Mudhoney

Πάντοτε, ή τουλάχιστον τα τελευταία δεκαοκτώ συναπτά χρόνια, θεωρούσα τους Mudhoney (αλλά και ολόκληρη την σκηνή του πάλαι-ποτέ, Seatle movement, το οποίο κάποια στιγμή είχε θριαμβεύσει και στα charts με την επωνυμία grunge), ως μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του σύγχρονου rock.


Την πρώτη φορά που είχα την ευκαιρία να τους δώ όλα είχαν χαθεί σε μιά θάλασσα από αρβύλες, ιδρωμένα σώματα και μώλωπες του pogo dancing. Τούτη η φορά δεν ήταν και πολύ διαφορετικά τα πράγματα, καθώς ο αξιότιμος κύριος Μάρκ Άρμ δεν ήταν διατεθειμένπς για κανενός είδους συμβιβασμούς. Η συναυλία, σε ένα κατάμεστο παρότι ήταν Κυριακή, Gagarin club, ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, και με το συγκρότημα σε μεγάλα κέφια να εισάγει τις άγριες κιθαριστικές του εκρήξεις σε ένα ενθουσιώδες κοινό με πάρα πολύ χιούμορ και διάθεση επαφής.

Η κραυγή του "Into the drink" ήρθε και έδεσε με τον κόσμο να παραδίδεται σε ένα οργισμένο και εντελώς χαοτικό slamdancing - σε σημείο μάλιστα να μού φύγει για λίγο όλη η κούραση από το ξενύχτι και το τρέξιμο για το φετεινό electro free festival, που είχε τελειώσει νωρίς το απόγευμα της Κυριακής. Η συναυλία συνεχίστηκε με κάποια κομμάτια από το καινούργιο τους άλμπουμ, αλλά και από το παλιό καλό "Superfudge bigmuff".

Σε κάποια στιγμή τα riff του "Touch me I'm sick" γέμισαν τον χώρο πριονίνιζοντας κάθε αίσθηση ευπρεπισμού ή "λαμέ" και-καλά, "έμπειρου" rock, ενώ η επωδός λίγο μετά του "Jesus bring to a higher ground" παρέσυρε όλους μας (και εκνεύρισε κάποιους οι οποίοι δεν είχαν συνηθίσει σε τέτοιες πιέσεις από το κοινό και νομίζοντας πως θα παρακολουθούσαν τίποτα δήθεν ρόκερς αλά Archive είχαν αφελώς κάτσει στην πρώτη γραμμή).

Η συναυλία κύλησε με πολύ κέφι, παρότι υπήρχαν προβλήματα στον ενισχυτή της κιθάρας του Μάρκ Αρμ, πράγμα που τον έκανε να τραγουδήσει σε κάποια στιγμή αφήνοντας την κιθάρα κάτω, και το crew να αλλάξει επιτόπου ενισχυτή! Ξεχωριστές στιγμές ήταν ακόμα τα "It is us", "Mudride", "Sweet touch"και "Sonic infusion"!

Here comes sickness, boys and girls!

[φωτογραφίες - Γιώργος Χαριτίδης]