Mic : Είχαμε πάρτι εδώ, είχαμε πάρτι... [3]
Φωτογραφίες του Κώστα Καρδερίνη
Αυτό που θυμάμαι από το πάρτι είναι η super μουσική, το κέφι, τα πέντε μοχίτο που με ανάγκασαν να φύγω από τις 4.30, η καλή επικοινωνία όλων όσων παραβρέθηκαν, δεν έβλεπες πηγαδάκια, όλοι σχεδόν ήταν μια παρέα (...κάτι σα συνάντηση παλιών συμμαθητών), η έκφραση του Μπάμπη, δεν τον έχω δει ποτέ τόσο χαμογελαστό και το σχόλιο του φίλου μου Βασίλη που φεύγοντας με ρώτησε: "Μαρία πότε θα γίνεις άνθρωπος;" Η έμμεση απάντηση μου είναι: "Θέλω κι άλλο!!!" - Μαρία Δαμιανίδου
* Ο κ. Καραμπεάζης έκανε για άλλη μια φορά το καλύτερο set του πάρτι, χωρίς να παραλείψει ασφαλώς να παίξει Κώστα Τουρνά (ο οποίος άλλωστε εκείνη τη μέρα έπαιζε live στη Θεσσαλονίκη). Πράγματι, όλοι όσοι ήταν εκεί ήθελαν να τού δώσουν μπουκέτο. Με λουλούδια.
* Θα ήταν πολύ ποιητικό να σας πω ότι όσοι έμπαιναν στο πάρτυ δακρυσμένοι και με τις μύτες να τρέχουν ήταν από τη συγκίνησή τους που το MiC γιόρταζε 6 χρόνια και κάτι μήνες. Η πεζή αλήθεια είναι ότι έξω έπεφταν δακρυγόνα.
* Η Κασσάνδρα είχε άδικο: οι φίλοι που γέμισαν το Residents μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, διαψεύδοντας τον think-negative αρχισυντάκτη μας και τις στωικές προβλέψεις του ότι "θα έχουμε τον μισό κόσμο από πέρυσι". Ως θαλαμοφύλακας πάντως άψογος. Την επόμενη μέρα, όταν πήγε 10:00:00 μάς ξύπνησε.
* Όταν έχεις τρία παιδιά, συνηθίζεις όχι μόνο τα οικογενειακά βάρη, αλλά και τα κανονικά βάρη. Αν με τους Field Mice απογειωνόμουν μεταφορικά, στο πάρτι απογειώθηκα και κυριολεκτικά, μιας και όταν ακούστηκε το "Sensitive", ο Δημήτρης με άρπαξε από τα πόδια και με σήκωσε στον αέρα.
* Βραβείο Duracell: Αντώνης Ξαγάς (το φαβορί ήταν ο Άρης, αλλά το έχασε όταν δήλωσε ότι θα πήγαινε πρώτα από το σπίτι πριν τη συναυλία των Raining Pleasure το Σάββατο για να κάνει "ντουσάκι").
* Βραβείο "αν - συζητάω - με - τους - συνεπιβάτες - μπορώ - να - οδηγήσω - κοιτάζοντας - πίσω": Θανάσης Παπαδόπουλος. Επίσης, βραβείο ειδικής ικανότητας διεκπεραίωσης dj-set με 4 μόνο cds. Kι ένα ειδικό βραβείο επειδή έχει μια σπάνια γιαπωνέζικη έκδοση του "Red Heaven" των Throwing Muses και τα EPs που το συνόδεψαν σε limited boxset - σκέτη κόλαση (άσχετο, το ξέρω, αλλά ήθελα να το αναφέρω).
* Βασίλη έλαμψες δια της απουσίας σου, άσε που δε μάς είπες για το Rockwave '99 στα 5 πράγματα που δεν ξέρουμε!
* Λάμπρο έπρεπε να έρθεις. Δε μοιάζαμε με συγκέντρωση απόστρατων αξιωματικών όπως είχες πει για μια παλαιότερη ομαδική συνάντηση. Δε θα αναφέρω και το άλλο που είχες πει για την ίδια συνάντηση, γιατί είμαι διακριτικός άνθρωπος. - Τάσος Πατώκος
Ουρλιαχτά κάθε φορά που έμπαινε το γκρουπ που το όνομά του αρχίζει από Wip λες και δεν έχουν βγει χιλιάδες νέα από τότε, ούρλιαζες κι εσύ για να σ' ακούσει ο απέναντί σου, έσκυβες να το πεις στο αυτί με κίνδυνο να σου καρφωθεί καμιά τρίχα στο μάτι, εκκωφαντική μουσική και πουθενά η αστυνομία, κάποιοι χορεύαν σε χώρο που δεν ήταν αρκετός για χορό, κάποιοι χωρισμένοι ξανασμίγαν, όλοι τσουγκρίζαν, πίναν, μιλούσαν, γελάγαν σα χαζοί, κι ο dj να σου λέει πως αν σ' αυτο το πάρτυ δεν παίξεις Blurt και Hardcorps τότε σε ποιο θα παίξεις, ένα φιλί με απόσταση δώδεκα χρόνων απ'το προηγούμενο, ένα αστείο που έγραψα και παρεξηγήθηκε κι ένα μυστικό που έπαψε να είναι, πρώτη συνάντηση μ'ανθρώπους που ήξερα καιρό, εμφανίστηκαν κάποιοι που δεν περίμενα λες και μ'αρέσουν οι εκπλήξεις, κουρασμένοι συνοδοιπόροι που λάκισαν απ'τις τέσσερις, πρόσωπα, βλέμματα, χαμόγελα, αγγίγματα που θα θυμάμαι για καιρό, μ'αυτά και μ'αυτά κύλησε η νύχτα κι ούτε μια τηλεμεταφορική ανοιχτή να μ'αποθέσει κατευθείαν στο κρεβάτι. Φρίκη σκέτη.
Βαθμολογία μουσικής:
Παπαδόπουλος - Πατώκος (Pixies, Heart Throbs, Kristin Hersh...) = 3
Ρύκιος - Αργυρίου (Pogues, Birthday Party, 16 Horsepower, Of Montreal...) = 10 με τόνο
Καραμπεάζης (Abba, Τουρνάς, Belle & Sebastian, Κόρε Ύδρο...) = 3
Ξαγάς (Names, Wolfsheim, Swans, Tuxedomoon...) = 3
Σας ευχαριστούμε θερμά, Residents και παρευρεθέντες - Μπάμπης Αργυρίου
Θέλω να τις ξαναδώ
