Pixies + support Mogwai - Black Rebel Motorcycle Club

Ποιo Rockwave Festival 2004;

Δεν είχα καμία, μα καμία ειλικρινά, αμφιβολία ότι το βράδυ της Δευτέρας θα ήταν ένα από τα πιο σημαδιακά της συναυλιακής πραγματικότητας της χώρας μας. Όπως και ήταν, και θα πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας ή μίζερος για να μην το παραδεχτείς αγαπητέ.

Δεν χρειάζεται να είσαι "ειδικός" ή "βετεράνος" στο ευγενές άθλημα του gig-going για να το καταλάβεις. Δεν είναι ανάγκη να είσαι από αυτούς που κάθονται και με ύφος εκατοντάδων καρδιναλίων της Παναγιάς των Παρισίων βροντοφωνάζουν "Θυμάμαι τότε, όταν είχα δει για έκτη φορά τους Clash - Who - Stones - Lost Bodies - Κατσαμπάκια - ξέρω-'γω-ποιον-άλλον" για να το συνειδητοποιήσεις.

Αρκεί απλά, να είχες κάνει την χάρη στον εαυτό σου και να είχες κάνει το μικρό ταξιδάκι ως την Μαλακάσα, χαμογελαστός, ευδιάθετος και αφήνοντας πίσω όλες τις, δικαιολογημένες, συνήθεις γκρίνιες που συνοδεύουν το δήθεν "μεγαλύτερο" φεστιβάλ της χώρας, και να άνοιξες τα μάτια σου, τόσο ώστε, να αντικρίσεις και να χορτάσεις, το μοναδικό στην πραγματικότητα, γαστριμαργικό πιάτο πρώτης γραμμής, που ονομάζεται Pixies.

Κάποια στιγμή, νομίζω στην 13η μου ανατριχίλα, ίσως και στην 14η, κοίταξα τριγύρω μου, και κόλλησα στα μάτια κάποιων φίλων, γνωστών και "συναδέλφων", που έλαμπαν. Μία λάμψη που σπάνια βλέπεις πλέον. Μία λάμψη που συνοδευόταν από την λάμψη των άστρων που φώτιζαν τον ουρανό, και των αυτοκινήτων που έτρεχαν δαιμονισμένα, στα ρυθμό του "Debaser" στην Εθνική Οδό.

Η λάμψη των ματιών λοιπόν, ύστερα από έναν πρόχειρο μαθηματικό υπολογισμό, είναι το αποτέλεσμα της συνάρτησης μεταξύ συγκίνησης, ανάμνησης και αδρεναλίνης. Και τα τρία αυτά στοιχεία της συνάρτησής αυτής, την οποία με την ευκαιρία την πατεντάρω και την ορίζω αυταπόδεικτη, όχι μόνο γέμισαν τα 15 στρέμματα ιδιοκτησίας Didi Music, αλλά και τα πήραμε μαζί μας. Όχι τίποτα άλλο, αλλά και για να έχουμε και κάτι να θυμόμαστε από το φετινό Rockwave.

Πήγα στην Μαλακάσα μόνο μία ημέρα από τις πέντε του Rockwave φέτος. O "σνομπισμός" μου, όπως εύκολα θα μου προσάψουν οι χιλιάδες φίλοι του metal genre (sic), οι έχω - δει - πέντε - φορές - τους - Placebo - και - δεν - μου - έχουν - καεί - τα - εγκεφαλικά - μου - κύτταρα", και οι πιτσιρίκες που θεωρούν τον Vallo θεογκόμενο, καθώς και ο G. Papandreou, δεν με άφησε να επισκεφθώ κάποια άλλη μέρα.

Ας μην κρυβόμαστε. Για μένα, καθώς και για πολλούς άλλους θεωρώ, το φετινό πολυθρύλητο Rockwave θα ήταν εξ' αρχής μίας μεγαλειώδης απογοήτευση, εάν δεν υπήρχε στην κορυφή του line-up ένα group, που ονομάζεται Pixies. Όμως, ναι, υπήρχε το όνομα αυτό, οπότε και το Rockwave 2004, τυχερέ κ.Λώρη, θα μείνει στην μνήμη μας για πάρα πολύ καιρό, πιο πολύ καιρό απ'όσο φαντάζεσαι.

Οι Black Francis, Joey Santiago, David Lowering, και φυσικά, (ω ναι!) Kim Deal απλά και με μελετημένη ακρίβεια παρουσίασαν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα από όλα τα αρρωστημένα, "we're in it for the money" reunions των τελευταίων ετών: Έναν ασταμάτητο, στην κυριολεξία, ηχητικό αυνανισμό αναμνήσεων και απολαύσεων που βάζει κάτω και πατάει σαν δαιμονισμένος οδοστρωτήρας όλα τα υπόλοιπα group του Rockwave.

"Bone Machine" κυρίες και κύριοι για έναρξη, και ήδη μπορείτε να κολυμπήσετε μέσα στο μείγμα υγρών που βγαίνει από το σώμα μου, ιδρώτας και σπέρμα υπέρτατης μουσικής ικανοποίησης. Ο Francis, αναπόφευκτα, δεσπόζει, η Kim... ήταν η Kim και τα σχόλια περισσεύουν, ο Joey κάθε φορά που ακούμπαγε η πένα του τις χορδές ήταν σαν να μου διέλυε το μυαλό, και ο David κράταγε το μέτρο και το ανατίναζε όποτε ήθελε.

