Plisskën Festival 2022

Τώρα που καταλάγιασε ο θόρυβος και τα live της εβδομάδας, πιάνουμε χαρτί και μολύβι, για να καταγράψουμε το φετινό Plisskën Festival, που παρά το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος αλλά και το στρεσάρισμα πιθανών βροχοπτώσεων, τα κατάφερε φίνα στον χώρο του Τεχνόπολις. Παρά τις όποιες αστοχίες και ατυχίες, που τελικά στάθηκαν αχνές στο διάβα για την ψυχική μας μουσική ανάταση, ο κόσμος το αγκάλιασε, με το μεγαλύτερο μέρος αυτού να φεύγει θαρρώ μ’ ένα πλατύ χαμόγελο από το Γκάζι. Ας γυρίσουμε όμως το χρόνο λίγο πίσω.

 Κυριακή, 12 Ιουνίου 2022

Ώρα 17:52

Ταξί, μισθωμένο από γνωστή πλατφόρμα που ακόμη δεν έχει ανακοινώσει τις αυξήσεις της ελέω πανδημίας, πολέμου, κυβέρνησης, whatever, μας ξεφορτώνει στην Πειραιώς, που ακόμη στέκει αγέρωχη και ήσυχη.

Η κεντρική, και η μόνη ανοιχτή σκηνή του φεστιβάλ, ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον πιτσιρικά Boy Pablo και το συγκρότημά του, μπροστά από ένα μικρό σχετικά αλλά πολύχρωμο κοινό. Η εφηβική, ρομαντική κιθαριστική ποπ του ανοίγει την ημέρα με χαμόγελα, ενώ το γκρουπ επάνω στη σκηνή το διασκεδάζει, ξεσηκώνοντας τον κατά βάση νεαρόκοσμο. Τίμια, διασκεδαστική εμφάνιση με συμπαθητικά τραγούδια από έναν χαρισματικό geek frontman, που με το λατινο-αμερικάνικο ταμπεραμέντο του, δείχνει ότι έχει όλα τα φόντα για σπουδαίες μελλοντικές κατακτήσεις.

 Ώρα 18:56

Η όμορφη Λονδρέζα ντι-τζέισα Alexis έχει ήδη ξεκινήσει το set της στο κλειστό stage Aquarium, που φιλοξενεί κατά βάση χορευτικά acts, ωστόσο η ώρα και η μικρή σχετικά προσέλευση του κόσμου δεν ευνοεί την ατμόσφαιρα και πολύ, σε ένα κατά τ’ άλλα όμορφα διαμορφωμένο χώρο με γλάστρες και φυτά. Οι εμφανίσεις σε εξωτερικούς χώρους στην μετά - ας πούμε - covid εποχή με κάνουν να νιώθω πιο άνετα, οπότε η Ισπανίδα rap star που έρχεται στο main stage αποτελεί την επόμενη επιλογή.

 Ώρα 19:15

Η Mala Rodriguez, συνοδεία ενός DJ, με λαμπερή σέξι εμφάνιση που θα μπορούσε να σταθεί άνετα και σε ελληνικό μπουζουξίδικο, ριμάρει σπινταριστά στην ισπανική γλώσσα, και χωρίς να έχω ιδιαίτερη οικειότητα με τις κυκλοφορίες της με κρατά σ’ ευχάριστη διάθεση καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια της εμφάνισής της. Στρωτά beat, reggaeton και pop αποτελούν το μείγμα της μουσικής, που δεν εξιτάρει, αλλά δεν απογοητεύει κιόλας. Αν συνέχιζα τα μαθήματα Ισπανικών, ίσως να ήμουνα τώρα πιο θερμός απέναντί της.

 Ώρα 20:25

Για τον Jay Electronica δεν μάθαμε ποτέ γιατί δεν εμφανίστηκε στο φεστιβάλ και ακυρώθηκε τελευταία στιγμή, ενώ η επιλογή του Black Athena επί σκηνής συμπλήρωσε το φάουλ της ημέρας, όχι τόσο για την μουσική του, όσο για την εκνευριστική στιγμές πολυλογία του, στην προσπάθειά του να κατευνάσει την ανησυχία μας. Από κει κι έπειτα, μετάνιωσα που παρακολούθησα μόνο για λίγα λεπτά τους Pelada στο κλειστό stage Tunnel, όπου η raw πλευρά της latin, αναμιγνύονταν με αρκετό ενδιαφέρον με την post-punk και την electronica, ενώ η συνέχεια μας ξανάφερε στο main stage, που και τον κόσμο του πλέον μάζεψε, και τα αργόσυρτα beat ετίμησε.

