Here they go now
Για κάποιο περίεργο λόγο είχα την εσφαλμένη εντύπωση ότι το TIKI bar είναι ένα κυριλοδήθεν μπαρ με επίφαση νεοτζαζοηλεκτρόνικα αισθητικής, από αυτή που έχει ισοπεδώσει τα πάντα εδώ και χρόνια, και το απέφευγα, παρότι δύο χρόνια είναι ό,τι πλησιέστερο σε μπαρ (μη παράνομων ζευγαριών) στον εν Αθήναις τόπο διαμονής μου. Μάλλον είχα ξεχάσει ότι ο Δημήτρης Βόγλης είναι αυτός που με έψηνε κάποτε για ώρες ολόκληρες να αγοράσω ένα δίσκο των Ursula 1000 ως την ΜΟΝΗ αλήθεια, χωρίς να είναι ο πωλητής του δίσκου μάλιστα.
Η επίσκεψη με αφορμή το πρώτο εντός ορίων πρωτευούσης live των συμπατριωτών Minor Mine και μετέτρεψε σε άντρο Βόρειων το εν λόγω exotic-ό μπαρ (που σε πείθει ότι είναι όντως οι Ursula 1000 η μόνη αλήθεια) και αναίρεσε τις εσφαλμένες εντυπώσεις. Σύντομα στη σκηνή του και οι Wedding Present! Το νεανικό κοινό του Berlin των early 90s θα αλληλοδιαπιστώσει και πάλι για ώρα το πόσο έχει μεγαλώσει, αρνούμενο να το παραδεχτεί ανοιχτά και μεταξύ του. Είναι το ροκ μια μουσική για νέους τελικά (ακόμη);
Είχαν φτάσει στα αυτιά μου κάτι μουρμουρητά για την προ ημερών εμφάνιση τους στο Residents και επιπλέον αυτή θα ήταν και η πρώτη (από τις πολλές) φορές που θα έβλεπα το συγκρότημα ζωντανά γνωρίζοντας πλέον (από την καλή και από την ανάποδη) τα τραγούδια τους. Και αποδείχτηκε ότι ενώ σε κάθε προηγούμενη εμφάνιση εντυπωσίαζε η αισθητική τους επιλογή ως δημιουργών, λόγω κοινών καταβολών με τη δική μου ως ακροατή, αυτή τη φορά το ισχυρό των συνθέσεων, για το οποίο εκτενέστατα έγινε λόγος στην παρουσίαση του Where They Go, υποσκέλισε επιδέξια την αισθητική, η οποία όπως έδειξε και το παράδειγμα των Wovenhand την προηγούμενη ημέρα, φθίνει και ξεθωριάζει καθώς γίνεται εμμονή.
Εκ των εκλεκτών, τα πιο εκλεκτά τραγούδια των Minor Mine, όπως το φερώνυμο του δίσκου ή το αστραπιαίο Grief In My Heart ανέβηκαν στην (παραδόξως άνετη) σκηνή του Tiki Bar με την άνεση και την υπεροχή συνθέσεων δοκιμασμένων σε χρόνο, τόπο και ψυχή του ακροατή και μετά τα πρώτα λεπτά αισθανόσουν ότι άκουγες τραγούδια τα οποία περίμενες για χρόνια να τα ακούσεις επιτέλους ζωντανά. Η, δε, σύντροφος που εδώ και καιρό υποβάλλεται στο μαρτύριο της αναγκαστικής ακρόασης χωρίς την παροχή πληροφορίας, αναρωτήθηκε αν όντως είναι τελικά δικά τους όλα αυτά τα τραγούδια γιατί θυμάται ότι τα ακούμε χρόνια τώρα. Μπερδευτήκαμε μου φαίνεται, αλλά μια χαρά.
Στη σύνθεση της μπάντας παραμόνευε μία αλλαγή μέλους την οποία ουδόλως είχα πληροφορηθεί και η οποία άχαρα επισημάνθηκε προς το τέλος της βραδιάς από το κοινό (μα κάτι άνθρωποι που υπάρχουν...), χωρίς πάντως να επηρεάσει θέματα συνοχής, απόδοσης και επιδόσεων. Οι αριστερόστροφες ξαφνικές κινήσεις του N. στα διάφορα πλήκτρα που είχε υπό έλεγχο μετέβαλλαν με τη γνωστή χειρουργική ακρίβεια τη διάθεση του ήχου της μπάντας, o Κ. δεν αποκολλάται στιγμή ή εκατοστό από την αύρα των performer που εκφράζουν τα ουσιαστικότερα των συναισθημάτων χωρίς καταφυγή σε φθηνούς συναισθηματισμούς ή σε αχρείαστες γκριμάτσες βούρκου και βουρκώματος και στη rhythm section αναπαράγεται μία άκοπη θριαμβευτική προσπάθεια να μην βαλτώσει ποτέ το πράγμα σε επίπεδο σφυγμών και εντάσεων.
Οι Minor Mine, εν ολίγοις εμφανίστηκαν μπροστά σε 50 άτομα δίνοντας την αίσθηση ότι δεν πρόκειται για ένα live που κανείς δεν το πήρε χαμπάρι, επειδή κανείς τελικά δεν ενδιαφέρεται, αν δεν του το δώσουν έτοιμο, μασημένο και άνοστο, αλλά ότι πρόκειται για ένα ιδιόμορφο secret gig, έξω από το οποίο μάταια περιμένουν γύρω στα 1000 άτομα για να μπουν, αλλά αυτοί δεν γουστάρουν να τους βάλουν μέσα, έστω και αν καταφέρουν να χωρέσουν τελικά. Η επόμενη εμφάνιση τους πρέπει να είναι ένα πολύ δυνατό support που θα ανοίξει τα μάτια όλων, το θέλουν δεν το θέλουν. Αν είσαι ο διοργανωτής της επόμενης συναυλίας του Nick Cave στην Ελλάδα και διαβάζεις αυτές τις γραμμές, βάλτους να ανοίξουν και ζήτα τους και ένα ευρώ για κάθε CD που θα πουλήσουν στη διάρκεια της συναυλίας. Θα με θυμηθείς!
Αποχωρώντας εξετάζουμε διακριτικά την στατικότητα του χώρου, διότι έξι χρόνια πριν θυμόμαστε το An Club να αντιστέκεται σθεναρά στο euroθρίαμβο της Παπα(νότα)ρίζου με ένα κοινό που σωστά αντιλήφθηκε ότι οι Wedding Present ήταν πάντοτε ένα H/C pop συγκρότημα και τα έκανε γης μαδιάμ. Ραντεβού για αυτοψία στις 19/12. Η indie ροκ πολεοδομία της γειτονιάς σας...
Φωτογραφίες - Μιχάλης Καζάζης
