Mic : Είχαμε πάρτι εδώ, είχαμε πάρτι... [1]

Φωτογραφίες του Γιώργου Χαριτίδη

 

 

 

 

 

 

Το γεγονός ότι το πιο ανοργάνωτο μέχρι στιγμής πάρτι του Mic (λογικό επόμενο, αφού την... οργάνωση την είχα αναλάβει εγώ) πήγε καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα, έρχεται σε απόλυτη αρμονία με την πορεία του περιοδικού όλα αυτά τα χρόνια. Στις 23:30 το Residents ήταν γεμάτο, στις 00:00 έφτασε η ΡΖ εν είδη happening, στις 02:00 τα αναμνηστικά είχαν ήδη εξαντληθεί, μέχρι τις 02:30 είχαν ακουστεί ήδη 3 τραγούδια Wipers, στις 02:35 ακούστηκε το πρώτο από τα τρία των Κόρε Ύδρο, στις 04:00 δεν έπρεπε να κουνάμε τον Πατώκο γιατί υπήρχε κίνδυνος πτώσης, στις 05:00 ο Ξαγάς ΔΕΝ πρόσεξε ότι η ζωή του κρέμονταν σε ένα καλώδιο, για αυτό και στις 06:00 αναζητούσε ότι πιο κατατονικό για να κλείσει τη βραδιά, σε πείσμα του Chris Isaak που επιτέλους ακούστηκε σε ένα πάρτι του Mic και αυτός ο δόλιος. Όσοι και πάλι δεν ήρθαν για σούπα κακό δικό τους. Δεν είναι μακριά η επόμενη φορά, έτσι; - Άρης Καραμπεάζης

 

 

 

 

 

 

Λένε -και καλά κάνουνε- πως όποιος δεν έχει πρόβλημα με τον εαυτό του δεν έχει και με τους άλλους.

Στο περσινό πάρτι του MiC, ίδια εποχή, ίδιο μέρος, σχεδόν ίδιοι άνθρωποι, ήμουν φανερά κουρασμένος και αυτό μ' είχε επηρεάσει. Οδηγούσα το σώμα μου με το ζόρι. Φέτος ήταν αλλιώς κι αλλιώτικα... Πέρα από το κοσμοϊστορικό γεγονός να βγάλουμε επιτέλους τον Τάσο Πατώκο βορειότερα του Βόλου και έξω από τα σύνορα του πρώτου ελληνικού κράτους του προ-προηγούμενου αιώνα, η βραδιά ήταν η ομορφότερη που θα περίμενε κανείς, δηλαδή εγώ. Ευχαριστήθηκα όλες τις κουβέντες με όλους, γνώρισα τον Δημήτρη Κάζη που τον θυμάμαι από το Rollin' Under ακόμη, αλλά δεν είχαμε βρεθεί ποτέ, η κοινωνικότητά μου χτύπησε υψηλά επίπεδα, αφού όμως πρώτα ξεπέρασα με τον παλιό, κλασικό τρόπο τις παρενέργειες ενός σάντουιτς-φόλα κάπου στην εθνική. Απόλυτα ταιριαστό με τη γενικότερη διάθεσή μου της βραδιάς βρήκα το σετ του Άρη Καραμπεάζη, ήθελα να το πω, ωστόσο έχασα το μεγαλύτερο μέρος από του Αντώνη Ξαγά επειδή ο "μικρός" της συντακτικής ομάδας έγερνε άσχημα και από ευγένεια τον πήγαμε για ύπνο μην και του έμενε κανένα κουσούρι.

Μια στραβή που με αιφνιδίασε αρνητικά θέλω να πιστεύω πως οφείλεται στις ατυχείς συγκυρίες και αδικεί και το άλλο πρόσωπο, αλλά να μου χαλάσει τη ζωγραφιά δεν τα κατάφερε, παίζω καλή άμυνα...

Επιστροφή Αθήνα κατευθείαν την επομένη μεσημβρινή, όσο γινόταν πιο άνετη, την ώρα που οι υπόλοιποι το 'χαν ρίξει στη μάσα, κάτι που απέφυγα για ευνόητους λόγους να σκέφτομαι κατά τη διαδρομή. Μέχρι σήμερα το αίσθημα ότι όλα πήγαν καλύτερα από ό,τι περίμενα είναι ζωντανό.

