RASPI Music fest

Όταν οι Last Drive επέστρεψαν στα Γιάννενα

Σε πόσα φεστιβάλ έπαιξαν φέτος οι Ρόδες και οι Last Drive με τζάμπα είσοδο; Σε ένα. Σε πόσα φεστιβάλ εμφανίστηκαν... after, κατά τις 2 το πρωί; Πάλι σε ένα. Στο φετινό RASPI festival στην πανεπιστημιούπολη Ιωαννίνων, την Παρασκευή και το Σάββατο που πέρασε. Τι είναι RASPI; Είναι ο Ραδιοφωνικός Σύλλογος των φοιτητών του πανεπιστημίου που σε μια πόλη με μηδενική σχεδόν πολιτιστική κίνηση από τους αρμόδιους φορείς της, έχει καταφέρει εδώ και τρία χρόνια να δημιουργεί το συναυλιακό γεγονός του καλοκαιριού.

Headliners φέτος, ήταν την πρώτη μέρα οι Ρόδες, τη δεύτερη (έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα) οι Drive που γύρισαν στα Γιάννενα για συναυλία 20 χρόνια μετά την τελευταία φορά στον "Ορφέα" και 23 από την εμφάνιση στο Chevrolet, το μαγαζί με την κομμένη chevy για ντεκόρ. Δεν ήταν μόνοι τους όμως. Μαζί με τη χαλαρή γενικά ατμόσφαιρα και τη συνεχή ροή μπύρας, ήταν και άλλες μπάντες: Από αυτούς που πέρασαν απαρατήρητοι, αυτούς που έσπασαν νεύρα, αυτούς που έκαναν κόσμο να γυρίσει με ενδιαφέρον στη σκηνή, μέχρι και αυτούς που τα "έσπασαν" όλα, βάζοντας το φοιτητικό φεστιβάλ (με τη στήριξη του γραφείου Δημοσίων Σχέσεων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) στην πινακοθήκη του "πω ρε τι gig ήταν αυτό".

Οι Opened Paradise για παράδειγμα πρέπει να έχουν σε μεγάλη υπόληψη τους Paradise Lost, οι οποίοι όμως έχουν καταντήσει κουραστικοί, όσο και αυτοί που τους αντιγράφουν σαν φωτοτυπικό. Αντίθετα, οι Notte που παίζουν κάτι πιο Covenant, ήταν μια χαρά. Οι Dimansion από την πατρίδα του ηλεκτρικού ρεύματος, την Πτολεμαΐδα, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν σοβαρά να βγουν στη σκηνή, ενώ οι Fireprints, εξίσου και περισσότερο μεταλλάδες από τα Γιάννενα, σήκωσαν το τιμημένο σβέρκο του ταλαιπωρημένου headbanger ψηλά. "Δεμένοι" και εναλλακτικοί ήταν οι Zebra Tracks για όσους αρέσκονται στις μουσικές των Franz Ferdinand, ενώ το Σχήμα, είναι πιθανώς η πιο βελτιωμένη μπάντα τα δέκα τελευταία χρόνια στα Γιάννενα, περνώντας από τις χαβαλεδιάρικες διασκευές στη "Συννεφούλα", σε πιο σοβαρές απόπειρες με το Brand New Cadillac.

Αυτοί όμως που ξεσήκωσαν τον κόσμο το Σάββατο το βράδυ, ήταν οι Bullets. Με όλα τα αξεσουάρ του σωστού ροκαμπίλι, δεν αρκέστηκαν στις φαβορίτες τους για να αποδείξουν ότι και θέλουν και μπορούν. Μέχρι και Goo Goo Muck παίξανε οι αθεόφοβοι, στην καλύτερη εμφάνιση της πρώτης μέρας. Οι Ρόδες που ανέβηκαν αμέσως μετά στη σκηνή, ήταν κάπως. Το πάρτι που ξεκίνησαν οι Bullets δεν συνεχίστηκε και το αδιάφορο μπλαζιλίκι, μαζί με το "κούρντισμα" από την πλατεία (μερικοί φώναζαν "low bap") πολύ φυσιολογικά έστειλαν τον κόσμο σπίτι του.

Τη Δεύτερη μέρα, οι εκπλήξεις δεν ήταν πολλές. Οι περισσότεροι ήξεραν τι να περιμένουν από τους Rockin' Bones και μόνο το Changes των Sabbath παιγμένο στις 45 στροφές ήταν σχετικά απρόσμενο. Κατά τα άλλα, οι Bones πάτησαν νωρίς το γκάζι για να φτιάξουν ένα σετ δεμένο σαν καλοσιροπιασμένο καταϊφι (σαν τι;) και το Pam Para να ακούγεται εξίσου δυναμίτης και στο live.

Γύρω στις 2, ανέβηκαν οι Last Drive. Πέρα από τα σημαδιακά της εμφάνισης (ξανά στα Γιάννενα κ.λπ.) που τα είπαν και αυτοί από το σανίδι, φαίνεται ότι οι Drive, ένα χρόνο μετά την επανασύνδεση, έχουν πλέον και κοινό που γεννιόταν όταν έβγαζαν το Heatwave. Εκτός λοιπόν από τις καραφλίτσες, τα γκρίζα μαλλιά και τους μπυροϊκούς προκοιλιακούς μυς αρκετών από το κοινό που κοιτάζονταν και μεταξύ τους γιατί μπορεί τελευταία φόρα να ειδωθήκαν σε συναυλία των Drive προ 20ετίας, υπήρχε και πολλή πιτσιρικαρία που ήξερε πρόσωπα και πράγματα και όχι μόνο τη διασκευή στη Μισιρλού. Ενδιαφέρον "μεζεδάκι" ήταν και τα δύο νέα τραγούδια που έπαιξαν οι Drive, αλλά τα καλά έγιναν (ως συνήθως) όταν πριζώθηκε και το τελευταίο καλώδιο σε ακτίνα 2 χλμ, και η μπάντα προκάλεσε μικρά μπλακάουτ και περιστατικά παροδικής κώφωσης, περνώντας σαν tgv με όλα του τα βαγόνια: GoneX3, I Love Cindy, Killhead Therapy, Night of the Phantom (τρελός χαμός) και με σβηστά φώτα, Blue Moon.

Ο Μαραβέγιας και οι Illegal του που βγήκαν αμέσως μετά (στις 4.30 περίπου ξημερώματα Κυριακής!), ήταν θύματα των περιστάσεων. Παρότι είναι μπάντα για ζωντανές εμφανίσεις, πράγμα που το έδειξαν από το πρώτο τραγούδι, τους "σκότωσε" η ώρα... club που βγήκαν στη σκηνή.

Προσεχώς καλύτερα λοιπόν, για όλους. Για τις μπάντες, αλλά κυρίως για τα παιδιά του ΡΑΣΠΙ που περνάνε επιτυχημένα τις εξετάσεις, με μικρούς αστερίσκους για το ωρολόγιο πρόγραμμα του φεστιβάλ. Και του χρόνου...