 Ώρα 21:20

Οι Polo & Pan είναι από αυτά τα dance σχήματα που θα ακούσεις αρκετά στο σπίτι, στο γραφείο ή στο αυτοκίνητό σου, αλλά για κάποιο - προφανή - λόγο δεν θα δεθείς ποτέ βαθύτερα με τη μουσική τους. Ε, ακριβώς αυτό συνέβη και στο σετ τους. Πράγμα που δεν είναι πάντοτε βέβαια και τόσο αρνητικό. Η ατμόσφαιρα αναβλύζει ευδιαθεσία, σου δημιουργούν την αίσθηση ότι η βραδιά σηκώνει ακόμη ένα ποτάκι, με το coolness τους να γεμίζει ολόκληρη τη σκηνή, παρόλο που έχει επάνω μόνο έναν πάγκο με decks. Space disco, γαλλική house και κινηματογραφικές πινελιές, μας κρατάνε σχεδόν έως το τέλος, οπότε καταπίνω οποιαδήποτε κακεντρέχεια υπάρχει στο στόμα μου και φεύγουμε ευθύς αμέσως για να προλάβουμε έναν άλλο αγαπημένο της σύγχρονης ηλεκτρονικής σκηνής.

 Ώρα 22:30

DJ Python. Εξαιρετικός παραγωγός κι από τα ονόματα που ήθελα να ακούσω ζωντανά, ο Αμερικανός DJ Python γέμισε την αίθουσα με ήχους και μελωδίες στο γνώριμο ύφος του, με balearic house, breakbeat και αισθαντική techno. Θα ήθελα να αφεθώ περισσότερο στο set του, αλλά δυστυχώς μεγάλο μέρος της εμφάνισής του συνέπιπτε με αυτή του Caribou. Άσε που έφυγα με την απορία “μα γιατί δε βγάζει το backpack από την πλάτη του, ενώ παίζει μουσική;”

 Ώρα 23:00

Η ώρα του Caribou. Τον Καναδό - ας πούμε - superstar τον έχω δει ζωντανά δυο φορές κατά το παρελθόν. Την τελευταία δε, σε μεγάλο φεστιβάλ του εξωτερικού, όπου ο ήχος και η live εμφάνιση υστερούσαν εμφανώς μπροστά στις χιλιάδες κόσμου που απλώνονταν κάτω από τη σκηνή. Αυτή τη φορά όμως τα μεγέθη του main stage στο Plisskën - και πολύ πιθανόν και η μπάντα του - στάθηκαν όχι μόνο επαρκώς, αλλά δημιούργησαν μια υπέροχη ακολουθία αγαπημένων κομματιών. Μάλιστα τα υπέροχα visuals, τα μπαλόνια και τα κομφετί, όσο κι αν ακούγεται πεζό, συνεισέφεραν ακόμη περισσότερο στην μαγική κατά στιγμές ατμόσφαιρα της βραδιάς.

Ώρα 00:30

Ώρα για ύπνο (ή δεν πάμε 10 λεπτάκια να δούμε κι αυτόν τον Tommy Cash;)

Boom! Δεν έχω ακούσει πολλά από τον Εσθονό παραγωγό/rapper/καλλιτέχνη. Αποσπασματικά κάποια κομμάτια του μόνο, αραιά και που. Αυτό όμως που είδα και άκουσα εκείνη την ώρα στο θεοσκότεινο stage Tunnel, όχι μόνο κέντρισε το ενδιαφέρον μου, αλλά κόντεψε να μου διαλύσει τον εγκέφαλο. Ο Tommy Cash είναι το νέο, το σήμερα, μ’ ένα στρεβλό μείγμα και μια οπτική από ψήγματα του παρελθόντος. Το look του θυμίζει μεταλλά των ‘80s, η μουσική του δανείζεται στοιχεία από την σκληρή rave και τα breakbeat των ‘90s, οι ρίμες του πηγάζουν από τους καλύτερους σύγχρονους αμερικανούς hip-hopers. Προσθέστε σε όλο αυτό το χαρμάνι και την trash κουλτούρα του internet, των video games και της αμφισεξουαλικότητας, και ίσως μπείτε λίγο περισσότερο στον κόσμο του. Οι πιτσιρικάδες δε που μαζεύτηκαν στο κοινό, τον επευφημούσαν σαν άλλο θεό. Μοναδική εμπειρία, και φυσικά δεν φύγαμε από το Tunnel έως ότου κατέβει από την σκηνή.

