Alive and kicking

Peter Murphy / Minor Mine / Lettie

Φτάσαμε επιτόπου λίγο πριν τις 10 και οι γλυκιές νότες των Minor Mine ακούστηκαν σαν ένα πολύ ευχάριστο καλωσόρισμα. Κιθαριστικοί και λυρικοί με φωνητικά που παραπέμπουν ευθέως στον Nick Cave κι ένα χάμοντ να διαπερνά ευχάριστα τη ραχοκοκαλιά μας μεταδίδοντας ρίγη και ρυθμό στο σώμα. Τους βρίσκω πιο ώριμους και πιο κατασταλαγμένους από το περσινό τους καλοκαιρινό άνοιγμα για τους Tuxedomoon. Αρχίζω να χορεύω χωρίς να το πολυσκέφτομαι. Ανεβαίνω μαζί τους.

Μετά από ένα πλήρες σετ μας αποχαιρετούν και μας ανακοινώνουν την εκ Γλασκώβης άφιξη της Lettie. Η γυναίκα-ορχήστρα βγαίνει κι αρχίζει να μπαλαντάρει με την κιθάρα της. Μετά βάζει στο παιχνίδι ένα συνθεσάιζερ και έναν πολλαπλασιαστή και η "εποχή της μονάδας" [Age of Solo] αρχίζει. Μιλά για προσδοκίες, τη διαφορά ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αντίληψη που έχουμε περί αυτής. Λουπάρει άνετα με τη φωνή της και τα μουσικά όργανα, είναι υπνωτική, λικνιστική, ρομαντική και απολαυστική, οπτικά και ακουστικά. Κάτι από Suzanne Vega.

Κι ύστερα, γύρω μετά τις 11.30 βγαίνει ο αστήρ. Απλά ντυμένος, πετάει γρήγορα το μαύρο σακάκι και αισθάνεται πιο άνετα με το λευκό του πουκάμισο. Η φωνή του διατηρείται καθαρή και φρέσκια σαν από παλιά. Ο ντράμερ του, Nick Lucero, είναι πολύ κεφάτος. Το πέμπτο μέλος της μπάντας πρέπει νάναι αυτός ο πιτσιρικάς κιθαρίστας που ξεσπαθώνει συγκρατημένα. Αλλάζει κιθάρα σε κλασική εναλλάσσεται με τον Murphy, σιγοντάρει φωνητικά. Όμως κάτι δεν κολλάει, δε νιώθω κάποιο vibe, δε με τραβάει η μουσική τους. Μου ακούγονται σαν AOR βρετανική μπάντα που δεν παίζει καν βρετανικό ροκ.

Ευτυχώς όμως ο νόμος του Μέρφι επαληθεύεται. Αποσύρεται κουρασμένος ενώ η μπάντα τελειώνει το κομμάτι και το πρώτο μέρος. Κι όταν ξαναβγαίνει φορά πια ένα μαύρο μπλουζάκι κι έχει κρεμάσει μια μελόντικα στο λαιμό που τα λευκά της πλήκτρα κάνουν αντίθεση. Εδώ πια είμαστε στην Bauhaus περίοδο. Ο χρόνος παγώνει και οι ρυθμοί καλπάζουν. Γρήγορα ηλεκτρίζεται το, υπομονετικό ως τότε, κοινό [που δεν είναι αρκετό για να ξελασπώσει τους διοργανωτές] και αρχίζει να χοροπηδά, να τραγουδά σύσσωμο και να σηκώνει σκαμπό και άλλα αντικείμενα στον αέρα από ενθουσιασμό. Το χειροκρότημα κρατά πιο πολύ κι είναι πιο ενθουσιώδες.

Αυτό και μόνο το δεύτερο και μικρότερο χρονικά μέρος είναι αρκετό για να μας αποζημιώσει πλήρως. Bela Lugosi's dead but Pete Murphy is still alive and kicking. Οι ψίθυροι για το σύντομο πέρασμα του από το φακό του σήκουελ The Twilight Saga: Eclipse [2010] δίνουν και παίρνουν.
______

Οι Minor Mine στο MiC
Η Lettie στο χώρο της
Murph & the magic b-site