Kristin Hersh + Simon Bloom
H πτήση της British Airways με την Kristin Hersh έφτασε στην Αθήνα με πέντε ώρες καθυστέρηση. Μπήκε στο Κύτταρο με τον σύζυγο-manager λέγοντας 'we are the artists' για να πείσουν τους πορτιέρηδες να τους αφήσουν να περάσουν. Με το που ξεκίνησε να τραγουδάει υποψιάστηκα πως ήταν συναχωμένη, κάτι που επιβεβαίωσε αργότερα και η ίδια, και το χειρότερο: Η κιθάρα της είχε μείνει στο αεροδρόμιο του Λονδίνου (καταραμένο σύστημα παραλαβής αποσκευών του Heathrow). Ευτυχώς ήταν εκεί ο Simon Bloom (Συμεών Νικολαίδης), με την κιθάρα του, η οποία θα μείνει στην ιστορία ως η κιθάρα που έπαιξε η Kristin Hersh στη μοναδική ελληνική συναυλία της. Ο Simon Bloom είχε ανοίξει τη συναυλία με ένα ακουστικό σετ με επιρροές ("οι επιλογές ή οι επιρροές καθορίζουν τον δρόμο;" που θα ρωτούσε ο άντρας της Δρούζα) που θα βρείτε αν κάνετε τον κόπο να μπείτε στην Myspace σελίδα του.
Συνοψίζοντας λοιπόν για τη Hersh: Ήταν ταλαιπωρημένη, συναχωμένη και με δανεική κιθάρα. Οι οπαδοί των Throwing Muses και της Hersh ξέρουν καλά ότι μπορεί να τραγουδήσει την τρυφερότερη folk αλλά και να φτάσει στα άκρα - σε decibel όσο και σε πάθος - ερμηνεύοντας το soundtrack του εσωτερικού της κόσμου. Τα τραγούδια από τα 'Hips and Makers', 'Strange Angels' και 'The Grotto' ήταν αυτά που ταίριαζαν περισσότερο στο ακουστικό σετ. Το Your Ghost μπορεί να σταθεί θαυμάσια και χωρίς τα φωνητικά του Stipe και το Cuckoo είναι γλυκύτατο και θα ήταν υπέροχο ακόμη και a cappella, ακόμη δηλαδή και αν έλειπε η κιθάρα του Simon Bloom. Τα Teeth και Heaven είναι από τα αγαπημένα μου, όπως συνειδητοποίησα με καθυστέρηση ετών. Τα άλλα μισά, αυτά από τους υπόλοιπους προσωπικούς δίσκους της και από αυτούς των Throwing Muses θα ήθελα πολύ να τα έχω ακούσει με μια μπάντα στο πλάι της.
Το είχα προσέξει και στις ηχογραφήσεις, αλλά στο live ήταν ακόμη πιο χτυπητό: κάποια τραγούδια της Hersh είναι ατελή και όμως τόσο απαραίτητα όσο και αυτά τα κολοβά και ακρωτηριασμένα του Syd Barrett.
Ποτέ δεν πίστεψα ότι η Kristin Hersh ήταν υπερτιμημένη από την κριτική, άποψη που κυκλοφορεί μάλλον εξαιτίας της χλιαρής αντιμετώπισης των άλμπουμ της από το κοινό. Κανένα κούρεμα της δεν έγινε trend και ποτέ οι παπαράτσι δεν πήγαν να στηθούν έξω από το σπίτι της για μια φωτογραφία, αλλά οι όχι και πάρα πολλοί πιστοί είναι αφοσιωμένοι, κάτι που φάνηκε και στο Αθηναϊκό live. Το είχα απωθημένο να την δω ζωντανά και καθώς τα απωθημένα καλό είναι κάποτε να φεύγουν από τη μέση, δεν το μετάνιωσα καθόλου που ήμουν εκεί.
Μόνο που μάλλον περίμενα πάρα πολλά: να κρέμομαι για μιάμισι δυο ώρες από το στόμα της, να με πάρει και να με σηκώσει έτσι όπως 5-6 μόνον φορές μου έχει συβεί σε συναυλία μέχρι σήμερα, κάτι που δεν συνέβη. Δεν ξέρω, ίσως να φταίνε οι αντικειμενικές δυσκολίες, ή η έλλειψη μπάντας. Ο Πατώκος λέει ότι φταίει που είμαι γέρος, εγώ του υπενθυμίζω ότι είμαι τζόβενο, ακριβώς όσο και η Kristin Hersh, δηλαδή πολύ μακριά χρονικά από το μπόνους που συχνά η κριτική δίνει συχνά στους βετεράνους, λες και κάτι τους χρωστάει.
