Reading Festival 2012

Τα καταφερα λοιπον για τριτη φορα στην ζωη μου, να παρακολουθησω ενα απο τα σημαντικοτερα μουσικα φεστιβαλ, με ιστορία δεκαετιών και χιλιαδες σπουδαιες μπαντες να εχουν παρελασει απο τις σκηνες του. The fucking Reading festival οπως ειπε και ο Dave Grohl. Το φετινο line-up ειχε κατι για τον καθενα. Με headliners ονοματα οπως The Cure, Kasabian και Foo Fighters - για να μην αναφερω τα αλλα καταπληκτικα ονοματα στις αλλες σκηνες. Kαταλαβαινετε οτι δεν μιλαμε για ενα οποιοδηποτε festival. Κυριες και Κυριοι αυτα ειναι τα highlights απο τις τρεις μερες του Αυγουστου του 2012, στο ενα και μοναδικο Reading Festival. Aπο οτι φανηκε στις αποσκευες μου ειχα μαζι και τον καιρο της Ελλαδας! Μην ξεχνατε πως ο καιρος παιζει σημαντικο ρολο στο να περασεις ομορφα στο Reading και φετος εκτος απο ελαχιστες ψιχαλες ολα θυμιζαν (σχεδον) ελληνικο καλοκαιρι. Για δε την τελευταια μερα, χρειαζοσουν χαλαρά αντηλιακο! Ομως ας περασουμε στην δραση. Ανα ημερα και κατα σκηνη. Καλη αναγνωση!!!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ - MAIN STAGE.

Οι Καναδοι CANCER BATS, μιξαροντας στον ηχο τους στοιχεια από hardcore, southern-metal και punk, ξετιναξαν πραγματικα την κεντρικη σκηνη. Εκτος απο τα δικα τους τραγουδια, ξεχωριστη στιγμη ήταν και η διασκευη στο "Sabotage" των Beastie Boys. Αμεσως μετα ακολουθησαν οι COHEED AND CAMBRIA με τον δικο τους ηχο να φλερταρει με πολλα progressive οσο και metal στοιχεια. Οι ANGELS AND AIRWAVES ήταν ένα απο τα, οχι λιγα, ειναι η αληθεια, συγκροτηματα που μου εφεραν στο μυαλο το ρητο "don"t believe the hype". Aν και αμερικανοι, μπολιαζουν στον ηχο τους στοιχεια απο βρετανικες μπαντες. Προσωπικα δεν με επεισαν. Οι YOU ME AT SIX ειναι μια ανερχομενη βρετανικη μπαντα και το κοινο το ειχαν κερδισμενο ετσι και αλλοιως, οπως οι περισσοτερες απο της νεες μπαντες made in the U.K., και οπως ειπαν, και δεν ήταν και οι μονοι, έκαναν ενα ονειρο πραγματικοτητα, να εμφανιστουν στην κεντρικη σκηνη, σε ενα φεστιβαλ που τους μεγαλωσε μουσικα. Περιττο να πω οτι ο κοσμος διασκεδασε μαζι τους. Oι BOMBAY BICYCLE CLUB απο το Λονδινο, συνδυασαν την indie-pop τους με αρκετη folk και οπως καταλαβαινετε, και λογο ονοματος, και με αρκετές ινδικες μιξεις.

Οι PARAMORE με την Hayley Williams να κλεβει την παρασταση, έδειξαν επι σκηνης οτι το νεο τους line-up πλεον τα παει μια χαρα και αφού άφησαν πίσω τα προβλήματα που ειχαν στο εσωτερικο του γκρουπ, χαρισαν στους fans τους ενα best of τραγουδιών και μια παρα πολυ καλη εμφανιση. Οχι τυχαια, η Hayley φορουσε ενα t-shirt των CURE και οπως ειπε στον κοσμο, αδημονουσε για το live τους. Kαι εγω το ιδιο Hayley! Headliners λοιπον της πρωτης μερας στην MAIN STAGE oι CURE! Τελευταια φορα που εμφανιστηκαν εκει - αν θελετε το πιστευετε - ηταν πισω στο μακρινο...1979! Μας τιμησαν με την παρουσια τους για περιπου διομιση ωρες και, ω ναι, έπαιξαν πολλα τραγουδια απο το παρελθον τους. The forest, Lets go to bed, Inbetween days, The love cats, Pictures of you, μαζι με Just like heaven, Boys don't cry, Lullaby, Friday I'm in love. Οπως καταλαβαινετε αποθεωθηκαν και οχι αδικα. Ο Robert Smith μαζι με τον Reeves Gabrels στις κιθαρες, ο οποιος ηταν παλιος συνεργατης του David Bowie, και τον Simon Gallup στο μπασο, απεδειξαν οτι ο μπορουν με απολυτη αξιοπρεπεια να συνεχισουν τον μυθο των CURE. Και οπως ειπε και ο Robert Smith, "thirty-three years on and still standing here singing...".

