30 χρόνια και 3 ώρες

Θα ήθελα εξ αρχής να είμαι εντάξει απέναντι σας και να σας πω ότι αν περιμένετε να διαβάσετε μια ακόμα "κλασσική" ανταπόκριση από συναυλιακό συμβάν, αδίκως θα το κάνετε. Και αυτό γιατί τα live των Last Drive για τα 30 χρόνια τους δεν ήταν οι συναυλίες που έχουμε συνηθίσει, και αυτό ισχύει τόσο για τα δυο βράδια της Αθήνας όσο και γι' αυτό της Θεσσαλονίκης.

Φίλοι μαζεύτηκαν τόσο πάνω στην σκηνή όσο και κάτω από αυτήν, και είπαν να γιορτάσουν με τον τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν, όχι για ένα ακόμη συγκρότημα που είχε "γενέθλια" αλλά για ανθρώπους που από ότι περίτρανα αποδείχτηκε έχουν απλώσει ρίζες πολύ πιο ουσιαστικές και ανθρώπινα αμφίδρομες από ότι οι "συνήθεις" μουσικές σχέσεις που έχουμε με τα περισσότερα συγκροτήματα.

Για τη γιορτή της Θεσσαλονίκης λοιπόν θα σας πω μερικά λόγια. Οι Last Drive πάτησαν στο σανίδι του Fix με την φούρια και την ενέργεια που είχαν γεμίσει τις μπαταρίες τους οι δυο προηγηθείσες βραδιές στην Αθήνα. Αφού πυροδότησαν το φυτίλι της γιορτής, μόνοι τους στην αρχή και μας έδωσαν να καταλάβουμε τι μας περίμενε, αρχικά με τραγούδια σαν τα "Blood From A Stone", "Glass Of Broken Dreams", "Chain Train' και άλλα, μεταξύ των οποίων και η καταπληκτική διασκευή τους στο "Outlaw", ήταν η ώρα και για τους εκλεκτούς καλεσμένους να τιμήσουν τους φίλους τους.

Και αν ήδη υπήρχε έντονη συναισθηματική φόρτιση μόνο με τους Last Drive, καταλαβαίνετε τι επακολούθησε στην συνέχεια. Μιλάμε για ανθρώπους που ο καθένας τους ξεχωριστά και όλοι μαζί μέσα στα χρόνια μας χάρισαν απίστευτες στιγμές, τόσο μουσικές για τους περισσότερους όσο βέβαια και πιο προσωπικές για κάποιους άλλους που είχαμε την χαρά να τους γνωρίσουμε και από κοντά και να μοιραστούμε και τις κουβέντες μας.

Ένα από τα πολλά σπουδαία που κατόρθωσαν αυτές οι τρεις βραδιές, ήταν ότι έφεραν κοντά την παλιά φουρνιά με νεότερους μουσικούς και συγκροτήματα, και το καλύτερο είναι ότι όλα έδειχναν σαν ο καθένας να συμπληρώνει το παζλ με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο! "Miserlou" λοιπόν και το μπάσο περνάει από τον Αlex K. στον Λάμπρο Σαλτσιδη (ex-Ziggy Was, Clerks Conspiracy) και να που ακούγονται τα πρώτα σχόλια για τους Ziggy Was!

Οι Last Drive ήταν από τις πρώτες ελληνικές μπάντες που έκαναν περιοδεία στο εξωτερικό, αλλά πριν από αυτούς είχαν προηγηθεί κάποιοι άλλοι, μεταξύ των οποίων και οι Ναυτία! Ο Danny λοιπόν επί σκηνής, κιθάρα και δεύτερα φωνητικά για το "Valley of Death" και το κοινό αρχίζει να παίρνει φωτιά! Το μπάσο του Αlex βέβαια είχε την τιμητική του, και αυτή τη φορά βρέθηκε στον Nick Ketz (Rockin' Bones) για το " I Love Cindy".

Όπως καταλαβαίνετε τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν και μια από τις κορυφαίες στιγμές της γιορτής ήταν όταν ήρθε η ώρα για μια υπέροχη πραγματικά διασκευή στο "Russian Roulette" των Lords of the New Church. Last Drive, Ketz, Danny, Gaz Black (Personallity Crisis) και για να δέσει πλήρως το σκηνικό και ο Αποστόλης Δαδάτσης (Εκτός Ελέγχου), για να προκαλέσουν όλοι μαζί ρίγη συγκίνησης.

O Gaz Black φρόντισε να δώσει μια δόση παράνοιας που ασφαλώς και χρειάζεται, αν θες να διασκευάσεις σωστά ένα άσμα σαν το "Human Fly".

Σειρά τώρα για μια ακόμα ιστορική μορφή να ανεβεί στην σκηνή και να δείξει στον κόσμο τι σημαίνει να είσαι performer με ψυχή και καρδιά Ο Αλέκος Κανταρτζής των Γκούλαγκ λοιπόν, με την συνήθη καταιγιστική εμφάνιση στο "No Fun" και άξια πήρε το έξτρα χειροκρότημα του κόσμου, αφού όργωσε όλη τη σκηνή, ενώ άλλος στη θέση του μετά βίας θα στεκόταν απλά μπροστά από το σταντ του μικρόφωνου.

