Ζωντανάνοι
Οι Νάνοι ήταν έξι τελικά, χωρίς τη Χιονάτη τους που ήταν δεσμευμένη από τις υποχρεώσεις της στο ΚΘΒΕ. Οι πέντε συνήθεις ύποπτοι: Πάνος Νάνος [κιθάρα], Ασκληπιός Ζαμπέτας Νάνος [κιθάρα], Κώστας Χασιώτης Νάνος [μπάσο], Αλέξης Νάνος [τύμπανα] και φυσικά ο Σίμος Νάνος [φωνή, κιθάρα]. Έκτο σπέσιαλ γκεστ μέλος o Γιάννης Μαρίνος [Νάνος] στο τρομπόνι.
Σε μια "οικογενειακή" ατμόσφαιρα πιστών, φίλων και φανατικών συναυλιοφάγων έδωσαν ένα χορταστικό σετ από τις 11 και τέταρτο μέχρι τις μία παρά πέντε. Στην αρχή βγήκαν σαν "ανθρακώρυχοι" [έχει πιο βάθος] με τα φαναράκια φορεμένα στα κεφάλια τους. Όσο περνούσε η ώρα ο ήχος έστρωνε, βρίσκανε φλέβα, χτυπάγανε αλύπητα τις πέτρες... έεε τα όργανα και σπάγανε πάγους, στεγανά και κεκτημένα. Αιχμή της βαριοπούλας... χμ του δόρατος ο ιδιαίτερα κεφάτος και εκδηλωτικός Σίμος ο Νάνος ή -καλύτερα- Σίμων ο Μάγος. Κατάφερε με το τσαγανό και τον αέρα ενός φτασμένου περφόρμερ να μεταμορφώσει το φιλοθεάμων κοινό σε χαρωπούς και χαμογελαστούς ανθρώπους.
Εντωμεταξύ η μπάντα εκτός του παλιού ρεπερτορίου έπαιξε και τρία-τέσσερα καινούργια, ένα "κουλτουριάρικο" χωρίς λόγια και -επιπλέον- εκτέλεσε ένα "As tears go by" αλά Clash-Crash κι ένα "Redemption Song" σε σκα γκαραζοπάνκ με ξεσπάσματα αλά Ramones. Τα αυτιά έφτασαν ως το χαμόγελο ή κάτι τέτοιο και όλοι όσοι άντεξαν έφυγαν ευχαριστημένοι.