NME/RADIO 1 STAGE

Οι FUTURE OF THE LEFT καταφεραν να μαζεψουν πολυ κοσμο με εναν ηχο αρκετα post-punk και συνδυαζοντας τον με synths. Ανετοι επι σκηνης, εχοντας ετσι και αλλιως μεγαλη πειρα, οχι μονο απο την τωρινη τους μπαντα αλλα και τα προηγουμενα γκρουπς που συμμετειχαν, τους MCLUSKY και τους JARCREW. Οι σουηδοι THE HIVES αναμφισβητητα ήταν οτι καλυτερο ειδα την πρωτη μερα στην τεντα του NME. Ντυμενοι αψογα, ξεσηκωσαν τον κοσμο, τοσο με τα παλια τους τραγουδια οσο και με τα πολυ αξιολογα καινουρια τους, οταν δε επαιξαν το "I told you so" ο κοσμος χορευε ξεφρενα τοσο εντος οσο και εκτος της τεντας. Πρεπει να ηταν απο τις πιο χαρακτηριστικες στιγμες του φετινου φεστιβαλ. Για τους BLACKOUT κραταγα μικρο καλαθι αλλα με διεψευσαν ευχαριστα με ενα σφιχτοδεμενο set και τις εκκωφαντικες κιθαρες τους. Ο GRAHAM COXON απο την αλλη, δεν καταφερε να με πεισει και πολυ συντομα βαρεθηκα, Sorry mate maybe some other time.

LOCK UP STAGE.

Οι PETTYBONE είναι, ή καλυτερα ήταν, μια και ανακοινωσαν οτι θα διαλυθουν, μια απο τις νεες punk μπαντες της βρετανικης σκηνης. Εμφανιστηκαν με t-shirts για την απελευθερωση των PUSSY RIOT, μεταξυ των αλλων, πολιτικοκοινωνικων μηνυματων τους. Οι TOUCHE AMORE απεδειξαν με ενα συγκινητικο set σε απολυτη επαφη με τους fans τους γιατι θεωρουνται απο τις καλυτερες post-hardcore μπαντες των τελευταιων χρονων. Τοσο οι SAVES THE DAY με το μελωδικο pop-punk τους, οσο και οι BOUNCING SOULS με τον πιο punk rock ηχο τους δεν καταφεραν να δικαιωσουν τις προσδοκιες μου. Ειδικα ο τραγουδιστης των τελευταιων μου φανηκε εντελως εκτος κλιματος και με εκανε να αναρρωτηθω αν πραγματικα προσφερει τοσο με την φωνη του οσο και με την επι σκηνης παρουσια του στο γκρουπ. Ακολουθησαν οι EVERY TIME I DIE που με την σειρα τους οχι μονο δικαιωσαν και με το παραπανω τα οσα ειχα ακουσει γι'αυτους, αλλα πρεπει να ηταν και απο τα πιο ωραια live ολοκληρου του τριημερου.

Οι SOCIAL DISTORTION μαζι με μια ακομα μπαντα, με εκαναν να παρω την οριστικη αποφαση, οτι θα παραβρεθω στο φετινο Reading. Παλιο συναυλιακο μου απωθημενο, εκλεισαν με τον καλυτερο τροπο την πρωτη μερα. Με ενα best of απο ολο το φασμα της καριερας τους, με χαρακτηριστικες στιγμες το "Story of my life" ή καλυτερα "Story of my fucked-up life" οπως ειπε ο Mike Ness και προετρεψε τους νεοτερους να προσεχουν με τις καταχρησεις, οσο δε για τους μεγαλυτερους, ευστοχα ειπε οτι μαλλον κατι τετοιο ειναι πολυ αργα για να συμβει, και βεβαια μια καταπληκτικη εκτελεση του "Ring of fire". Εμφανισεις σαν αυτη των S.D. με κανουν να θυμαμαι τους λογους για τους οποιους αγαπησα και εξακολουθω να αγαπω το αγνο και ανοθευτο rock n roll.

