Puressence + Fadeout

Ξεκινώντας από Χανιά, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έπρεπε να έχω κλείσει εισιτήριο δύο μέρες πριν, για να δω ένα συγκρότημα το οποίο έρχεται για πολλοστή φορά στην Ελλάδα. Sold Out λοιπόν στο Gagarin, με αρκετό κόσμο που είχε έρθει εκτός Αθήνας να μένει τελικά έξω (αν δεν το έβλεπα δύσκολα θα το πίστευα!). Άβυσσος η ψυχή του Έλληνα ακροατή!! Αφού καταφέραμε να μπούμε τελικά, όλα καλά...

Τους Fadeout η αλήθεια είναι ότι δεν τους είχα δει ξανά από κοντά. Η μόνη άποψη που είχα για αυτούς ήταν ένα συμπαθητικό remix που έχει κάνει γνωστός έλληνας παραγωγός στο I Don't Care και ένα-δύο κομμάτια από το μοναδικό τους δίσκο, τα οποία είχα ξεχωρίσει από τα πρώτα ακούσματα. Στις 10 περίπου που έκαναν την εμφάνισή τους, ήδη δεν έπεφτε καρφίτσα. Παρόλα αυτά, οι συμπατριώτες μας δεν κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό στη μισάωρη παρουσία τους, ακόμα και κατά την εκτέλεση των πιο γνωστών (;) κομματιών τους Hidden Truth, Dire Addiction και Homeless (έκπληξη μάλλον η μη εκτέλεση του I Don't Care). Τα φωνητικά της Μαρίας δε βοήθησαν και πολύ στο όλο σκηνικό, αλλά αυτό μάλλον δεν έχει και πολύ σημασία.

Στο κυρίως μέρος τώρα, στις 11 περίπου υπό τους ήχους του Near Distance, έκανε την εμφάνισή του ο James Mudriczki, με μπουφάν το οποίο δεν έβγαλε καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισης και κασκόλ (;). Η συνέχεια με το I Suppose, ανάλογη της αρχικής και κάπου εκεί αρχίζω να σκέφτομαι γιατί εξακολουθεί ο κόσμος να ακολουθεί τους Puressence. Τα κομμάτια Moonbeam, Palisades, Don't Know Any Better καθώς και το ομώνυμο από τον τελευταίο δίσκο Don't Forget To Remember, άρτια παιγμένα, εναλλάσσονταν διαδοχικά με τα παλιότερα Sharpen Up The Knives, How Does It Feel, αν και ήταν έκδηλο ότι ο κόσμος δεν έδειχνε την ίδια ανταπόκριση. Λίγοι ήταν αυτοί άλλωστε που κατάφερναν και ψέλλιζαν μερικές λέξεις.

Ο James Mudriczki ήταν όπως ακριβώς τον περίμενε ο κόσμος. Αψεγάδιαστος φωνητικά και ιδιαίτερα εκδηλωτικός. Στο Standing in Your Shadows μάλιστα άφησε τη σκηνή και περπάτησε όλο το Gagarin (κάτι αντίστοιχο θυμήθηκα από μεγάλη καλοκαιρινή συναυλία), δείχνοντας να νοιώθει πραγματικά σαν το σπίτι του. Από τις καλές στιγμές της βραδιάς ήταν στο India, ενώ ο κόσμος ακόμα περιμένει να παίξουν το Casting Lazy Shadows.

Μετά από μιάμιση ώρα περίπου, οι Puressence αποχαιρέτησαν το κοινό της Αθήνας και ανανέωσαν το ραντεβού τους για την επόμενη φορά. Αυτό που μένει είναι ότι ο κόσμος μάλλον αδιαφορεί για το αν ο ήχος τους δείχνει να είναι εκτός εποχής και άλλα τέτοια που γράφονται (και ίσως ισχύουν) όλες αυτές τις ημέρες. Αυτό που τους ενώνει με το ελληνικό κοινό είναι σίγουρα κάτι πολύ δυνατό και δύσκολα συναντάται σε παρόμοιες περιπτώσεις (Nick Cave ίσως). Σίγουρα όμως θα πρέπει να τους προβληματίσει η μικρή απήχηση που είχαν τα νέα κομμάτια, σε σχέση με τα παλιότερα. Φεύγοντας, μου έμεινε η αίσθηση ότι παρακολούθησα μια 'τίμια' συναυλία, αφού οι Puressence έδωσαν ό,τι σχεδόν περίμενε ο καθένας από εμάς που έκανε τον κόπο να κατηφορίσει στο Gagarin.

Και του χρόνου...