Motorcycle granny, falling from grace to Greece
Δύσκολη βραδιά η χθεσινή για την 59χρονη πλέον Μαριάν. Όχι χειρότερη βέβαια από κείνη την αποφράδα νύχτα, στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη, όταν κατέρρευσε εν μέσω σκηνής στο Μιλάνο, τερματίζοντας πρόωρα την παγκόσμια τουρνέ της. Τότε οι γιατροί είχαν διαγνώσει "χρονία εξάντληση" κι είχε αναγκαστεί να παραιτηθεί από το διαβολικό ρόλο της Pegleg, στο μιούζικαλ Black Rider των Robert Wilson, Tom Waits και του μακαρίτη William S Burroughs.
Κι εδώ όμως τα συμπτώματα ήταν εμφανή: ανισοβαρής κατατομή, κατέβασμα της σκάλας με συνοδεία, ασταθής ισορροπία [που οφείλεται και στα ψηλοτάκουνα πασούμια της], τσιγάρο που πέφτει άθελά της από τα χαλαρά δάκτυλα που δεν ελέγχει, εμφανής αδυναμία να βγάλει μόνη το σακάκι της, βαθύ κάθισμα λόγω κόπωσης [στο ημίωρο] στο σκαλοπατάκι του πάλκου, υπερθέρμανση που φαίνεται στο πρόσωπό της και που προσπαθεί να ξεπεράσει με τη μόνιμη βοήθεια ενός δυνατού ανεμιστήρα, παραπάτημα και μετά βίας κράτημα να μη σωριαστεί επάνω στα τύμπανα. Φαινόταν και φερόταν σα να έχει κάποιο ιατρικό πρόβλημα.
Αυτά όλα δεν είχε σχεδόν κανένα αντίκτυπο στα φωνητικά της, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι τραγουδούσε δυο στροφές χαμηλότερα απ' ότι τη θυμάμαι από τους δίσκους. Μπορεί το σετ να κράτησε μόνο μια ωρίτσα αλλά το πνεύμα ήταν πρόθυμο και η φωνή της δε λύγισε ποτέ. Κι έτσι όπως εμφανίστηκε με τα πρεσβυωπικά γυαλιά της μου έδωσε την αίσθηση πως είναι η γιαγιά του "Κοριτσιού με τη μοτοσικλέτα". Άλλωστε είναι γιαγιά και στην πραγματικότητα. Για στιγμές ξέφευγε προς μια κάντρι ερμηνεία. Και για άλλες έδινε την εντύπωση ότι η εποχή των χίπις και των λουλουδιών ξανάρχεται πίσω.
Μαζί της, τέσσερις σπουδαίοι μουσικοί που της έδωσαν την απαραίτητη στήριξη με τον καλύτερο εαυτό τους. Δυο φίλοι απ' τα παλιά και δυο νεώτεροι και αρκούντως εκρηκτικοί. Ο πολύ σπουδαίος μπασίστας Fernando Saunders που, εκτός του κλασικού μπάσου, έπαιξε και ηλεκτρικό κοντραμπασοκίθαρο είτε με τα δάκτυλα είτε και με δοξάρι, ξεσηκώνοντας κύματα ενθουσιασμού στους πλέον ψαγμένους. Αλλά και ο κιθαρίστας Barry Reynolds, μια παλιά καραβάνα στο χώρο, έφερε κάτι από τις θρυλικές πενιές των σίξτις και του χαρντ ροκ μύθου. Κοντά τους και ο αεικίνητος ντράμερ Courtney Williams και ο απρόβλεπτος κημπορντίστας Dan Mintseris, που άφησαν το δικό τους στίγμα, δίνοντας μια φρεσκάδα και μια ανεξάντλητη ζωτικότητα στο σύνολο.
Το ρεπερτόριο δεν ήταν καθόλου ανισοβαρές. Από τα πρώτα σουξέ As Tears Go By και Sister Morphine, που "γράφτηκαν από τους Μικ και Κηθ" όπως είπε με νόημα. Στα κλασικότροπα Times Square, Incarceration of a Flower Child και Working Class Hero που αναδομήθηκαν ευχάριστα. Ως τα πλέον πρόσφατα του Before the Poison, The Mystery of Love - Crazy Love - In the Factory - Last Song - City of Quartz - There is a Ghost - My Friends Have, που της δώρισαν οι PJ Harvey, Nick Cave, Damon Albarn και Jon Brion.
Στο ανκόρ είπε δυο τραγούδια και διάλεξε να κλείσει τελείως εξουθενωμένη με το Broken English, με το οποίο και την πρωτογνώρισα πίσω στα 1979. Μια γλυκόπικρη αίσθηση μου έμεινε φεύγοντας. Ενός ανθρώπου που δεν παραδίνεται κι ενός ανθρώπου που έχει από καιρό παραδοθεί και καεί στις φλόγες του απόλυτου έρωτα. Το μυστήριο αυτής της τρελής αγάπης την έχει τυλίξει ολοκληρωτικά και είναι ίσως το μόνο που την κρατάει πάντα ζωντανή και γεμάτη πίστη σ' αυτό που κάνει.
