Live στο Six Dogs

Το βράδυ της Τετάρτης είχε προηγηθεί (κατά πώς έμαθα) μία καταιγιστική εμφάνιση των Κόρε Ύδρο, εν είδη μικρογραφίας (λόγω μεγέθους χώρου και υποχρεωτικά περιορισμένου αριθμού συμμετεχόντων στο κοινό) των όσων παραδοσιακά συνέβαιναν στο Gagarin 205 όταν τα live των Κόρε Ύδρο αποτελούσαν την εκρηκτική εξαίρεση στον κανόνα της επί σκηνής απραξίας της μπάντας (που έσπασε τους τελευταίους μήνες, με αυτές τις εμβόλιμες εμφανίσεις στο Six Dogs). Για την Πέμπτη είχε προαναγγελθεί "βαρύ πρόγραμμα" και παρότι τελικά ακούστηκαν αρκετά κοινά τραγούδια και τις δύο βραδιές, το πρόγραμμα της Πέμπτης είχε όντως 'βαρύ' προσανατολισμό, παρότι δεν τον ακολούθησε πιστά. Εξ αυτού του γεγονότος, ήταν σχετικά μετριοπαθείς και οι αντιδράσεις σε τραγούδια- σύμβολα του συγκροτήματος (τώρα που δεν έχω κανέναν κλπ), τα οποία δεν είχαν τον συνήθη -ίσως και αυθαίρετα- λυτρωτικό χαρακτήρα, τον οποίο πάντοτε επιδίωκε κοινό και συγκρότημα.

Αυτά τα σύμβολα ως γνωστόν, είθισται να κουράζουν αυτούς που τα αντανακλούν, για αυτό και κατά καιρούς τα απεκδύονται, τα αποκηρύσσουν, τα θέτουν σε αναστολή κλπ. Ενώ η εμπειρία έχει αποδείξει ότι κάποτε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον θα επιστρέψουν σε αυτά, ειδικά για τα ροκ συγκροτήματα, που πάνε και έρχονται και αυτή τη δουλειά κάνουν μέχρι να ξεφτίσουν εντελώς. Το βράδυ της Πέμπτης, ο Παντελής Δημητριάδης αρκετές φορές -εν μέσω ιδρώτα και stage diving παρόλα αυτά- δήλωσε ότι έχει κλείσει ο κύκλος των τραγουδιών. Θα με βρει σύμφωνο. Για όσους γνώρισαν τα τραγούδια αυτά σε πραγματικό χρόνο και επανέλαβαν αρκετές μέχρι σήμερα φορές το εσωτερικό τους πάθος, ο κύκλος έχει όντως κλείσει. Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που τα γνώρισαν πρόσφατα. Για αυτούς είναι βέβαια άδικο να κλείσει ο κύκλος τώρα που αποφάσισαν να μπουν σε αυτόν, αλλά έτσι είναι η ζωή. Γεμάτη αδικίες. Για αυτό άλλωστε έχουν εφευρεθεί και τα κάθε λογής reunion, τα οποία έχουν και αυτά τη σημασία και την αξία τους, όταν έρχεται πραγματικά η ώρα τους.

Προσπάθησα αρκετά μέτρα μακριά από τη σκηνή, να παρακολουθήσω σχεδόν ψύχραιμος, τη διήγηση των "πίσω" τραγουδιών από τον κατάλογο των ΚΥ, την οποία όμως σχεδόν βίαια διέκοπτε κάθε τόσο, είτε κάτι από τα τραγούδια που έκλειναν τον κύκλο τους, είτε κάποιος από το κοινό που τα απαιτούσε. Τελικά, ως το τέλος της βραδιάς αποδείχτηκε ότι δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα για ένα απολύτως "βαρύ" σετ. Και ίσως και να μην έρθει και ποτέ. Ευτυχώς δεν άκουσα την διασκευή- ανακατασκευή- καταστροφή στο Lithium των Nirvana, που είχε παιχτεί την προηγούμενη ημέρα και έκανε ντόρο (κύρια αρνητικό), αλλά το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό ένα ροκ συγκρότημα που έχει τις ακρότατες ρίζες του στο εναλλακτικό ροκ των 90s, να πιάνει τους Nirvana στα χέρια του και να τους κάνει ό,τι μπορεί τέλος πάντων. Εδώ ο ίδιος ο Peter Hook κατακρεουργεί τα τραγούδια των New Order (ειδικά αυτά) και δεν έχει ανοίξει ρουθούνι, για μία ακόμη διασκευή Nirvana θα χαλάσουμε τις καρδιές μας;

