Πραγματική Άνοιξη στη Σαλονίκη!
Δεν είναι πρώτη φορά που πηγαίνω σε συναυλία της Σαβίνας Γιαννάτου. Τα τελευταία χρόνια δεν έχω χάσει ούτε μία εμφάνισή της, όταν έρχεται στη Θεσσαλονίκη. Μετά την καλοκαιρινή περιοδεία της ανά την Ελλάδα, παρέα με την Έλλη Πασπαλά και την Μαρία Φαραντούρη (για δεύτερο καλοκαίρι), η Σαβίνα επέστρεψε στα...παλιά της λημέρια, δηλαδή στις ατομικές της συναυλίες μαζί με τους Primavera en Salonico. Η Αίγλη αποτελεί έναν απ’τους χώρους που φαίνεται να προτιμάει η Γιαννάτου, κι έτσι λίγους μήνες ύστερα απ’την τελευταία φορά που την είχα δει εκεί (τον Μάιο, συγκεκριμένα), ξαναβρέθηκα πριν λίγες μέρες στην Αίγλη, το Σάββατο, 20 Ιανουαρίου.
Σαν πρώτο σχόλιο μπορώ να πω ότι κανένα σημείο της συγκεκριμένης συναυλίας δεν με εξέπληξε. Αυτό δεν το λέω ούτε ως θετικό, ούτε ως αρνητικό, απλά το αναφέρω. Το πρόγραμμα που παρακολούθησα τον περασμένο Μάϊο ήταν δηλαδή πάνω κάτω το πρόγραμμα που παρακολούθησα και τον φετινό Ιανουάριο. Ένα πρόγραμμα βασισμένο στην "ethnic" τριλογία της Σαβίνας Γιαννάτου (όσο κι αν δεν μ’αρέσει ο όρος ethnic..): Άνοιξη στη Σαλονίκη, Τραγούδια της Μεσογείου και Οι παναγιές του κόσμου, οι τρεις δίσκοι που άνοιξαν στην τραγουδίστρια τον δρόμο του εξωτερικού, με την έννοια ότι συνδυάστηκε η κυκλοφορία τους με πολυάριθμες συμμετοχές σε ethnic φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Η Σαβίνα Γιαννάτου, έτσι, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αρκετά γνωστή στο εξωτερικό ενώ έχει αποκτήσει πλέον ένα σταθερό κοινό στην Ελλάδα με αποτέλεσμα κάθε φορά που εμφανίζεται να απευθύνεται σε όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Η συγκεκριμένη συναυλία ήταν λοιπόν βασισμένη σε μουσικές από τους τρεις προαναφερθέντες δίσκους χωρίς να παιχτούν άλλα πράγματα, πχ τραγούδια της Λένας Πλάτωνος (με την οποία έχει εκτενώς συνεργαστεί η Γιαννάτου) ή οτιδήποτε άλλο. Μου έκανε εντύπωση ότι, με το κλείσιμο της συναυλίας, όταν ο κόσμος άρχισε να ζητάει τραγούδια του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη κλπ, η Σαβίνα είπε- "είμαστε σχήμα ειδικού ρεπερτορίου" . Σαφής επομένως η επιλογή και σεβαστή...Άλλωστε, τα σεφαραδίτικα τραγούδια (του δίσκου Άνοιξη στη Σαλονίκη) καθώς και τα τραγούδια απ’την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ οι ενορχηστρώσεις του σχήματος Primavera en Salonico, σε συνδυασμό με την εξαίσια φωνή της Γιαννάτου μπορούν να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Η Σαβίνα Γιαννάτου και οι κορυφαίοι μουσικοί που την συνοδεύουν έχουν δουλέψει εκτενώς πάνω στις μουσικές αυτές, κυρίως μέσα από τις πολυάριθμες συναυλίες που έχουν κάνει μαζί, κι έτσι πολλές φορές ξεφεύγουν απ’την αρχική ενορχήστρωση και αφήνονται σε εντυπωσιακούς και απολαυστικούς αυτοσχεδιασμούς.
Η μόνη μου άρα ένσταση, που στην ουσία δεν αποτελεί ακριβώς ένσταση αλλά παρατήρηση, είναι ακριβώς αυτή η επανάληψη του συγκεκριμένου ρεπερτορίου. Η Σαβίνα Γιαννάτου πρόσφατα άλλωστε έβγαλε καινούργιο δίσκο, με διαφορετικό υλικό (το Rosa das Rosas) απ’όπου δεν ακούστηκε ούτε ένα κομμάτι στην συναυλία. Όπως έλεγα όμως παραπάνω, προφανώς αυτή η προσήλωση στο συγκεκριμένο ρεπερτόριο αποτελεί επιλογή κι έτσι τα όποια παράπονα...σ΄ένα βαθμό δεν έχουν βάση! Όταν ήρθε πάντως η ώρα των encore, το κοινό ζήτησε απ’την Γιαννάτου να τραγουδήσει το "Χάρτινο το φεγγαράκι", και μου έκανε εντύπωση το σχόλιό της-- "αυτό δεν το έχουμε ξαναπαίξει, αλλά θα το προσπαθήσουμε". . Φυσικά κάτι τέτοιο είναι και λίγο αστείο, όταν έχουμε να κάνουμε με μουσικούς σαν τον Κυριάκο Γκουβέντα, τον Κώστα Βόμβολο ή τον Μιχάλη Σιγανίδη! Δείχνει τέλος πάντων ακριβώς την επιλογή που λέγαμε παραπάνω. Εκτός πάντως απ’το "Χάρτινο το φεγγαράκι", ακούστηκε και το "Πάει έφυγε το τραίνο", επίσης του Χατζιδάκι, το οποίο είχε τραγουδήσει υπέροχα η Γιαννάτου στο ’62 του Μάνου Χατζιδάκι.
Η συγκεκριμένη βραδιά ήταν τελικά πολύ ευχάριστη, ειδικά για αυτούς απ’την παρέα μας που δεν είχαν ξαναπολαύσει την Σαβίνα Γιαννάτου live. Oι ενορχηστρώσεις και φυσικά οι ερμηνείες ήταν ιδιαίτερα δουλεμένες (όπως συνήθως), η ανταπόκριση του κόσμου θερμότατη (επίσης όπως συνήθως)...Έχω πάντως την αίσθηση ότι η Γιαννάτου βρίσκεται σ’ένα σημείο καμπής, όπου αυτός ο κύκλος της συγκεκριμένης τριλογίας έχει περίπου κλείσει. Ο κόσμος έχει ακούσει και αγαπήσει τα τραγούδια αυτά, και θα ήταν -τουλάχιστον για μένα- πολύ επιθυμητό να υπάρξουν και νέες τέτοιες δισκογραφικές δουλειές, ώστε να συνεχιστεί αυτή η πορεία, με καινούργιους κύκλους τραγουδιών, παρόμοιου ή και διαφορετικού ρεπερτορίου...
