Pocket evolution
Από το ιδεώδες στραπάτσο του 2001 κύλησε πολύ νερό στο μύλο του χρόνου και της ιστορίας. Ο αρχηγός Tom Barman και οι έκπτωτοι θεοί του μπεκροπνίγηκαν στα μπαράκια κάτω απ' τη στάθμη της θάλασσας. Τέσσερα χρόνια μετά αποφάσισε να αναγεννηθούν. Μαζί του "επέζησε" μόνο ο βιολιστής Klaas Janzoons. Χρειάστηκε να βρουν νέους συμπότες. Τον μπασίστα Alan Gevaert, τον ντράμερ Stephane Misseghers και τον κιθαρίστα Mauro Pawlowski.
Ο πάντα φιλόξενος χώρος του πρώην θεάτρου Principal τους καλοδέχτηκε όπως και όλοι οι παλιοί και νέοι τους φίλοι. Την έκπληξή του εξέφρασε άλλωστε κι ο Τομ όταν είδε την πλατεία του αρκετά γεμάτη. 10.30 νταν βγήκανε οι πέντε μουσικοί. Κι ο κόσμος συνέχισε να έρχεται ακόμη και στα μισά του σόου τους.
Ακούστηκαν οι πρώτες νότες από τα νέα τους κομμάτια. Ο κόσμος άργησε να ζεσταθεί. Η αμηχανία κάποιων ήταν φανερή. Κι η δική μου. Σκληρές κιθαριές, τετραπλά φωνητικά, ρυθμικές συγκοπές, μπράτσα γυμνά στον αέρα. Δεν ενθουσίασαν, δεν παρακίνησαν, δεν...
Εκεί που άρχισε το πανηγύρι ήταν όταν γύρισαν πίσω παίζοντας με πολύ δύναμη. To worst case scenario τους έβγαλε από τη δύσκολη θέση και τους ανέβασε, έστω και προσωρινά, στο πάλαι πότε βάθρο τους. Τα κλασικά χιτ τους είναι και παραμένουν αξεπέραστα. Μπορούν να μας συγκινήσουν ακόμη, μπορούν να μας συνεπάρουν, μας χαρίζουν ένα μόνιμο χαμόγελο, μια οικειότητα αναντικατάστατη και απολύτως απαραίτητη.
Οι μουσικοί όλοι τους ικανοί και σίγουροι γι' αυτό που παίζαν. Πιο αβανταδόρος όλων ο Klaas με το βιολί και το αρμόνιο. Οι διαδρομές τους στην σκηνή και τα φώτα που τους έλουσαν, όλα πολύ καλά και άγια. Ιδιαίτερα δημοφιλές αποδείχθηκε το σετ με τις μπαλάντες. Serpentine, Turn Pike, Little Arithmetics, For the Roses. Όμως όλ' αυτά τόνιζαν ακόμη πιο πολύ τη διαφορά με το σήμερα.
Στις 11 παρά 20 μας αποχαιρέτησαν για πρώτη φορά. Μετά από πέντε λεπτά χειροκροτημάτων ξαναβγήκαν και στις 12 και 10 έκλεισαν οριστικά με το πολυαναμενόμενο suds + soda, εν μέσω αλαλαγμών και χοροπηδητών.
"Μην φύγετε γιατί ακολουθεί πάρτι" μας είπε ο Μπάρμαν. Για το μετά-πάρτι είχαμε ακούσει και στην αρχή όταν ήρθαμε. Τίποτε όμως δεν έγινε. Η μουσική συνεχίστηκε κι όσοι άντεχαν έμειναν να χορεύουν, αλλ' αυτοί δεν εμφανίστηκαν. Nothing Really Ends but this is how it ends.
Έξω η υγρασία έσφαζε διακριτικά. Η επιστροφή είχε ξεκινήσει.