FESTIVAL REPUBLIC STAGE

Οι WE ARE AUGUSTINES με ηχο που φερνει σε πρωιμους ARCADE FIRE και αρκετο συναισθημα κερδισαν τον κοσμο που γεμισε την σκηνη στην οποια εμφανιστηκαν.

BBC INTRODUCING STAGE.

Οι WE WERE FRONTIERS ήταν ουσιαστικα η πρωτη μπαντα που ειδα στο φετινο φεστιβαλ. Indie ηχος κατα βαση σε μια σκηνη πολυ κοντα στο κοινο οπου σου δινεται η ευκαιρια να γνωρισεις νεες μπαντες που πολλες απο αυτες ειναι θεμα χρονου να γινουν μεγαλα ονοματα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ - MAIN STAGE

Με τους LOS CAMPESINOS και τον indie-pop ηχο τους ξεκινησε το Σαββατο στην κεντρικη σκηνη για να ακολουθησει το βρετανικο σχημα των BLOOD RED SHOES με μια μιξη punk και πιο ηπιων στιγμων. Οι SHINS με τον, χαμηλων τονων, ηχο τους με εκαναν πολυ συντομα να χασω το ενδιαφερων μου γι'αυτους οπως το ιδιο συνέβη και με τους ENTER SHIKARI, για αλλους λογους, κατι το οποιο φανηκαν να μη συμμεριζονται οι χιλιαδες φιλοι τους που τους αποθεωσαν. Τους ειχα ξαναδει στο ξεκινημα τους αλλα δυστυχως δεν καταφεραν να αλλαξουν την εικονα που ειχα για αυτους, ειδικα στα σημεια που ο Rou Reynolds πειραζε την κονσολα με ολα αυτα τα ηλεκτρονικα που σε πολλα τραγουδια χαρακτηριζει και τον ηχο τους. Οι VACCINES που θεωρουνται ενα απο τα μεγαλα νεα ονοματα, με εκαναν να αναρρωτηθω αν πραγματικα ειναι κατι τετοιο. Μαλλον ενα ακομα δημιουργημα του hype. FLORENCE AND THE MACHINE δεν σκοπευα να δω ετσι και αλλιως και οσο δε για τους headliners KASABIAN έπαιζαν την ιδια ωρα με το αλλο συγκροτημα που μαζι με τους SOCIAL DISTORTION οριστικοποιησε την αποφαση να παω στο φεστιβαλ. Μιλαω βεβαια για τους AT THE DRIVE-IN οπότε.... sorry KASABIAN.

N.M.E. RADIO 1 STAGE

Οσοι μενανε στην κατασκηνωση του φεστιβαλ (οχι εγω παντως γιατι ως γεροντας προτιμησα ξενοδοχειο - την εμπειρια την εχω παντως, ειχα μεινει σε σκηνη τις δυο προηγουμενες φορες και δεν σκοπευα να το ξανακανω αυτο στον ευατο μου) αποδεικτηκαν πολυ τυχεροι μιας και στις εντεκα το πρωι ειδαν καποιους GREEN DAY!!!. Αυτο φιλοι μου λεγετε secret gig που αποδεικτηκε οχι και τοσο μυστικο, μιας και ειχαν παιξει λιγο πριν στο Λονδινο και ειχε μαθευτει το ολο σκηνικο. Δυστυχως οταν εφτασα εγω οι security δεν επετρεπε τον κοσμο να παει προς τα εκει γιατι η τεντα ειχε παραγεμισει και ετσι το μονο που απεμενε ηταν οι γιγαντοοθονες. Κλαψ!!!

