Lost Bodies, full band live

The Host | 15/04/2022

Για λάιβ των Lost Bodies έχουμε κάνει το Αθήνα-Θεσσαλονίκη γονατιστοί (μωράκι μου). Ο Κώστας Καρδερίνης χρειάστηκε να καλύψει πολύ μικρότερη διαδρομή...

Παρασκευή προετοιμασίας πριν την ανάσταση του Λαζάρου. Οι Λοστ Βοδιες ξαναστήθηκαν επί σκηνής ως πλήρης φουλ μπάντα -λέει- με δυο κιθάρες [Γιώργης, Κωνσταντής], με μπάσο [Βασίλης], με τύμπανα [Λέανδρης, Λέανδρος δλδ αλλά το ’κανα -ης για να ριμάρει με το Κόης] και με πλήκτρα [Ίρις]! Ήρθαν βανάτοι αυθημερόν, όπως με πληροφόρησαν, και ξαναφεύγουν όπως ήρθαν.

Ξ/αναστήθηκαν λοιπόν προ λήξης της πανεπιδημίας και τα έσπασαν, όπως ξέρουν δεκαετίες τώρα να πράττουν, αξημέρωτα στο άπστερς The Host [στην Πάικου, δίπλα από κει πού ήταν κάποτε οι 4 Εποχές, αλλά δυο πατώματα πιο ψηλά, λίγο πιο κάτω από τα Urania (τόγραψα ελληνικά και βγήκε Θρανία)]. Το όνομα του τζόιντ με παραπέμπει στον Ξενιστή, τη δίωρη συναρπαστική παρωδία [Gwoemul, 2006] του Μπονγκ Τζουν-Χο, που όταν βρήκε διανομή στις ελληνικές αίθουσες ξανά-βαφτίστηκε Ο επισκέπτης.

Δεν πιστεύω ότι χρειάζονται ανάλυση οι [όχι επισκέπτες βρε διορθωτή αυτόματε] επιδόσεις του Θάνου και της φουλ μπάντας του. Είναι σκέτη τρέλα να προσπαθεί κάποιος να περιγράψει τι πανζουρλισμός γίνεται στις ζωντανές παραστάσεις που δίνει αυτός ο ογκόλιθος της ανεξάρτητης έκφρασης. Λοστ Βοδιες οι οποίοι εξακολουθούν άφτερ ολ δόουζ γήαρς να δημιουργούν ένκαυλα, ελεύθερα και ανερυθρίαστα και [να] αφοσιώνονται σε ότι αγαπάνε !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ωστόσο, είναι άκρως ενδιαφέρον, κατά την ταπεινή μου άποψη, να μάθουν οι αυριανοί μελετητές του συμπαντικού φαινομένου "Θάνος Κόης" τι λέγαν οι θεατές / μύστες αυτού του φουλ λάιβ.

Καταρχάς είναι εντυπωσιακό πόσα πολλά γυναικεία ζευγάρια βγήκαν/κατεβήκαν μετά το τέλος της [ανά]παράστασης. Κατά δεύτερον άκουσα δυο κοπελίτσες κρύα-νερά να λέει η μια της άλλης: ρε συ μου άρεσε που είχε τόσο μεγάλη ποικιλία το κοινό τους, ηλικιακά και εμφανισιακά [κάπως έτσι τα είπε]. Πιο πριν κατέβηκαν δυο αγόρια και ο ένας έλεγε του άλλου: καλή μπάντα ρε φίλε αλλά δεν έχουν καλό τραγουδιστή!!! Ανάμεσα πέρασαν φίλοι και γνωστοί, βεβαίως-βεβαίως, ενθουσιασμένοι που τους ξαναείδαν τόσο κεφάτους και ακμαίους και ανανεωμένους, όπως προ διετίας-τριετίας.

Τελευταίοι [ή περίπου] κατήλθαν δυο τύποι αρκετά πιωμένοι με κράνη στα χέρια. Ρωτάω αν κατέβηκε ακόμη ο Θάνος, γιατί εντωμεταξύ έχασα μερικά λεπτά που πετάχτηκα κάπου παρακάτω. Ποιος Θάνος; ρωτάει ο εκ δεξιών μου, ο Ασκητής; Επικρατεί αμηχανία και λέω χαμηλόφωνα, ο Κόης! Ποιος είν’ αυτός; εξανίσταται και κάνει νόημα στον φίλο του ότι είμαι παλαβός κι ότι κάτι ύποπτο ρωτάω. Τα χρειάστηκα! Ο Κόης, επανέλαβα. Ο αριστερός όμως μπαίνει στο νόημα και εξηγεί στον κολλητό του ότι εννοεί τον τραγουδιστή, βρε χαμένε. Μου απαντά ότι δεν τον είδε να φεύγει, τραβά τον άλλον από το μανίκι προς την έξοδο και το επεισόδιο θεωρείται λήξαν.