Όμορφη και -όσο και αν φαντάζει γραφικό όταν απλώς το διαβάζει κάποιος στην οθόνη του αρκετές μέρες μετά- πέρα για πέρα αληθινή ήταν η στιγμή κατά την οποία ο Παντελής Δημητριάδης φώναξε μπροστά στη σκηνή τον Νίκο Τριανταφυλλίδη του Gagarin 205 (ο οποίος... όλως περιέργως ήταν στο μπαρ) και ο τελευταίος προέβη σε μία ειλικρινή αναπαράσταση μιας σκηνής από την τελευταία του ταινία (Οι Αισθηματίες), κατά την οποία το ζεϊμπέκικο μέρος του 'Χωρίς Επίκληση', απέκτησε και χορογραφική διάσταση. Λίγο μετά επιλέχτηκε και ένα έξυπνο light τραγούδι του Τόλη Βοσκόπουλου (συντονισμένο στην αισθητική της μπάντας, για όσους συμμετέχουν, αλλά και για όσους ενοχλούνται από αυτή), το οποίο όμως δεν ταίριαξε και τόσο με το κλίμα που επιχειρήθηκε να δοθεί στη βραδιά από τις επιλογές των υπόλοιπων τραγουδιών. Και πάλι όμως αποδείχτηκε ότι δεν έχει έρθει η ώρα για πραγματικά 'βαρύ πρόγραμμα'. Παρατηρώντας το κοινό των Κόρε Ύδρο εν έτει 2014, αισθάνθηκα για πρώτη φορά μία αύρα 'γηπεδικής' ευφορίας, σαν αυτή που συνόδευε τις τελευταίες εμφανίσεις των Τρύπες πριν τη διάλυση τους, όπου πλέον το κοινό τους είχε μπερδευτεί ανεπανόρθωτα και ήταν διακριτό ότι υπάρχουν αρκετοί, που κατανοούν μετά βίας το 10-15 % από όσα θέλει να πει το συγκρότημα (όσο ελιτίστικο και αν ακούγεται κάτι τέτοιο, θεωρώ ότι ισχύει). Υπέπεσαν στην αντίληψη μου και αρκετοί που αναζητούν στο πρόσωπο του Παντελή Δημητριάδη έναν νέο Γιάννη Αγγελάκα, αλλά στην πορεία της αναζήτησης αισθάνονται άβολα με την πραγματική εικόνα του Δημητριάδη, η οποία απέχει πολύ από αυτή του Αγγελάκα, όντας ταυτόχρονα πιο κατ' επίφαση εξωστρεφής και πιο ουσιαστικά εσωστρεφής.

Εν πολλοίς και εν ολίγοις αυτά γίνανε και στο Six Dogs το βράδυ της Πέμπτης, αλλά και στις υπόλοιπες εμφανίσεις της πενθήμερης mini tour των ΚΥ (Αθήνα- Πάτρα- Θεσσαλονίκη- Κέρκυρα.... έλειψαν το Ηράκλειο και οι Παξοί για να ολοκληρωθεί η προφητεία του στίχου). Επί σκηνής είδαμε μία αμιγώς ροκ (έως χαρντ ροκ) μπάντα, που μπορεί και να είναι η πιο 'σφιχτή' που είχαν ποτέ οι Κόρε Ύδρο, αλλά σίγουρα δεν είναι αυτή που προτιμώ, καθώς η έννοια του σφιχτού και καλοδουλεμένου ροκενρολ, δεν θεωρώ ότι είναι η απόλυτα ταιριαστή για το συγκρότημα. Προτιμώ τις ελαφρώς ακούρδιστες και αμήχανες εκδοχές του παρελθόντος, που παρότι υστερούσαν σε απόδοση, ουδέποτε έσφαλαν σε προθέσεις. Αλλά γούστα είναι κι αυτά, ας μη μαλώσουμε και για αυτό. Συμμετέχω ξώφαλτσα στις συζητήσεις για το αν πρέπει να πεθάνουν οι Κόρε Ύδρο ή αν πρέπει να τους αναγορεύσουμε σε Υπουργούς Πολιτισμού, αλλά ακόμη και αυτοί που εξ αρχής με ενόχλησαν, ποτέ δεν επεδίωξα να εξαφανιστούν. Ίσα ίσα καλό είναι να υπάρχουν και κάποιοι που σε ενοχλούν, για να καθορίζεις και εκ του αντιστρόφου μέσω αυτών την αισθητική σου.