Οι PURE LOVE ειναι το σχημα που δημιουργησε ο πρωην τραγουδιστης των GALLOWS, Frank Carter, με σαφως πιο εμπορικους προσανατολισμους και εναν punk-pop ηχο. Ακολουθησε το συγκροτημα των TWIN ATLANTIC καταξιωμενο σχημα πλεον κυριως στην Βρετανια που με τον κοσμο στο πλευρο τους κερδισαν τις εντυπωσεις. Μια απο τις πιο μεγαλες και ευχαριστες εκπληξεις για μενα ηρθε απο τους καναδους BILLY TALENT. Παρουσιασαν κυριως τραγουδια απο τον καταπληκτικο τους δισκο ΙΙΙ και μερικα απο τον νεο τους δισκο που κυκλοφορει αυτον τον καιρο. Κατα την διαρκεια της εμφανισης των MASTODON ηταν η μια και μοναδικη φορα στο τριημερο που πραγματικα ανοιξαν οι ουρανοι. Μαλλον... συνεβαλε σε αυτο και ο ηχος τους ενα κραμα μεταλ με πολλα στοιχεια progressive απο μια απο τις σπουδαιες μπαντες τις εποχης μας. Παρουσιασαν τραγουδια απο ολη την δισκογραφια τους και κυριως απο τον καταπληκτικο τελευταιο τους δισκο "The hunter". Οι CRIBS με τον αρκετα garage ηχο τους και μια γεματη ενεργεια και ενθουσιασμο εμφανιση, προσθεσαν και λιγη βια παραπανω μιας και στο τελος τα εσπασαν ολα επι σκηνης και εκαναν τους seciourity να τους κυνηγουν γιατι θελαν ολα αυτα που σπασαν να τα πεταξουν και στο κοινο! Ωραιο τελειωμα λιγο πριν να βγει στην ιδια σκηνη ενα απο τα πολυαναμενομενα ονοματα του τριημερου.

Δεν ειχα την παραμικρη αμφιβολια οτι θα γινομουν μαρτυρας μιας σπουδαιας εμφανισης απο ενα γκρουπ που μετα την επανενωση τους πολυς κοσμος περιμενε πως και πως να τους δει επι σκηνης και το Reading ηταν μια απο τις οχι και πολλες ευκαιριες που ειχε καποιος να το κάνει. AT THE DRIVE-IN. Ο τραγουδιστης τους Cedric Bixler-Zavala εμφανιστηκε επι σκηνης με μια τεραστια σκουπα καθαριζoντας το πατωμα και λεγοντας στον κοσμο "we still have to clean this fucker" και λιγο αργοτερα αστιευτηκε για τις γυμνες φωτογραφιες του πριγκιπα Χαρρυ. Επαιξαν τα περισσοτερα απο τα τραγουδια του δισκου που τους καθιερωσε, τον περιφημο "Relationship of command" συν καποια απο προηγουμενες δουλειες τους. Ξεκινησαν με το "Arcarcenal" και με τον χαρισματικο Cedric να κλεβει την παρασταση και να χτυπιεται επι σκηνης με απιστευτη ενεργεια και μανια. Ο ετερος συνεργατης του στους MARS VOLTA Omar Rodriguez -Lopez εμοιαζε λιγο χαμενος στον κοσμο του, ισως δυσκολευομενος να κατανοησει την αποθεωση απο τον κοσμο. Τελειωσαν το ιδιο εκρηκτικα οπως ξεκινησαν με τα "Catacombs"και κλεινοντας με το "One armed scissor" με τον κοσμο να παραληρει και με μενα να σκεφτομαι πως ειχα την τυχη να δω ενα τετοιο live.

FESTIVAL REPUBLIC STAGE

"Σας ευχαριστουμε που πηρατε το πρωινο σας μαζι μας" ειπαν στο τελειωμα το set τους οι ιρλανδοι BLOOD OR WHISKEY που εμφανιστηκαν νωρις το πρωι μπροστα σε μερικες δεκαδες κοσμου την ιδια ωρα που εξακολουθουσαν να ακουγονται λιγο μακρυτερα οι GREEN DAY αλλα ολα αυτα σχεδον καθολου δεν χαλασαν το κεφι και την διαθεση των ιρλανδων με τον εντελως παρτυ folk-punk ηχο τους. Την σκυταλη πηραν οι συμπατριωτες τους THE MINUTES, ενα τριο με σαφείς garage επιρροες με αρκετες blues πινελιες. Οι OBERHOFER απο το Brooklyn αρεσαν στον κοσμο με εναν αρκετα γοητευτικο συνδυασμο ποπ - ποκ ψυχεδελειας. Οι DON BROCO με εναν μολις δισκο στο ενεργητικο τους, θεωρουνται απο τις καλυτερες και πιο ενεργητικες λαιβ μπαντες αυτην την στιγμη στην Μ. Βρετανια και δεν ειχαν την παραμικρη δυσκολία να το αποδειξουν και στο Reading. Εχοντας συνδυασει με πολυ ευστοχο τροπο την μελωδια και τον θορυβο ηταν μια απο τις σιγουρα πιο υποσχομενες παρουσιες τις νεας βρετανικης σκηνης. Οι WE ARE THE IN CROWD με αρκετα catchy τραγουδια μου εφεραν στο μυαλο μια εκδοχη των PARAMORE ισως στην πιο pop. Οι LOWER THAN ATLANTIS και οι YOUNG GUNS γεμισαν ασφυκτικα την festval republic stage και μιας και πλεον ειναι γνωστα και αναγνωρισιμα ονοματα στο νησι, δεν ειχαν ιδιαιτερο προβλημα στο να ικανοποιησουν και οι δυο το κοινο τους. Οι YOUNG GUNS μαλιστα εβαλαν ολο τον κοσμο να φωναξει ενα μεγαλοπρεπεστατο "fuck you Florence" για την Florence που επαιζε μερικες εκατονταδες μετρα μακρυτερα, στην κεντρικη σκηνη με τον τραγουδιστη τους να αναρρωτιεται μετα ποσο ωριμο ηταν αυτο.

