We need to talk about Kevin

Μπαίνοντας στο Electric Brixton, που παλιά λεγόταν Fridge, ένα μέσης χωρητικότητας κλαμπ, μας υποδέχθηκαν η Debbie Googe και μια κοπέλα που θα βλέπαμε αργότερα να παίζει κήμπορντς στο εναρκτήριο κομμάτι της συναυλίας, τα δυο από τα τρία αποψινά κορίτσια των My Bloody Valentine (πού είναι η Bilinda οεο;), που κόβαν κίνηση και μας χαμογελούσαν. Πολύ σωστά και δίκαια, αφού ο καθένας μας ένας θεός ξέρει πώς κατάφερε να βρει εισιτήριο. Στο ίντερνετ για να καταλάβεις φίλε-η σέρφερ την προηγούμενη μέρα πουλιόντουσαν 100 λίρες το ένα, έξω δεν τόλμησα να ρωτήσω τους μαυραγορίτες πόσο τά 'διναν, ενώ έμπαινες εύκολα στον πειρασμό να γίνεις πλούσιος από κάποιους απελπισμένους που ρωτούσαν, πριν στρίψεις τη γωνία ακόμα, για κάνα περισσευούμενο.

Η σημερινή βραδιά είναι ένα warm-up gig. Θα διαρκέσει λίγο, θα έχει ατέλειες, μια πρόβα τζενεράλε να το πούμε αλλιώς, εν όψει μιας μεγάλης περιοδείας που θ αρχίσει το γκρουπ σε κανα μήνα. Αλλά δεν παύει να είναι μια εμφάνιση των My Bloody Valentine, ενός συγκροτήματος που επαναδραστηριοποιήθηκε σχετικά πρόσφατα, πριν πέντε χρόνια και τελευταία φορά που κυκλοφόρησε δίσκο, εχμ, το 1991, αυτός ήταν το "Loveless", κάτι που άλλαξε για πάντα την κιθαριστική ποπ ως είχε. Tο βάζεις ακόμα στο πικάπ κι είσαι στο μέλλον. Οι κιθάρες του δεν έχουν μπορέσει ν αναπαραχθούν από κανένα απ τους εκατοντάδες επιγόνους έκτοτε, τους λεγόμενους νεοσούγκέιζερς, το ίδιο κι η ατμόσφαιρά του.

"Satisfied?" Μια φωνή από την πέμπτη σειρά ρωτάει τον Kevin Shields, όταν κοπάζει η αύρα του τέλους του "To Here Knows When"- ο κιθαρίστας/ τραγουδιστής/ ιθύνων νους, είχε, λίγα λεπτά πριν, σταματήσει να παίζει γιατί δεν του 'βγαινε ο βόρβορος ακριβώς όπως τον ήθελε και περίμενε την ΤΥ να επέμβει, ενώ οι άλλοι απλά συνέχιζαν, μέχρι επιτέλους να ξαναμπεί.

Τα εφφέ στα πόδια του Shields είναι τουλάχιστον πεντέξι, στην κονσόλα δίπλα του άλλα δυο- τρία, ενώ οι κιθάρες του ίδιου και της Bilinda Butcher περνάνε από μια τρίπατη επιδαπέδια κατασκευή με ρυθμίσεις διαφορετικές για κάθε κομμάτι πριν καταλήξουν σε δυο βουνοκορφές, μια για τον καθένα, από Μάρσαλ, Βοξ, Χάι Γουότ και Όραντζ ενισχυτές -στην κοιλάδα ανάμεσά τους είναι τα μπλε ελεκτρίκ ντράμς του Κολμ ο Κιούζακ, ίδιο χρώμα με το μπάσο που χτυπάνε αδυσώπητα τα χέρια της Ντέμπι Γκούουτζ, ενώ λικνίζεται σχεδόν αυτιστικά μπροστά του.

Όλοι εδωμέσα έχουμε μου φαίνεται το ίδιο πράμα στο κεφάλι μας για τον Κέβιν Σηλντς. Μεταχειριζόμαστε τον ιθύνοντα νου του επιδραστικότερου ηχητικού ποπ συγκροτήματος των τελευταίων 25 χρόνων σαν ένα ιδιότροπο παιδί που το αφήνεις να κάνει ό,τι θέλει, να μη βγάζει δίσκο για είκοσι χρόνια και να κατηγορεί τους άλλους γι αυτό π.χ, απλά επειδή τον θεωρούμε ιδιοφυϊα. Στηρίζουμε τις εμμονές του, δικαιολογούμε την εγωπάθειά του, χαμογελάμε με την αναβλητικότητά του. Νιώθουμε ευτυχείς που αποφάσισε να παίξει μπροστά μας απόψε, να κλέψουμε λίγο από τη μαγεία και τη μοναδικότητά του.

