Ο Μ.Σ. & οι Φ.Μ.Σ., ζωντανοί στο Club του Μύλου

ΦΜΣ δεν είναι, όπως βιαστήκατε να συμπεράνετε, οι απόφοιτοι της φυσικομαθηματικής σχολής, αλλά οι πλέον φευγάτοι σουρεαλιστές μουσικοί "φίλοι Μίλτου Σαχτούρη". Στις τάξεις τους έχουν προσχωρήσει ο Αντώνης Ανισέγκος και το "ανοιχτό" του πιάνο, ο Θοδωρής Ρέλλος με τα στριγγά σαξόφωνα, ο έχων και δικό του γκρουπ Χάρης Λαμπράκης [συγκρότημα Λαμπράκη] με το νέι και τα πλήκτρα και ο πανταχού παρών τυμπανοκρούστης περκασιονίστας Κώστας Θεοδώρου [πάλι αυτός;]! Αντεπιστέλλον μέλος ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με φλογέρες, σουραύλια, διονυσιακές φωνές και αλαλαγμούς.

Η μουσική αναρχία του Zappa, οι πρόζες, οι αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί μουσικοί μηχανισμοί, το σατιρικό χιούμορ, ο αυτοσεβασμός κι ο αυτοσαρκασμός, ο αυτοεμπαιγμός κι ο αυνανισμός, τα ποιήματα του Μίλτου, του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου, οι "Μικρές αγγελίες" αλλά και συνθέσεις από τα υπόλοιπα πέντε δισκία 33 στροφών και σιντί του σεσημασμένου Σιγανίδη, ρίπτονται σχεδόν απροειδοποίητα προς το κενό και το κοινό, ενώ την ευθύνη αναλαμβάνουν οι ΦΜΣ με την προκήρυξη-πρόγραμμα "Ιατρείο μικρών ζωών".

Το οποίον, πρόκειται για μια "μουσική αναπαράσταση" που θα ζήλευε σφόδρα ο Αγγελόπουλος [ο θεός ο Μανώλης, εννοώ] και στην οποία θα 'θελαν πολύ να συμμετέχουν ο Τζιμάκος κι ο Μπαντούκ. Η διάρκειά της υπερβαίνει το δίωρο αλλά δεν είναι προκαθορισμένη μια και εξαρτάται από τις διαθέσεις του κοινού και του διοργανωτή "Σύλλογου Φίλων της Τζαζ" που έχει το δικαίωμα να τους πει ότι το παράκαναν κι ότι πρέπει να σταματήσουν για διάλειμμα.

Ο ίδιος ο Σιγανίδης έχει το γενικό πρόσταγμα, υποτίθεται. Έχει επίσης κι ένα κοντραμπάσο χωρίς ηχείο, μερικές κιθάρες, κάτι δοξάρια, ένα λάπτοπ που παίζει κλασικά προηχογραφημένα. Αλλά ο φορητός δε μπορεί να συντονιστεί με τη μπάντα κι όλο χάνεται το νήμα της συνέχειας κι ο Μιχάλης αναγκάζεται να ξαναδίνει εντολή να ξαναπαίξουν τα ηχητικά φόντα ώσπου να βρούνε οι άλλοι ρυθμό, που κι αυτόν αυτός τους τον υπαγορεύει, αλλά τον χάνουν και αναγκάζεται να τους δείξει έναν-έναν που "μπαίνουν" και που "βγαίνουν" στο πλύσιμο.

Και, από πάνω, κάνει και σύντομες ψυχαναλύσεις όταν δεν του βγαίνουν οι συγχορδίες ή ξεχνάει τα λόγια. Μας δίνει και άχρηστες πληροφορίες, ζωντανές και σπαρταριστές, του στιλ "ο Α.Α. ζει εκτός Ελλάδος. Δε μένει εδώ".

Με όλα τούτα θέλω να δηλώσω πως τέτοιες πανδαισίες δε συμβαίνουν συχνά, παρότι ζούμε στην ίδια πόλη, στο ίδιο καυσαέριο, στον ίδιο τύπο αποσμητικού, στην ίδια τηλεόραση, σε άλλο κόσμο παράλληλο. Κι είναι πολύ ευχάριστο που οι περισσότεροι θεατές άντεξαν και δε λάκισαν ομαδόν ούτε μετά το διάλειμμα και παρά το προκεχωρημένον της ώρας προς την εργάσιμη Δευτέρα.