Α Liquid Live Vibe
Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με το Guitar Hero. Το γεγονός λοιπόν ότι για τρεις ώρες πριν από αυτή την συναυλία προσπαθούσα να τελειοποιήσω την τεχνική μου στα drums μπορεί να σας φαίνεται κάτι πολύ άσχετο αλλά εμένα με βοήθησε ιδιαίτερα να την απολαύσω περισσότερο. Παρακολουθώντας από τον εξώστη όλο το σχήμα και την φοβερή αρμονία μεταξύ τους, συνειδητοποιείς ότι αυτό που γίνεται στη σκηνή δεν είναι και το πιο εύκολο. O Slash στην αυτοβιογραφία του λέει ότι μέχρι να παίξει κιθάρα δεν είχε την δυνατότητα να απομονώσει τον ήχο της σε ένα κομμάτι. Τώρα πια μπορεί να σου πει τι μοντέλο είναι και αν καμιά χορδή είναι ξεκούρδιστη. Επειδή λοιπόν όσο ζεις μαθαίνεις και εγώ άκουσα τους Last Drive με άλλο αυτί.
Οι ίδιοι είχαν να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο στοίχημα. Σε μια εβδομάδα που η μισή Ελλάδα είχε ταλαιπωρηθεί σε μια συναυλία που δεν έγινε, πόσοι θα είχαν το κουράγιο να πάνε στο Gagarin να τους δουν; Βέβαια η κυκλοφορία του νέου τους δίσκου 15 χρόνια μετά το Subliminal ήταν μια πρόσκληση - πρόκληση στην ιστορία τους. Είχαμε ακούσει κάποια νέα κομμάτια τους και στο περσινό live αλλά τώρα θα ήταν περισσότερα και θέλαμε να δούμε πως θα έδεναν με το υπόλοιπο setlist. Οι ανησυχίες μας πάντως εξανεμίστηκαν όταν λίγο μετά τις 11 αντικρίσαμε ένα κατάμεστο Gagarin να περιμένει τους καλλιτέχνες να βγουν επί σκηνής.
Δεν είχε πάει 11:10 και ο Alex,o George, o Chris και ο Thanos βρίσκονταν στις θέσεις τους μετά από μια σχετική εισαγωγή και το "Overloaded" ο Alex μας είπε "Πάει ένας χρόνος, και τι χρόνος!" Αναφερόμενος προφανώς στα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη ευχαρίστησε τους πιτσιρικάδες στο κοινό. H νεολαία αποτελούσε μεγάλο μέρος του αποψινού κοινού αποδεικνύοντας ότι οι Drive ως άλλοι φοίνικες αναγέννησαν το μύθο τους και δημιούργησαν ένα νέο κοινό από τις στάχτες τους. Όχι ότι δεν υπήρχε και άλλος κόσμος, προς θεού, οι πιστοί είναι πολλοί και όλοι προσκυνούσαν απόψε, αλλά τα θεμέλια του Gagarin τράνταξαν στο "Baby it's real" από τους πιο νέους. Ο ήχος επίσης ήταν καθαρός στην μεγαλύτερη διάρκεια της συναυλίας, κι αν κάποια προβληματάκια υπήρξαν, όταν παίζεις πάνω από 2 ώρες το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό.
Τι είναι λοιπόν οι Last Drive, τι είδαμε απόψε και πως έδεσαν τα κομμάτια; Μιλάμε για μια σοβαρή και ώριμη πλέον μπάντα που αντιμετωπίζει την μουσική της και τον κόσμο της επαγγελματικά (όσο κλισέ και αν ακούγεται το παραπάνω). Έπαιξαν για όλους, αλλά και για τους ίδιους. Δεν ναυάγησαν το show θάβοντας επιτυχίες, ίσα-ίσα οι εναλλαγές από παλιά σε νέα κομμάτια π.χ. Killhead Therapy - Glass of broken dreams ήταν τόσο πετυχημένες και ανεπαίσθητες που αν δεν ήξερες νόμιζες ότι τα κομμάτια είχαν κυκλοφορήσει στον ίδιο δίσκο. Το set - list ήταν απόλυτα δουλεμένο και περιλάμβανε κομμάτια όπως τα: "Blue city shores", "Magdalene" (νέο), "Have Mercy", "Valley of Death", "Maureen" (νέο), "Headlong to the Edge" (νέο), "Another girl another planet", "Hole in the wall" (νέο), Alabama (νέο), Pantherman (νέο), "Blood from a stone", "Final Kick".
Άξιζαν λοιπόν τα 15 ευρώ του εισιτηρίου ή θα έπρεπε να'χαμε δώσει 60 για τους Puressence; Νομίζω ότι αυτή η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί από μόνη της γιατί παρά το γεγονός του ότι δεν προλάβαμε κανένα support είχαμε ένα lead σχήμα σε καλή μέρα που μας έδωσε 2 encore παρακαλώ με διασκευές όπως το "Human Fly" (respect στον Lux Interior) και το "Blue Moon" τραγουδισμένο σε συνεργασία με το κοινό αλλά και δημιουργίες τους σαν το "The Bad Roads" και το "Blood Nirvana". Με δικό τους κοινό, το Μετρό δίπλα και πάρκινγκ για τις μηχανές μας νομίζω ότι ήμουν τυχερός απόψε. Καληνύχτα και στο επανιδείν!