BBC INTRODUCING STAGE

Οπως ειπα και πριν, μια σκηνη σε μερικα μολις μετρα μακρια απο το κοινο, οπου μπορεις να τσεκαρεις τα ανερχομενα νεα ονοματα, κυριως μπαντες με εναν δισκο ή και χωρις επισημη δουλεια ακομα, αλλα σιγουρα αξιολογοτατα γκρουπ που αν οι συγκυριες ειναι ευνοϊκες θα ειναι τα επομενα μεγαλα ονοματα. Κατα την γνωμη μου σε αυτην την σκηνη, το Σαββατο κυριως, ειδα μια σειρα απο σπουδαιες νεες βρετανικες μπαντες που καλυπταν κυριως ενα μουσικο φασμα μεταξυ punk-rock και post-hardcore και επισης, με πολυ μεγαλυτερο ενδιαφερον και ηχητικα και σαν performance, απο τις αλλες αγγλικες μπαντες που εμφανιστηκαν το τριημερο στις μεγαλες σκηνες και ο ηχος τους λιγο πολυ με ελαχιστες ισως διαφοροποιησεις μου φανηκε ομογενοποιημενος και σαφως πιο εμπορικος. Ετσι λοιπον καλο θα ειναι να τσεκαρετε τους HILDAMAY, MAX RAPTOR και τους HAWK EYES και ισως ανακαλυψετε μικρα η μεγαλα διαμαντια.

ΚΥΡΙΚΗ 26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ - MAIN STAGE

Aπο τα ανερχομενα σχετικα, νεα ονοματα οι PULLED APART BY HORSES ξεκινησαν την ηλιολουστη τελευταια μερα που και λογω βεβαια της παρουσιας των FOO FIGHTERS ηταν και η μερα με τον περισσοτερο κοσμο. Στο δικο τους μιξερ οι P.A.B.H. βαλαν συστατικα απο punk, hardcore και αρκετο rock και εδειξαν οτι εχουν και ενα πυρηνα οπαδων που τους στηριζει. Οι BAND OF SKULLS απο το Southampton με εναν πολυ καλο νεο δισκο, κρατησαν τον κοσμο με εναν ενδιαφεροντα συκερασμο garage-blues που ομως εχει και αρκετες "εμπορικες" στιγμες. Οι EAGLES OF DEATH METAL ηταν σιγουρα απο τις καλυτερες λαιβ μπαντες στην κεντρικη σκηνη με πιασαρικα και γνωριμα τραγουδια στον κοσμο, χωρις βεβαια τον Josh Homme στην συνθεση τους, αλλα τον τραγουδιστη τους αεικινητο επι σκηνης και κατω απο αυτην μαζι με τον κοσμο απο τις πιο ομορφες αναμνησεις του φεστιβαλ. Οι GASLIGHT ANTHEM οι οποιοι πρεπει μεταξυ των αλλων να συμπαθουν πολυ και την ομαδα της ST. PAULI με τον απλο αλλα συναμα rock ηχο τους, που τελικα, και οχι αδικα, μπορει να παραπεμψει και να φερει στο μυαλο ονοματα οπως ο Bruce Springsteen μιας και εχουν και τετοια στοιχεια στον ηχο τους μας κρατησαν καλη συντροφια με τον ηλιο πια να κανει για τα καλα αισθητη την παρουσια του. Ο κοσμος πια αδημονουσε για την εμφανιση των FOO FIGHTERS αλλα πριν απο αυτους ειχαμε ραντεβου με μια ακομα μπαντα απο τις καλυτερες που εχουμε συναντησει τα τελευταια χρονια. Ο λογος για τους σπουδαιους BLACK KEYS. Ως κουιντετο πια επι σκηνης, με εξτρα κιθαρα, μπασο και πληκτρα εθελξαν με την εμφανιση τους και πραγματικα θα ηθελα καποιοα στιγμη να τους δω σε αποκλειστικα δικο τους λαιβ, σε κλειστο ομως χωρο. Μην πιστευετε αυτα που ακουτε η διαβαζετε για τους BLACK KEYS. Στην σκηνη αποδεικνυουν το ποσο μεγαλο γκρουπ ειναι.

