Finnish Sonic Terrorism!
Pan Sonic, Rob Hall, Parallel Worlds
Εδώ και πολλά χρόνια οι Φινλανδοί πειραματιστές που ακούνε στο όνομα Pan Sonic υπήρξαν αφορμή για έντονες εσωπαρεϊκές ειρωνείες και διαμάχες. Μάλιστα, η αφεντιά μου τους επικαλούταν συχνά-πυκνά θέλοντας να περιπαίξει κάποιον σχετικά με τα "πειραματικά" του γούστα και τα προχώ ακούσματα.
Καλά να πάθω! Η τελευταία τους ζωντανή εμφάνιση που έλαβε χώρα την Παρασκευή στο Bios (γεγονός που αποτέλεσε και την αιτία να παρευρεθώ) ήταν μία γιγαντιαία κλοτσιά στον κώλο μου και μία πραγματικά συγκλονιστική ηχητική εμπειρία!
Το Bios πίττα, ο καπνός να σχηματίζει αποπνικτικά σύννεφα, η θερμοκρασία να ανεβαίνει και η εμφάνιση των συμπατριωτών Parallel Worlds να περνάει στο ντούκου, όχι αδικαιολόγητα μιας και το ρηχό τους πειραγμένο ambient σε καμία περίπτωση δεν ήταν ικανό να συγκινήσει το ανυπόμονο και φανατικό κοινό που αδημονούσε (κάτι ήξεραν...).
Όταν ανέβηκαν οι Pan Sonic και άρχισαν να πειράζουν τα κουμπιά οι εκδηλώσεις λατρείας ήταν κάτι περισσότερο από χαρακτηριστικές και ο ηχητικός ορυμαγδός που θα ακολουθούσε άρχισε σταδιακά να χτίζεται.
Βιομηχανικές ατμόσφαιρες και συχνότητες ικανές να σου τσουρουφλίσουν τα εγκεφαλικά κύτταρα ένα-ένα, λευκός θόρυβος υπόκωφα ανατριχιαστικός και που και που κανένα συγκοπτόμενο beat που να υπονοεί την ύπαρξη ρυθμολογίας. Θόρυβος στεγνός και σκληρός που δεν απέτρεπε όμως την ανά στιγμές μελωδική ανάπτυξη. Ambient δομές μέσα από industrial πρίσμα, ήχοι φαινομενικά εντελώς αταίριαστοι, ανούσιοι και ασύμμετροι που κατά κάποιο τρόπο όμως δεν σε άφηναν στιγμή να ξεκολλήσεις από αυτούς. Όταν δε στο πρώτο encore μία techno μπότα έδωσε την αίσθηση ενός καθοδηγούμενου καλπασμού που γενικότερα εκλείπει από τα σχετικά set αυτό που έγινε ούτε περιγράφεται, ούτε ξεχνιέται, ούτε προβλέπεται!
Stage diving (ναι καλά διαβάσατε, stage diving), ο Ilpo Vaisanen να κοπανιέται με το συχνοτήριο (δικής μου έμπνευσης η λέξη...) λες και είναι έτοιμος να το διαλύσει, το bios να ζει στιγμές hardcore-punk και η σκηνή να ημιγκρεμίζεται, ευτυχώς χωρίς να προσγειωθεί πάνω στον κόσμο, ο οποίος κόσμος την κρατούσε στα χέρια ώστε να στερεωθεί ξανά και οι Pan Sonic να παίξουν άλλο ένα κομμάτι πριν το οριστικό τέλος.
Θαρρώ πως για κάποια λεπτά πραγματικά ο χρόνος σα να σταμάτησε και δεν μπορώ να φανταστώ που θα πήγαινε το όλο θέμα αν η σκηνή άντεχε τους κραδασμούς. Λίγες φορές σου δίνεται η δυνατότητα να παρευρεθείς σε κάτι που τόσο έντονα θα σου τριβελίσει τα μυαλά και ευτυχείς όσοι ήμαστε παρόντες σε αυτή την ηχητική τρομοκρατία!
Δεν ξέρω αν ο ενθουσιασμός με ωθεί σε υπερβολές αλλά σχεδόν όλες οι garage και punk συναυλίες που έχω παρακολουθήσει μοιάζουν με παιδικό κουκλοθέατρο μπροστά σε αυτό! Δεν θέτω θέμα συγκρίσεων και προβοκατόρικων δηλώσεων, απλά προσπαθώ όσο μπορώ να μεταφέρω το κλίμα. Φαντάζομαι κάπως έτσι θα κρέμονταν και τα σαγόνια κάποιων όταν πρωτάκουσαν από be-bop, free jazz ή από 70s arena rock, punk.
O Άγιος Βασίλης ήρθε νωρίτερα απ' ό,τι φαίνεται και είχε την δυαδική υπόσταση των συμπατριωτών του Pan Sonic!
Την ταπεινή μου συγγνώμη κύριοι, έστω και στο παρά πέντε.
ΥΓ: Ακολούθησε dj-set του Rob Hall στο οποίο όμως δεν έμεινα. Μάλλον δεν ήταν εφικτό μετά από αυτό που μόλις είχαμε παρακολουθήσει.
_____
Οι φωτογραφίες είναι της Έφης Παναγιωτοπούλου από το www.norikapza.gr
* Ο Rob Hall τελικά δεν εμφανίστηκε, γεγονός που δεν έμαθα έγκαιρα, 1ον γιατί δεν υπήρξε καμία σχετική ανακοίνωση, 2ον γιατί έφυγα ακριβώς μετά το τέλος της εμφάνισης των Pan Sonic και 3ον γιατί ούτε μύρισα τα νύχια μου, ούτε έχω μαντικές ικανότητες, ούτε έκανα δημόσιες σχέσεις στο Bios. Καταθέτω την "απολογία" μου λοιπόν για τη λάθος πληροφόρηση σχετικά με το συγκεκριμένο κομμάτι.
