Post[man always] rocks twice
Εδώ οι διοργανωτές αψήφησαν το κρύο και είχαν τους ταλαίπωρους θεατές πάνω από μισή ώρα στημένους έξω στο πλακόστρωτο. Η αφίσα έλεγε ότι οι πόρτες θ' ανοίξουν στις εννιά αλλά η λύτρωση ήρθε τρία τέταρτα αργότερα.
Οι πέντε Misuse βγήκαν σχεδόν αμέσως, γύρω στις 10, για να ζεστάνουν γρήγορα το κοινό. Μουσικοί χωρίς εισαγωγικά, μουσική χωρίς λόγια, κιθάρες δυο, πλήκτρα, μπάσο, ντραμς κι ένας λάπτοπ. Η εμφάνισή τους ήταν μια ωραία εισαγωγή. Κομμάτια αργόσυρτα, οργανικά, δεκάλεπτης και βάλε διάρκειας, οι δυο κιθάρες να γίνονται τρεις. Οι ήχοι τους ταξιδιάρηδες, γεμάτοι εικόνες που σου γεννάει η απουσία στίχων και οπτικών εφέ. Η σκηνική τους παρουσία αρκετά στατική και το πρώτο τους πέρασμα απ' την Θεσσαλονίκη πολύ σύντομο. Μισοριξιά θα έλεγα, αφού έπαιξαν δεν έπαιξαν μισή ωρίτσα. Τους περιμένουμε σύντομα και σε ένα πλήρες σετ, γιατί μας άρεσαν πολύ.
Εντωμεταξύ περιμένουμε και το κυρίως θέμα της βραδιάς. Παρότι ο χώρος είναι αρκετά γεμάτος, ήδη από το σαπόρτ, οι Mogwai φαίνεται να περιμένουν να τελειώσουν και τα τελευταία ματς [αχ τι κακό]. Η φίλη μου με ρωτά τι σημαίνει Mogwai. Είναι τα μικρά κακάσχημα τερατάκια, τα διαβολικά Gremlins από την ομώνυμη ταινία του 1984 κι όπως είδα εκ των υστέρων η λέξη θα πει φάντασμα στα κινέζικα. Οι Glasgow drifters αργούν και οι θεατές γίνονται ra[n]gers.
Στις 11 και 5 μια ραδιοφωνική φωνή αναγγέλλει την είσοδό τους στο πάλκο. Οι θεατές αλαλάζουν. Το σχήμα είναι το ίδιο με των "προλαλησάντων" αλλά οι ήχοι τους είναι πιο περίτεχνα δουλεμένοι, πιο μεταλλικοί κι ενίοτε ιδιόρρυθμα κοντά στη σκοτσέζικη παράδοση. Είναι ευχάριστα νωχελικοί, μεθυστικοί, με εκρηκτικά ξεσπάσματα, με κρεσέντα χορδιστικά και απογειωτικά. Καταφέρνουν από κομμάτι σε κομμάτι να κλιμακώσουν έναν εσωτερικό ενθουσιασμό που ξεσπάει απροσδόκητα σε κραυγές και ατομικές επευφημίες.
Μετά από μιάμιση ώρα ταξιδιού η μπάντα αποσύρεται για να ακολουθήσει ένα ευχαριστήριο ανκόρ σαν αγριοκέρασο σε μπαβαρουάζ φλαμπέ. Φεύγοντας βλέπω στην αφίσα το γεράκι να γουργουρίζει και να ουρλιάζει από ευχαρίστηση.
Είναι πολύ παρήγορο που δυο απανωτές συναυλίες [Tindersticks + Mogwai] είχαν τόσο πολύ κόσμο. Σίγουρα δεν πρόκειται για το ίδιο κοινό αλλά, μέσα στη βαρυχειμωνιά, η διάθεση του κόσμου να βρίσκεται εκεί, δείχνει πως άλλαξαν τα δεδομένα. Η δίψα για ζωντανές εμφανίσεις ξαναφούντωσε και μένει μόνο μια διαρκής και δυναμική συνέχεια που θα φέρει κι άλλα καλά σχήματα στην πόλη μας. Είναι επίσης σημάδι των καιρών, εκεί που άλλοτε ανάβανε αναπτήρες, τώρα να βλέπουμε σχεδόν μόνιμα αναμμένες οθόνες ψηφιακών μηχανών υψηλής ευκρίνειας.