 Δευτέρα, 13 Ιουνίου 2022

Ώρα 17:58

Ηλιόλουστη και πιο ζεστή η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, μας φέρνει ξανά στο main stage, εκκινώντας με μια ακόμη indie pop μπάντα. Το κουαρτέτο των Beach Bunny από το Illinois μας προτρέπει να πίνουμε νερό για να μην αφυδατωθούμε από τον ήλιο, παρουσιάζει με δυο κιθάρες, μπάσο και ντραμς τα τραγούδια του, αλλά δεν καταφέρνει ιδιαίτερα να τραβήξει το ενδιαφέρον μας. Οπότε και ξεκινάμε το δρόμο μας προς τα άλλα stage, που δειλά δειλά κάνουνε κι αυτά το άνοιγμά τους.

 Ώρα 18:40

Η LCY έχει ξεκινήσει ήδη το σετ της στο stage Aquarium, μπροστά σε λίγο κόσμο, και παρόλο που αποτελεί μια από τις πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παραγωγών, ο ήχος της, σκοτεινός, πειραματικός και αρκετά ρυθμικός, θεωρώ πώς αδικούνται από την ώρα και το stage όπου εμφανίζεται. Οπότε γρήγορα για να πάρουμε μια γεύση από την keiyaA, λίγα μέτρα παραδίπλα. Το άλμπουμ “Forever, Ya Girl” που κυκλοφόρησε το 2020, είναι από αυτά που άκουσα αρκετά εκείνη τη χρονιά. Rap, soul, nu-jazz και μια soft spoken ποιητική διάθεση ενυπήρχαν καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, που όμως στο live δε κατάφεραν να μου κεντρίσουν, όσο επιζητούσα, το ενδιαφέρον. Μόνη της επί σκηνής, εμφανίστηκε με περισσότερο πειραματική και καλλιτεχνική διάθεση απ’ όση ίσως χρειαζόταν, οπότε κάπου εκεί κινηθήκαμε προς το κεντρικό stage.

  Ώρα 19:25

Ο one-man orchestra Mezerg με τα vintage πλήκτρα του, το θέρεμιν και τα 4/4 beat της μπότας του, μαζεύει αρκετό κόσμο, και πάλλει με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο τον χώρο. Funk, nu-jazz και acid techno στροβιλίζονται στην ατμόσφαιρα, πάραυτα οι συνθέσεις του κινούνται σε safe μονοπάτια χωρίς τρανταχτές εκπλήξεις.

  Ώρα 20:35

(Κάπου εδώ να δηλώσω ότι μετανιώνω οικτρά που δεν βρέθηκα στο live των Αυστραλών Tropical Fuck Storm για τους οποίους μετέπειτα άκουσα πολύ θετικά σχόλια, κι ας πάμε μεμιάς σ’ ένα από τα ονόματα που ανυπομονούσα να δω από κοντά). Ο Yves Tumor έχει κυκλοφορήσει δυο εξαιρετικά άλμπουμ τα τελευταία χρόνια, φέρνοντάς μου στο νου τις καλύτερες στιγμές του Tricky, στο σήμερα. Η στροφή του όμως προς μια πιο glam rock κατεύθυνση τελευταία, κάπου πάγωσε τη μεταξύ μας σχέση. Μάλιστα, αυτή ήταν που έκανε και την εμφάνισή της κατά κύριο λόγω και επί σκηνής. Μαζί με ακόμη τέσσερις μουσικούς, ο Yves Tumor εξωτερικεύει μια queer persona που φέρνει λίγο περισσότερο στον Prince, κι ενώ στην αρχή όλη αυτή η εγκαρδιότητα κι επιθετική διάθεση σε αρπάζει από τα μαλλιά, στη συνέχεια κάπου κάνει μια μικρή κοιλιά. Κι εκεί είναι που αποζητάς την ηρεμία των Space Afrika.