Δεν σου λέω το set list γιατί θα πέσεις κάτω και θα αυτομαστιγώνεσαι που έχασες μία από τις καλύτερες, όχι απλά συναυλίες, στιγμές της ζωής σου. Είμαι υπερβολικός; Θα δεις την ζωή σου όταν τελειώνει και θα με θυμηθείς, my dear...

Ένα θα σου πω... Βάλε στο μυαλό σου όλα τα αγαπημένα σου τραγούδια των Pixies, αφαίρεσε το "Where's My Mind?" και έχεις πάνω κάτω το τι μας επεφύλαξαν.

Ω Θεοί της Βοστόνης, δείξτε έλεος...

Σταματάω εδώ με τους Pixies, ότι σου είπα, σου είπα.

Οι Mogwai που προηγήθηκαν, σίγουρα δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή επιλογή. Αξιοθαύμαστοι, χωρίς αμφιβολία, αλλά στα πλαίσια ενός φεστιβάλ που αδημονεί για τους επόμενους, ο ρόλος είναι πάρα πολύ άχαρος. Ok, όχι και τόσο άχαρος όσο αυτός των Raining Pleasure που έπαιξαν μπροστά σε καμιά 500αριά άτομα μεσημεριάτικα και για είκοσι μόλις λεπτά. Έτσι μου είπαν... σιγά μην πήγαινα από το μεσημέρι στην Μαλακάσα να "φεστιβαλιστώ". Έχω και καλύτερα πράγματα να κάνω. Και για να συνεχίσω με τους Mogwai, μπορεί η εμφάνισή τους στη σκηνή να μην μείνει σε καμία περίπτωση στο μνήμη μου, ειδικά έτσι όπως έχει καταντήσει τελευταία, όμως τα σχόλια τους καθ'όλη την διάρκεια της εμφάνισης των Pixies, όταν και τους είχα όλους δίπλα μου, ναι, θα μου μείνουν. "Foockin' Αce the old cunts!" Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου αγαπητέ Stu.

Βραβείο κουράγιου και σεβασμού στους Black Rebel Motorcycle Club. Τα ομορφόπαιδα από το San Francisco με τον ήλιο να τους καίει τα κορμιά, έκαναν ότι μπορούσαν μόνο σε 40 λεπτά να μας αφήσουν με τις καλύτερες των εντυπώσεων και να αδημονούμε για την επόμενη σε κάποιο κλειστό συναυλιακό χώρο. Ενδυματολογικά πιστοί στα μαύρα, όχι δεν ήμουν μόνο εγώ ο μαλάκας της υπόθεσης, και με ύφος μουσικά άψογο για όσους λατρεύουν τα κιθαριστικά Σινικά τείχη που χτίζουν με την πιο παραδοσιακή μινιμάλ ροκ συνταγή.

Ok, καλοί με τις ατυχέστατες συνθήκες οι B.R.M.C., αλλά σας είπα καθόλου για τους Pixies;

Σας είπα ε;

Δεν πειράζει, ξαναδιαβάστε τα!

Spotwave!

: : Terra Vibe κυρίες και κύριοι! Ωραίο αμφιθεατρικό χωράφι, για κάποιους "γούρνα", επί της Εθνικής Οδού. Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις. Καταδικαστήκαμε το "μεγαλύτερο" φεστιβάλ της χώρας να έχει μόνο μία σκηνή! Περαστικά μας... Ευτυχώς που είχαμε και το Synch φέτος και για τρεις συνεχείς μέρες μάθαμε στην Ελλάδα τι σημαίνει φεστιβάλ διεθνών προδιαγραφών.

: : Μαργαρίτα! Το εθνικό ποτό του δημοσιογραφικού συρφετού μας. Επειδή έρεε άφθονο και τζαμπέ στο press/VIP area (μη χέσω) βεβαίως, βεβαίως...

: : Το πιο γρήγορο ανέκδοτο που κυκλοφόρησε στη Μαλακάσα Νο1: "Γκρουπάρα οι Ill Nino!"

: : Το πιο γρήγορο ανέκδοτο που κυκλοφόρησε στη Μαλακάσα Νο2: "Πάω να πάρω το ferry boat να παρκάρω στην Εύβοια και έρχομαι!"

: : Το πιο γρήγορο ανέκδοτο που κυκλοφόρησε στη Μαλακάσα No3: "Πάω στο εστιατόριο του Rockwave για έναν αστακό και λίγο χαβιάρι και έρχομαι!"

: : Ας πούμε και κάτι καλό γιατί θα μας πούνε και εγκάθετους: Από τις πιο μεγάλες σκηνές που έχουμε δει στην Ελλάδα, πολύ καλός ήχος, και το γεγονός ότι ο χώρος είναι μικρός μεν αλλά αμφιθεατρικός δε βοηθάει στο να έχουν όλοι πολύ καλή οπτική στα δρώμενα επί της σκηνής.

: : Όχι άλλο bungee jumping! Νισάφι πια...

: : Περίπτερα: Μην στριμώχνεστε, όλοι θα πάρετε.

: : Ο σημαντικότερος (μοναδικός;) λόγος που μου αρέσουν τα "μαζικά" φεστιβάλ είναι το ότι βλέπεις φίλους που έχεις να δεις πολλά χρόνια... Ο ένας προστατεύει χελώνες στην Κυπαρισσία, ο άλλος προσπαθεί να συντηρήσει μουσική σκηνή στο Πυθαγόρειο, και εγώ... "άστο καλύτερο φίλε μου".

: : Χμμμ... Δεν θυμάμαι... Σας είπα τίποτα για τους Pixies;