Αν ήμουν στη θέση των Roundlights, που ήταν οι μικρότεροι ηλικιακά αλλά όχι σε αξία καλεσμένοι, πραγματικά θα αισθανόμουν απίστευτο δέος. Βρέθηκαν στη σκηνή μαζί με το συγκρότημα που θαυμάζουν από χρόνια και πραγματικά οι συμμετοχή τους στα "Baby It's Real" και "This Fire Inside" ήταν, αν μη τι άλλο, εμπρηστική!

Μια από τις μπάντες με την οποία κατά καιρούς οι εορτάζοντας μοιράστηκαν την ίδια σκηνή (και όχι μόνο....) ήταν οι σπουδαίοι The Mushrooms. Αρχικά ανέβηκε ο Ασκληπιός Ζαμπέτας, ο οποίος έκανε όσους δεν τον ήξεραν να μείνουν έκπληκτοι με όσα είδαν να κάνει με την κιθάρα του, συνοδεύοντας τους Drive στα "Holy War", "Overloaded" και "Killhead Therapy".

Ήρθε η ώρα για το πρώτο encore και ήταν καιρός να θυμηθούμε οι μεγαλύτεροι και να μάθουν οι νεότεροι τι σήμαιναν οι Mushrooms. Για να συντροφεύσουν τον Ασκληπιό ανέβηκαν στη σκηνή ο Grandfather και ο Trip Sunny (κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα), και έπαιξαν παρέα με τους Last Drive τα "Swinging" και "Downstairs Drops" και μας έκαναν να κλείσουμε τα μάτια και να θυμηθούμε ξανά τα live αυτής της υπέροχης μπάντας. Ειδικά η εκτέλεση στο δεύτερο, μας πήρε κυριολεκτικά τα μυαλά.

Νομίζω ότι κανείς δεν έχει αντίρρηση ότι οι Τρύπες υπήρξαν μια από τις σπουδαιότερες μπάντες αυτής της πόλης, όποτε το να δούμε έναν ακόμα μετά τον Ασκληπιό που συμμετείχε στο τεράστιο αυτό συγκρότημα, δεν μας χάλασε καθόλου. Μπάμπης Παπαδόπουλος και η δική του συνεισφορά στην γιορτή για τα 30 χρόνια των Last Drive είχε ως αποτέλεσμα την απογείωση δυο αγαπημένων διασκευών των φίλων μας από την Αθηνα. "It"s All Over Now Baby Blue' και "Blue Moon" για να διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά πόσο σπουδαίος κιθαρίστας είναι.

Encore νούμερο δύο και τριγύρω έβλεπες μόνο πρόσωπα με χαμόγελα και γεμάτα ευδαιμονία αλλά και γεμάτα απορία για τι μας επιφυλάσσεται ακόμα. "Night Of The Phantom", "Bad Roads", "Gone,Gone Gone" και ξανά ο Λάμπρος με το μπάσο και οι Αλέκος και Πάνος Ρώσσης στα φωνητικά.

Τρίτο encore και τι encore μάλιστα! Αποστόλης Δαδάτσης στα φωνητικά, που αφού φρόντισε να πει πράγματα στο κοινό για της καταστάσεις που βιώνουμε, μας έστειλε όλους και όλες με το "Over The Edge" μιας μπάντας που όλοι λατρεύουμε, τους Wipers.

Συμπληρώνοντας λοιπόν κοντά 3 ώρες, όπως όλες οι όμορφες γιορτές έπρεπε να κλείσει θριαμβευτικά, και φυσικά στην δική μας περίπτωση δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. "Louie Louie" και επί σκηνής ΟΛΟΙ οι καλεσμένοι των Last Drive και πολλοί άλλοι ακόμα, σε μια εκτέλεση του τραγουδιού που θα έπρεπε να είστε εκεί για πιστέψετε τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκειά της.

Το να κάτσω να αναφέρω αν υπήρχαν θέματα με τον χώρο, ηχητικά και άλλα τέτοια, νομίζω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ουδόλως μας απασχόλησαν. Είμαι σίγουρος ότι και στα τρία αυτά εορταστικά live των Last Drive γράφτηκε ιστορία και όσοι παραβρεθήκαμε σε κάποια από αυτά, θα έχουμε να το συζητάμε και να το θυμόμαστε για πάντα, για λόγους πολύ πιο ουσιώδεις από την μουσική. Εγώ δυσκολεύομαι παρά πολύ να βρω, ειδικά στις μέρες μας, καταστάσεις που να φέρνουν κοντά τόσους ανθρώπους που ο καθένας έχει τις ιδιαιτερότητες του, να βλέπεις ανθρώπους χαμογελαστούς να αγκαλιάζονται με τόση εγκαρδιότητα. Για κάποιους η συναυλία ήταν η αίτια να βρεθούν για πρώτη φορά.

Κλείνοντας: Αν και αυτά που απεκόμισα απ' αυτή τη γιορτή είναι δύσκολα να τα περιγράψω με λέξεις, και θα τα έχω για πάντα φυλαγμένα στην καρδιά και την ψυχή μου σαν πολύτιμη εμπειρία ζωής, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι βοήθησαν στο να γίνουν πραγματικότητα και να κάνουν τις ζωές μας έστω για 3 βραδιές να μοιάζουν ομορφότερες, να καταλάβουμε πόσο σπουδαίο ρόλο παίζουν λέξεις όπως αγάπη, ευγνωμοσύνη, αλληλεγγύη, ελπίδα και όπως λέει και ο Alex K. ... να ανταμώνουμε!! Από καρδιάς... Ευχαριστούμε Last Drive και στα επόμενα 30 πάλι εκεί θα είμαστε!!