Δύο μέρες μετά, ο Παντελής Δημητριάδης ανακοίνωσε στο live της Θεσσαλονίκης, το τέλος των Κόρε Ύδρο. Αρκετοί γέλασαν σαρδόνια και χαζογελάνε ακόμη. Είναι και αυτό μία προσφορά των ΚΥ στην καθημερινότητα τους, μην το θεωρούν τόσο αμελητέο. Άλλοι έπεσαν να πεθάνουν από ειλικρινή στεναχώρια, γνωρίζουν όμως κατά βάθος ότι τα συγκροτήματα πάντοτε επιστρέφουν. Μερικές φορές με αυξημένες ικανότητες, παρότι με σαφώς πιο πονηρές προθέσεις. Ο Alan McGee υποστηρίζει ότι οι Sex Pistols του reunion ήταν όχι μόνον οι καλύτεροι, αλλά και οι πιο 'τίμιοι' που υπήρξαν ποτέ, καθώς εξ αρχής αυτή τη φορά δήλωσαν τις δόλιες προθέσεις τους. Ποτέ δεν με πείραξε η διάλυση ενός συγκροτήματος, το οποίο έχει δώσει 2-3 σπουδαία πράγματα. Θα ήμουν το ίδιο πιστός των Smiths αν είχαν διαλυθεί μετά τον πρώτο δίσκο και στη συνέχεια ο Moz ακολουθούσε προσωπική πορεία ανάλογη με αυτή του Johnny Marr. Στο metal με ενοχλεί και με μπερδεύει το ότι κάθε συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει 10-15 δίσκους....

Θεωρώ τέλος ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς οι ΚΥ δεν ξεκίνησαν ούτε με την Φτηνή Ποπ, αλλά ούτε και το ντεμπούτο στην Wipe Out, το οποίο προσπαθούσε να φαντασιωθεί ένα πρόωρο τέλος για τις προσπάθειες τους. Η αφετηρία τους υπήρξε ένα σφόδρα κακόηχο συγκρότημα, με γνήσια lo fi υπόσταση, σε σπιτικές πρόβες, μπροστά από κακόγουστες κουρτίνες και χριστουγεννιάτικα δέντρα, όχι δήθεν από άποψη, αλλά από έλλειψη διαφορετικής επιλογής. Στη δική μου συνείδηση θα είναι πάντοτε οι δικοί μας Pavement και Guided By Voices, που και με τη βοήθεια του ελληνικού στίχου, πέτυχαν τελικά, αυτό που ποτέ δεν κατάφεραν σχήματα σαν τους Kissamatic Lovebubbles για παράδειγμα, τα οποία ποτέ δεν έπαιξαν το χαρτί της ελληνικότητας. Θα γούσταρα στα πρότυπα του Robert Pollard να οργανώνανε και οι ΚΥ μία ετήσια σύναξη στην Κέρκυρα για φίλους, ακόλουθους και οπαδούς για να μένει ζωντανή η ιδέα του συγκροτήματος, έστω και αν αυτό τελικά δεν θα υπάρχει.

Είτε επανέλθουν, είτε όχι, οι Κόρε Ύδρο και κύρια οι Παντελής Δημητριάδης και Αλέξανδρος Μακρής, δικαιούνται να υπερηφανεύονται πάντοτε για το ότι κατάφεραν να καθορίσουν μία ολοκληρωτικά δική τους αισθητική άποψη, που αιωνίως αιωρούμενη ανάμεσα στα όρια της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής και του ελληνικού -αιώνια εξαρτημένου από κάτι, νταλκά ή ιδεολογία- τραγουδιού, κατάφερε περισσότερο να συγκινήσει, μέσα από παθιασμένα sing-along και από φορτισμένες ενδοστρεφείς ακροάσεις, παρά να προκαλέσει ή να προσβάλλει. Και αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία στο τέλος της ημέρας, της βραδιάς ή της καριέρας ενός συγκροτήματος.
_____

Φωτογραφίες - Άκης Καλλόπουλος