στιγμών του κόσμου, σημειώνει ο Βασίλης Αμανατίδης στο πολύπτυχο της έκθεσης.
Ομολογώ ότι εξεπλάγην με την πολυέκθεση αυτή. Τόσο για το περιεχόμενό της, για την απλότητα την αμεσότητα και την φρεσκάδα του [περιεχομένου καλλιτέχνη]. Όσο και για τη φιλοξενία της από ένα χώρο που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες "εξτρεμιστικές ενέργειες". Με αρκετή ταπεινοφροσύνη και μεγάλες δόσεις σωκρατικής αγνοίας.
Η ποίηση των εικόνων και οι πρωτογενείς παραστάσεις που διεγείρουν τις αισθήσεις του Κωνσταντίνου Βήτα, παρουσιάζονται εμπρός μας σα βιβλία ανοιχτά, σαν αντικριστοί καθρέφτες. Η θεία κοινωνία της συμμετοχής και της συνενοχής, η περιδιάβαση στις επαναλαμβανόμενες κι όμως ανεπανάληπτες κινητές και αυτοκινούμενες συνεικόνες, η ηδονο-θέασή τους, οι παύσεις, οι απόηχοι, οι ανάσες και οι ψίθυροι των επισκεπτών - όλα μα όλα συμβάλλουν, συναντιούνται, τήκονται και επαναμορφοποιούνται σχεδόν μαγικά.
Στο πατάρι η Ελλάδα παλιμπαιδίζει. Συνωμοτεί με το ημίφως. Πάνω μα και κάτω οι θεατές περνούν αναγκαστικά μέσα από τη φωτεινή δέσμη του προτζέκτορα, δημιουργώντας δικές τους σκιές, προσωρινά αποτυπώματα, ίχνη που γράφουν μόνο πάνω στην εντύπωση της στιγμής. Δίχως τόνους και χωρίς πνεύματα.
if you could read my mind
μια μικρη ανοιξιατικη μπορα ξεσπασε πριν λιγο
καποιες σταγονες εφτασαν στο χοντρο φυλλο του κακτου
ο ουρανος δεν εχει τελος
αυτη τη στιγμη
ενας στρεφει τη πλατη στο αναποφευκτο
καθε αυτοκινητο καποτε θα σταματησει
σαν παιδι που ξαπλωνει
στα βραχια της ακτης
για να δει
τη θαλασσα ν ανοιγει στα δυο
κι απο ενα δακρυ του
να θαμπωθει η εποπτεια
Κάθε έργο ή κάθε συστάδα έργων μοιάζει με ταξίδι. Δεν προλαβαίνει να τελειώσει το ένα κι αρχίζει αμέσως το επόμενο. Σχεδόν εκβιαστικά με μπόλικη ορμή εισβάλλει στον φαντασιακό μας κόσμο. Μας καθηλώνει μας συνεπαίρνει, αφηνόμαστε έρμαια στη δίνη του. Κι ανταποδίδουμε τη βουτιά αμέσως. Σαν ελεύθερη πτώση στη θάλασσα μ' ένα κλεμμένο ποδήλατο.
Για άλλη μια φορά οι Designers United [Δ. Κολιαδήμας + Δ. Παπάζογλου] έθεσαν ψηλά τον πήχη του σχεδιασμού οπτικής επικοινωνίας, επιμελούμενοι το flyer, το πολύπτυχο και την αφίσα της έκθεσης. Το Β που τρυπάει με έντονο χρώμα το μαυρόασπρο βίντεο μοιάζει σαν υπογραφή με σφαίρες μπογιάς, σαν παράφωνη συμμετρία μπροστά από έναν ασύμμετρο πλανήτη. Κι αν θέλετε να τα γευτείτε όλ' αυτά, θα είν' εκεί ως τις 15 Νοεμβρίου.