Miles Away
Η είδηση της επερχόμενης ζωντανής εμφάνισης των σουηδών στο Stage της Λάρισας, ήταν μεγάλο δέλεαρ για να επιχειρήσουμε το ταξίδι στην Θεσσαλική πόλη και εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι πολύ σωστά πράξαμε. Το λάιβ προλόγισαν οι ντόπιοι Screaming Dead Baloons με κιθαριστικό ήχο που με άφησε ικανοποιημένο και μου θύμισε αρκετά αγαπημένα ακούσματα. Η βραδιά ξεκίνησε ενθαρρυντικά.
Βλέποντας τους Nomads επί σκηνής να ξεκινούν με τα "Μiles away" και "Hangman's walk" από τον τελευταίο τους δίσκο "Solna", μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι το λάιβ τους θα είναι μια νοσταλγική βραδιά αναπόλησης περασμένων μεγαλείων και αλλά τέτοια, όχι ιδιαίτερα όμορφα συναισθήματα. Βέβαια δεν χρειάστηκαν παρά μόνο οι πρώτες νότες από το θρυλικό "Don't tread on me" για να φανερωθεί η πραγματική αλήθεια! Όταν δε λίγο μετά ακολούθησαν κολλητά το "I'm 5 years ahead of my time" και το "Where the wolf bane blooms" η παράδοση στην rock'n'roll ιεροτελεστία τους ήταν ολοκληρωτική!
Θυμήθηκα γιατί μου άρεσαν από την εφηβεία μου οι Nomads και γιατί μπάντες σαν αυτή, με έκαναν να γοητευτώ παντοτινά από αυτόν τον ήχο! Ίδρωσα λοιπόν και χόρεψα μέχρι τελικής πτώσης, μπροστά στη μικρή μα τόσο φιλόξενη σκηνή του Stage καθώς κάθε αρνητική σκέψη πήγε περίπατο στο άκουσμα του "16 Forever", του "Top alcohol" και των άλλων θρυλικών ασμάτων. Δικαιολογημένα ένας fan ανέβηκε στη σκηνή και φίλησε το χέρι του Nick Vahlberg!
Στο δεύτερο δε encore, μας αποτελείωσαν παίζοντας τραγούδια που μας στοιχειώνουν επί δεκαετίες: "Βangkok"(που αποτέλεσε και προσωπικό μου request !!!) και για γκραν φινάλε "Call off your dogs". Μέσα στην παραζάλη μου είχα την αίσθηση ότι επί σκηνής βρισκόταν ο Jeffrey Lee Pierce και οι Droogs!
Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι η βραδιά είχε μεγάλες δόσεις νοσταλγίας και συγκίνησης όπως βέβαια και πιο πολλά χρόνια στις πλάτες, χαμένες νότες, χαμένα φωνητικά, περισσότερη κούραση.... σαφώς και υπήρχαν όλα αυτά. Όταν όμως η μουσική σε παρέσερνε στην δίνη της όλα αυτά εξαφανιζόταν.
Στο κάτω-κάτω της γραφής ποιος είπε ότι το γνήσιο και ατόφιο rock'n'roll δεν έχει και τις ατέλειες του; Η ουσία ήταν ότι και οι τέσσερις σουηδοί νομάδες καταθέσαν την ψυχή και την καρδιά τους με γνήσιο και τίμιο τρόπο, κάνοντας αυτό που ξέρουν και κάνουν εδώ και δεκαετίες: Να παίζουν rock'n'roll!!!
Είχα την τύχη να μιλήσω αρκετά με τον Nick, ο οποίος μου εξέφρασε τη λύπη του για την κατάσταση στη χώρα μας, θυμηθήκαμε τη θρυλική τους εμφάνιση στον πορνοκινηματογράφο "Αργώ" και του έκανε εντύπωση που ταξιδέψαμε από την Θεσσαλονίκη για να τους δούμε λάιβ. Άξιζε ο κόπος φίλε Nick και με το παραπάνω!
Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που τρέχουν τη φάση στο Stage. Κάτι μου λέει ότι στο εξής θα τα λέμε τακτικά!!!
