Kids in America
Στο Γκάζι πρόλαβα να πάω κατά τις 9 - απ'ότι έμαθα στις 8 (επίσημη ώρα έναρξης) στο χώρο ήταν μόνο (μικρά κι ανέμελα) πιτσιρίκια. Αλήθεια, όταν το 80% του κοινού δεν σχολάει πριν τις 6 μ.μ., μήπως θα έπρεπε να αρχίζουν οι συναυλίες λίγο αργότερα; Αν μη τι άλλο, για να διαβάζουν και καμία κριτική τα υπο-support σχήματα (από την άλλη, το πρωινό ξυπνητήρι καραδοκεί..).
Γιατί το support (Future Οf Τhe Left) το πρόλαβα για κανένα τέταρτο, φρόντισα όμως να μην πλησιάσω και πολύ κοντά στα ηχεία. Επειδή όμως θεωρώ εξ ορισμού άστοχο να μιλάς για ένα συγκρότημα όταν δεν σου αρέσει καν το είδος της μουσικής του, δεν θα πω τίποτα περισσότερο.
Ο κόσμος μαζεύεται, οι κουβέντες πυκνώνουν, οι ουρές στα μπαρ μακραίνουν, το κλίμα είναι πολύ ωραίο, πολύ 'it's so good to be home' (no more almyra varethikame to platsa ploytsa). Και κάπου εκεί εμφανίζονται οι 'star' της βραδυάς, η μπάντα από την μακρινή μας hypeland: Νέοι, λαμπεροί, με το καλοπροαίρετα μπλαζέ ύφος τους να αλώνεται από το γνωστό καλό glam-rock trash, ανατρέποντας τα πάντα. Ξεκίνησαν πολλά υποσχόμενοι, με το 'του-τού-ρου του-τού-ρου' (The Youth), ντύνοντας την αμέσως παραπάνω περιγραφείσα κατάσταση με το ιδανικό soundtrack. Τι γλυκά που έδεσε αυτός η γλυκόπικρη, ρετρο-μοντέρνα μελωδία, με το καλοκαίρι να μας κουνά το μαντήλι! Στη συνέχεια όμως, που τα 'του-ρου του-ρου' δεν ήταν αναγνωρίσιμα από τα αυτιά των περισσοτέρων, οι τόνοι έπεσαν αισθητά. Ο ήχος ήταν καλός, το παίξιμο δεμένο, με fillers όμως κανείς δεν πήγε (πολύ) μπροστά στη ζωή του. Κάπως έτσι περιμέναμε όλοι το αρχι - 'του-ρου-ρού του-του-τού' (time to pretend) για να ξεσηκωθούμε, λόγω όμως της προηγηθείσας 'κοιλιάς' στην όλη φάση, η ανταπόκριση υπήρξε περισσότερο αποτέλεσμα προγραμματισμένων αντανακλαστικών, παρά ενθουσιώδους παρόρμησης (το γνωστό σύνδρομο της 'υποσυνείδητης εισιτηριακής απόσβεσης'). Κάπου εκεί φάνηκε ότι το πάρτυ τελείωσε προτού καλά καλά αρχίσει, κι έτσι διεκπεραιωτικά πλέον παρακολουθήσαμε το υπόλοιπο της συναυλίας, δηλαδή γνωστά (Electric Feel, Kids) και λιγότερο γνωστά του-ρου του-ρου.
Ως επίσημος λοιπόν αποχαιρετισμός στη μαγεία των καλοκαιρινών βραδυών στην πόλη, η βόλτα στο Γκάζι δεν χαρακτηρίστηκε ως φιάσκο - θα λέγαμε, αν το υψηλότατο αντίτιμο του εισιτηρίου δεν έδινε γερές καβουροδαγκωνιές στην τσέπη μας.