Η αγωνια για την εμφανιση των F.F. ειχε φτασει πια στο κατακορυφο και ο Dave Grohl μαζι με τους υπολοιπους FIGHTERS το Reading Festival 2012 διθυραμβικα με μια εμφανιση πραγματικη εποποιϊα. Για τεταρτη χρονια headliners στην κεντρικη σκηνη, απλως κρατησε την υποσχεση του οτι η νυχτα θα ειναι μακρια. Επαιξαν για διομιση ολοκληρες ωρες και δεν νομιζω να εφυγε κανεις παραπονεμενος απο τις εκατο και πλεον χιλιαδες κοσμου που οπως καταλαβαινετε η συντριπτικη πλειοψηφια ηταν εκει για αυτον και την μπαντα του. Ονειρικο σετ πραγματικα απο ολη την πορεια τους ως τωρα συν διασκευες στο "In the flesh" των Pink Floyd και το "Tie your mother down" των Queen με τον γιο του Roger Taylor, Rufus, guest στα τυμπανα. Ο Dave ειχε μαζι του τις κορες του, τη γυναικα του, τη μητερα του, θυμηθηκε παλιες ιστοριες με τους Nirvana, τους Mudhoney και προηγουμενες εμφανισεις των F.F. εκει. Το ολο αυτο συναυλιακο μεγαλειο εκλεισε με ενα απο τα πιο αγαπημενα μου τραγουδια ever, το "Everlong" και τον ουρανο να φωτιζετε απο πολυχρωμα πειροτεχνηματα. Πραγματικη εμπειρια που μονο σε αναλογα events μπορει καποιος να ζησει. Μεταξυ των αλλων ευχαριστησε τον κοσμο για τα τελευταια εικοσι χρονια της ζωης του. Σιγουρα τον ευχαριστουμε και εμεις για της στιγμες που μας εχει χαρισει ολα αυτα τα χρονια.

N.M.E / RADIO 1 STAGE

Το τριο των JOY FORMIDABLE ειχε καποιες ενδιαφερουσες στιγμες αλλα και αρκετες γλυκαναλατες με την τραγουδιστρια παντως να προκαλει το ενδιαφερον και οχι μονο λογο των φωνητικων της προσοντων. Ο MARK LANEGAN & HIS BAND μου φανηκαν πολυ πιο ενδιαφεροντες απο οτι το λαιβ τους στην Θεσσαλονικη. Οι καλυτερες στιγμες απο την προσωπικη του πορεια συν καποια τραγουδια απο SCREAMING TREES και το παντα χαμενο σε εναν αλλο κοσμο βλεμμα του Mark και αν και η εμφανιση του ηταν νωρις το απογευμα ειχαμε την αισθηση οτι ήμασταν σε ενα κλαμπ πνιγμενο στο αλκοολ και στον καπνο.