Thanks σε όλους που πέρασαν από το Residents, thanks ασφαλώς και σ' όλα τα παιδιά από το μαγαζί (από καρδιάς) και ...στείλτε καμία εντύπωση για το σιντάκι μας, μπας και κατασταλάξουμε κι εμείς για το αν τελικά άξιζε ή όχι... - Πάνος Πανότας

 

 

 

 

 

Σε αντίθεση με τον Κηλαηδόνη που ήθελε στο πάρτι του
να 'ρθει ο Φελίνι
να 'ρθει κι ο Μάρκος
να 'ρθουν οι Μπιτλς
να 'ρθει ο Σαρλό
να 'ρθει ο Καντίνσκι
να 'ρθει κι ο Μπόρχες
Να 'ρθει ο Σινάτρα... κλπ

εγώ ήθελα
να 'ρθει ο Γάκης
να 'ρθει κι ο Κούλης
η Θοδώρα
ο Στέλιος
ο Μιχάλης
ο Χρήστος
η Κατερίνα...

και όλοι αυτοί ήταν εκεί. Βάλε που κάποιοι από "τα παιδιά του MIC" είναι πια "ο φίλος μου ο τάδε" και προστίθενται στους παραπάνω.

Στο DJ-λίκι ήμουν με τεσσεράμισι cd και κόντεψα να κρεμάσω τον Πατώκο. Ευτυχώς την κατάλληλη στιγμή οι "από μηχανής Θεοί" Μπάμπης - Ρύκιος με έσωσαν γιατί μου είχαν περισσέψει κάτι Celentano, Brel, TLC, Therapy και άλλα άσχετα που αν έπαιζαν ο Καραμπεάζης θα ζήλευε κι ο Πατώκος θα έβριζε. - Θανάσης Παπαδόπουλος

 

 

 

 

 

 

 

Πάρτι, πάρτι στις οκτώ του Μάρτη. Θα μπορούσε να ήταν στις 1 αλλά κάναμε αβάντα στον Isaac. Δεν έγινε έτσι ακριβώς αλλά έτσι μ' άρεσε να λέω. Κι ο Ισαάκ πήγε καλά κι εμείς. Αρκετοί φίλοι μας τίμησαν λίγο ή πολύ. 'στω παιδιά. Μας τίμησαν επίσης και τα σώματα ασφαλείας που φρόντισαν να γεμίσουν την εκτός περιοχή με δακρυγόνα. Ανεξακρίβωτες sic πηγές αναφέρουν ότι τα έριξαν γιατί πλησίαζαν την ημερομηνία λήξης τους, οπότε μετά θα τους κατηγορούσαμε ότι πετάνε ληγμένα. Έτσι η τάξη διατηρήθηκε ασάλευτη αργά τη νύχτα και μέχρι το ξημέρωμα. Όταν έφυγα ήταν κοντά πέντε. Η επήρεια όλων είχε παρέλθει αλλά κάποιοι είχαν καταρρεύσει στις πολυθρόνες. Μερικές φωτό απλώς απαθανάτισαν κάτι που είχε ήδη σβήσει. Είναι ωραίο να χάνεσαι "στην τετράγωνη νύχτα μιας φωτογραφίας". - Κώστας Καρδερίνης

 

 

 

 

 

 

Θυμάμαι μόνο όσα συνέβησαν περίπου μέχρι τις τέσσερις (ναι, είμασταν κακά παιδιά εκείνο το βράδυ), κι ανάμεσα σ' αυτά πρωταγωνίστησαν οπωσδήποτε οι μουσικές που μας σέρβιραν ο κος Ρύκιος μαζί με τον Μπάμπη Αργυρίου. Από κοντά είναι φυσικά και το παράπονό μου για την απουσία του Μπάμπη απ' τα πλατώ -σύντομο quiz για τους απόντες: πως γίνεται ν' αληθεύουν ταυτόχρονα οι δύο προηγούμενες προτάσεις; Για τα υπόλοιπα καλύτεροι μάρτυρες είναι οι περισσότεροι από 500 φίλοι που παραβρέθηκαν, για να το σκέφτονται (μέχρι το επόμενο party) όσοι απουσίασαν. - Γιάννης Παπαϊωάννου

Επόμενη σελίδα