Ο θρύλος του ηχητικού εγκέφαλου του Κέβιν Σηλντς προσεγγίζει, για τα σημερινά δεδομένα, αυτόν του Φιλ Σπέκτορ. Όλοι περιμένουμε αγωνιωδώς να μην (ξανα) διαψευστούμε πιστεύοντας τις φήμες ότι ο καινούργιος δίσκος τους όντως θα βγει το 2013, φέτος, τώρα, τώρα κοντά. Θα πρέπει το ίδιο το γκρουπ ν αρχίσει το αποψινό σετ με ένα καινούργιο κομμάτι, με τον -προσωρινό;- τίτλο "Rough Song", στο οποίο η κοπέλα που λέγαμε έπαιξε keyboards (και γλίστρησε στα παρασκήνια αμέσως μετά), για να τολμήσουν κάποιοι απ το κοινό να ρωτήσουν τον σγουρογκρίζο μακρυμάλλη γκουρού "πότε;" ''Ισως στις επόμενες μέρες, τρεις μέρες", ήταν η πληρωμένη απάντηση (αν αγοράζεις κάτι τέτοιο φίλε/η σέρφερ, μάλλον τυχαία βρέθηκες στο mic.gr, ε;), πριν ξεκινήσει μια ανανεωμένη εκκωφαντική εκτέλεση του "Only Shallow".

A, ναι, Εκκωφαντική. Από τότε που ξαναφτιάχτηκαν οι MBV, όταν μπαίνεις στο χώρο που παίζουν έχουν προβλέψει για όλους ωτασπίδες, νο 22. Προσωπικά τις βρήκα ίσως περιττές απόψε, ενώ θα μου ήταν πολύτιμες πέρσι στους Μogwai στην Αθήνα και πριν δεκαπέντε χρόνια στους Einsturzende Neubauten στο Μύλο. Πάντως είναι γεγονός ότι δεν ακούω πλέον και πολύ καλά, καθώς επίσης κι ότι πολλοί γύρω μου τις χρησιμοποίησαν. 'Εχαναν όμως έτσι όλα τα αιθέρια κιθαριστικά πρίμα πάνω απ το σεισμικό γκντουπ της μπότας του καταιγιστικού Κολμ και της όποιας νότας βρόνταγε από πάνω η αδυσώπητη όπως είπαμε Ντέμπι. Στο θεωρείο ψηλά παρακολουθούσε τη συναυλία ένα πεντάχρονο ξανθό αγοράκι και δεν ήξερα αν έπρεπε να χαρώ ή να λυπηθώ αυτούς τους γονείς.

Χμμμ, επίσης, μήπως έχω γράψει μέχρι στιγμής τη λέξη καθαρότητα; Έχει συνώνυμο τη διαύγεια, χρησιμοποιείται και για την ευκρίνεια. Όχι, ε; Ε, π ώ ς να τη γράψω αφού μέσα σ αυτή την αντιστικτική πανωλεθρία πάλευα μπας και ξεχωρίσω, βασικά απ το ρυθμό, με ποιό κομμάτι με χτυπάνε αυτή τη φορά. Η αξιολάτρευτη Μπιλίντα (μακρύ μαλλί, μεγάλα σκουλαρίκια, μακριά μαύρη τουαλέτα με ψηλοτάκουνο πέδιλο), αποστασιοποιημένη και ελάχιστα φωτισμένη στην άλλη άκρη, μάλλον όταν τα χείλη της ακουμπούσαν στο μικρόφωνο τραγούδαγε, γιατί έπιανα που και που κάνα απ τα χαρακτηριστικά της "ααα". Καλά ο Κέβιν άδικα πήγαινε ως το μικρόφωνο, ας τραγούδαγε από κει που ήταν, το ίδιο θ ακουγόταν -ακόμα κι έτσι πάντως το "Slow" τό παιξαν υ π έ ρ ο χ α έχω να πω. Ξεχώρισα επίσης τα "Honey Power", "Come In Alone", "When You Sleep", "Feed Me With Your Kiss" και βέβαια το "Thorn", ευκολάκι, απ το ντραμ μασίν. Εννοείται ότι Μπιλίντα και Κέβιν άλλαζαν κιθάρες σε κάθε κομμάτι (αυτά τα προχώ κουρδίσματα...)

Τελείωσαν με το "You Made Me Realise", όπου ο Κέβιν σόλαρε για κανα τρίλεπτο ωμού τερατόμορφου θορύβου και φύγανε από τη σκηνή σα να μην συνέβη τίποτα. Οι τεχνικοί άρχισαν να ξεστήνουν κι ο κόσμος ν αραιώνει. Έξω ψάχναμε στους κάδους τα εισιτήρια που σκίσανε ολόκληρα μπροστά μας οι πορτιέρηδες όταν μπαίναμε. Δεν βρήκαμε τίποτα. Κοιτάμε στα κινητά φωτογραφίες, ηχογραφημένα αποσπάσματα, όλα μια θολούρα, δεν ξεχωρίζεις τίποτα. Σα να θέλανε όλα να μας πούνε ότι αυτή η συναυλία δεν έγινε ποτέ. Πιάνω στην τσέπη μου κάτι μαλακό, είναι οι κίτρινες ωτασπίδες νο 22. Ανακούφιση. Είδα τους My Bloody Valentine. Χαμογελάω στο κορίτσι που μου χαμογελάει απέναντι. Θα είναι το μυστικό μας.
____

Φωτογραφίες - Εύη Φραγγεδάκη