 Ώρα 21:20

Το ντουέτο των Space Afrika από το Manchester κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό άλμπουμ το 2021, με τίτλο “Honest Labour”, οπότε τα 20΄ που είχαμε στο χρόνο μας πριν από τον Slowthai, ήλπιζα να ήταν επαρκή. Μάταια όμως. Οι δυο παραγωγοί κάθισαν μπροστά από τα λάπτοπ τους, ως άλλοι προφέσορες, ωστόσο η ambient ανάπτυξή τους ήθελε πολύ περισσότερο χρόνο από πλευράς κοινού ώστε να αφομοιώσει τη μουσική που παρουσίαζαν.

 Ώρα 21:40

Το όνομα του Βρετανού rapper Slowthai, ήταν ένα από αυτά που αδημονούσα να δω ζωντανά. Η προώθηση στο main stage είναι μονόδρομος, κι ο ίδιος εμφανίζεται στη σκηνή on time, μαζί με τον DJ του, και Thank God έχοντας μεγάλα κέφια. Οι ρίμες εναλλάσσονται σωρηδόν με τις χαρακτηριστικές εκφράσεις του, η σκηνική του παρουσία ξεσηκώνει τον κόσμο, με τους νεότερους να τον ακολουθούν σε κάθε του βήμα. Η guest εμφάνιση ενός πιτσιρικά από το κοινό μαζί του επί σκηνής ίσως να ήταν το κερασάκι στην τούρτα, αλλά το φινάλε ήταν ακόμη πιο λαμπερό, για έναν από τους πιο αξιόλογους rapper αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.

 Ώρα 22:45

Με τους KOKOKO! έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Πέρα από το καταπληκτικό άλμπουμ “Fongola” που κυκλοφόρησαν το 2019, προσπάθησα δυο φορές να τους δω ζωντανά, αλλά λόγω πανδημίας δεν τα κατάφερα. Οπότε, παρόλο που την ίδια ώρα εμφανίζεται ο Bonobo στην κεντρική σκηνή, προτιμήσαμε το Tunnel. Παρόλα αυτά, οι KOKOKO! δεν ήταν πλήρεις επί σκηνής, κι αυτό κάπου μας δυσαρέστησε. Ο γάλλος παραγωγός Débruit κι ένας μόνο εκ των τεσσάρων μελών απ’ το Κογκό βρέθηκαν στην Αθήνα, οπότε, η ζωντανή εμφάνισή τους στερούνταν από τον δυναμισμό και την πολυκοσμία άλλων τους εμφανίσεων (που προσωπικά έχω δει online σε video). Ας είναι.

 Ώρα 23:35

Ο αγαπητός στο ελληνικό κοινό Bonobo βρίσκεται ήδη στη σκηνή, κόσμος πολύς τον επευφημεί, ωστόσο δεν έχω προλάβει να αφουγκραστώ το κλίμα και την ατμόσφαιρα της εμφάνισης. Ένα πράγμα είναι όμως σίγουρο, όπως και την τελευταία φορά που τον είχα δει ζωντανά. Ότι επί σκηνής όλα είναι άψογα, απόλυτα μελετημένα, με επαγγελματίες session μουσικούς που παρουσιάζουν τα πολύ καλά κομμάτια του αρχιμαέστρου Bonobo. Κάτι όμως λείπει, κι εδώ κάποιος θα προσθέσει, “μα φυσικά, η ψυχή”.

 Ώρα 00:15

Στον πηγαιμό προς την έξοδο, κάτι καλό φαίνεται να γίνεται στο Tunnel, με τον French 79 να σφυροκοπά μελωδικά, κάποιος όμως πρέπει να ανοίξει το γραφείο την επομένη το πρωί, είναι Τρίτη, καθημερινή.

 Υ.Γ. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ υπήρχε και το μικρό stage Republic, όπου συγκέντρωσε αρκετά μικρότερα ονόματα του ηλεκτρονικού ήχου και της hip hop σκηνής, ωστόσο τα ολιγόλεπτα περάσματα θαρρώ δεν επαρκούν από πλευράς μου για μια περαιτέρω παρουσίαση. Και του χρόνου, με υγεία!