LOCK UP STAGE

Οι POLAR BEAR CLUB μια post-punk μπαντα απο τις Η.Π.Α. εδωσε μια ψυχωμενη εμφανιση με το κοινο να ειναι γνωστης των τραγουδιων τους και να χορευει ξεφρενα, κατι που χαροποιησε και τι ιδιο το συγκροτημα, που σιγουρα με μια τετοια εμφανιση κερδισε πολλους οπαδους. Οι Καλιφορνεζοι hardcore πανκηδες TRASHTALK δικαιωσαν την φημη τους σαν μια καλολαδωμενη λαιβ μηχανη και απολαυσαν την λατρεια τον φιλων τους. TURBONEGRO για την συνεχεια. Τοσο ο νεος τραγουδιστης οσο και ο νεος ντραμερ ταιριαξαν απολυτα στην χημεια του γκρουπ και ετσι ανοιγεται ενα νεο κεφαλαιο στην πορεια του σπουδαιου αυτου γκρουπ. Συγκερασμος των παλιων τους τραγουδιων και βεβαια μια γενναια ποσοτητα απο τραγουδια νεας εσοδειας, απο την τελευταια τους δουλεια 'Sexual Harrasment" με τον νεο τους τραγουδιστη Tony Sylvester να ανταποκρινεται πληρως στον ρολο του, συν βεβαια το πολυ καλο rock n roll show επι σκηνης. Νεο τραγουδιστη και νεο δισκο ειχαν και οι GALLOWS οι οποιοι ακολουθησαν. Ο Wade MacNell που για αλλη μια φορα απεδειξε επι σκηνης οτι ειναι αξιος συνεχιστης του προκατοχου του Frank Carter που οπως ειπα εχει πια τους PURE LOVE, φυσικα η hardcore συμπεριφορα τους εγινε αισθητη τοσο στα τραγουδια τους οσο βεβαια και στην σκηνικη τους παρουσια που τους εχει καταξιωσει στον χωρο.

FESTIVAL REPUBLIC STAGE

Αν και ονομαζονται L.A. ειναι ισπανοι και μας χαρισαν ενα σετ γεματο κιθαριστικες μελωδιες. Το all-girl διδυμο των DEAP VALLY απο το San Fernando Valley θα μπορουσα να το χαρακτηρισω ως μια μιξη των πρωτων ηχογραφησεων των Black Keys και των White Stripes με την ξανθια τραγουδιστρια-κιθαριστρια να κλεβει τα αντρικα βλεμματα. Οι TOY με την σειρα τους μας πηγαν πισω στον χρονο με ισοποσες δοσεις απο ψυχεδελεια, krautrock και post-punk και αρκετες space-rock αναφορες. Τσεκαρετε το ντεμπουτο δισκο τους. Απο το Brisbane της Αυστραλιας οι DZ DEATHRAYS με την fuzzαριστη και αρκετα thrashy αισθητικη τους αποτελεσαν μια αρκετα καλη νεα προταση.

BBC INTRODUCING STAGE


Οι 16χρονοι(!) GLASSBODY απο το Leeds με τον indie-rock ηχο τους και τον κιθαριστα τους ακομα με τα σπυρακια της εφηβειας στο προσωπο του, απεδειξαν οτι το συγχρονο rock βρισκεται σε καλα χερια. Στο τελος της εμφανισης τους, μοιρασαν το χειροποιητο e.p. τους και κερδισαν την εκτιμηση του κοσμου. Κατι που αναμφισβητητα εκαναν και οι MARMOZETS επισης πολυ νεοι σε ηλικια με την τραγουδιστρια τους να βγαζει τα εσωψυχα της και στο τελος επεσαν μεσα στον κοσμο προκαλωντας πανικο στους seciourity και δινοντας μαθηματα punk ηθους με αρκετα post-hardcore στοιχεια.

Επιλογος....

Φυσικα δεν μπορεσα να δω παρα πολλες ακομα μπαντες που θα ηθελα, μιας και αυτο ειναι πρακτικα αδυνατο ή τουλαχιστον παρα πολυ δυσκολο. Εκτος απο τις σκηνες που ήδη ανεφερα, υπηρχαν και οι THE ALTERNATIVE STAGE με πολλους και γνωστους κωμικους που σχολιαζαν τα παντα, η DANCE STAGE με
γνωστα και λιγοτερα γνωστα ονοματα και επισης η ...SILENT ARENA. Τωρα το να πει καποιος αν υπαρχει οργανωση και προβλεψη σχεδον για τα παντα μπορειτε να το θεωρειτε ...σχεδον αυτονοητο και οι οποιες αστοχιες υπαρχουν ειναι σε δευτερεύοντα θεματα. Και αν πάτε και ειστε εξισου τυχεροι με μενα, και σας βοηθησει ο καιρος, τοτε να ειστε σιγουροι οτι θα βιωσετε μια πραγματικη εμπειρια που θα εχετε να την θυμάστε για το υπολοιπο της ζωη σας. Αν δεν το εχετε κανει ηδη καντε το εστω για μια φορα για να νοιωσετε αυτο το απιστευτο festival feeling!!!