Οι <i>αισιόδοξοι</i> Godspeed You! Black Emperor
Ένας μήνας είναι πολύς καιρός για να βγεις από το writers block ειδικά όταν μάλιστα δεν είσαι καν συγγραφέας. Τόσο καιρό πήρε λοιπόν για να συνειδητοποιήσουμε ότι το να πεταχτείς μέχρι το Λονδίνο για να δεις ένα συγκρότημα που κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο πριν από ένα μήνα να παίζει σ'ένα μαγαζί χωρητικότητας πεντακοσίων ατόμων, τελικά δεν είναι και τόσο τρελή ιδέα.
Λόγω της ημέρας (Καθολικό Πάσχα) οι πόρτες άνοιγαν στις οχτώ. Έτσι κι εμείς φτάσαμε στο χώρο σχετικά νωρίς, γύρω στις οχτώμιση. Επάνω στην σκηνή βρίσκονταν ήδη το πρώτο σχήμα της βραδιάς οι Twin Zero οι οποίοι και παρέμειναν για άλλα δέκα λεπτά. Όσο δηλαδή χρειάστηκε για να πάμε στην τουαλέτα και να γυρίσουμε. Το line-up της βραδιάς περιλάμβανε άλλα δυο σχήματα, τους Three Movements και τους, γνωστούς στους οπαδούς του stoner-rock, Suns of Tundra. Αμφότεροι έπαιξαν από μισή ώρα και δυστυχώς οι Suns of Tundra ήταν επίσης απογοητευτικοί. Όλα τα σχήματα (μαζί και οι Red Sparowes) αντιπροσωπεύονται στην Ευρώπη από την Southern Records και αυτό εξηγεί την ανομοιογένεια του line-up. Τέλος, χειρότερο σχήμα της βραδιάς ήταν χαλαρά οι Three Movements.
Ας έρθουμε τώρα στον λόγο της παρουσίας μας εκεί, στους Red Sparowes. Το συγκρότημα αποτελείται από τρία βασικά μέλη, τους Bryant Clifford Meyer στην κιθάρα και στα φωνητικά, τον Josh Graham επίσης κιθάρα και φωνητικά και τον Greg Burns στο μπάσο και στο pedal steel (δεν βρήκα κατάλληλη μετάφραση για το συγκεκριμένο όργανο, όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες μοιάζει με τετράχορδο σαντούρι που παίζετε με τα δάχτυλα). Τα άλλα δυο μέλη του συγκροτήματος αυτή την στιγμή είναι οι Andy Arahood σε κιθάρα και μπάσο και ο Dave Clifford στα drums. Το γεγονός ότι ο Meyer παίζει παράλληλα και στους Isis και o Graham είναι ο τεχνικός βίντεο και σκηνοθέτης των Neurosis ίσως κάνει τα πράγματα πιο ξεκάθαρα σε κάποιους. Αν πάλι όχι, οι Isis που θα παίξουν και στην χώρα μας στο τέλος του Μάη, έχουν χαρακτηριστεί ως οι νέοι Tool, όχι επειδή μοιάζουν τόσο σαν είδος μουσικής αλλά καθαρά από άποψης τεχνικής παιξίματος και τέλειας απόδοσης ήχου. Όσο για τους Neurosis είναι μάλλον το μεγαλύτερο όνομα της σκληρής μουσικής σήμερα. Οι ίδιοι οι Red Sparowes ανήκουν στον χώρο του post rock. Η μουσική που παίζουν πλησιάζει τους Goblin αλλά για μένα η καλύτερη περιγραφή θα ήταν "οι αισιόδοξοι Godspeed You Black Emperor". Τα ηχητικά τους τοπία στα οποία οι φωνές αποτελούν, όπου υπάρχουν, ένα ακόμη όργανο, αντί να σε συνθλίβουν με την βαρύτητα τους όπως στους G.Y.B.E. σε ανεβάζουν και νοιώθεις ελεύθερος.
Επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος τώρα, η ώρα είναι πλέον 10:30 και το συγκρότημα ακόμη στήνει, υποτίθεται ότι το μαγαζί κλείνει στις 11 και το γεγονός ότι μπορεί να τους δούμε μόνο για 20-25 λεπτά προκαλεί ανησυχία. Γύρω στις 10:40 οι νότες του "Alone and Unaware, the Landscape Was Transformed In Front Of Our Eyes" που είναι και το πρώτο κομμάτι του δίσκου γεμίζουν αισθητά τον χώρο. Τα περίπου διακόσια άτομα που βρίσκονταν μέσα στο μαγαζί κατευθύνονται προς την σκηνή μην πιστεύοντας τα αυτιά τους. Σε λιγότερα από δέκα λεπτά περνάμε στο δεύτερο κομμάτι. Το "Buildings Began To Stretch Wide Across the Sky, And The Air Filled With A Reddish Glow ανεβάζει λίγο τα πνεύματα. Με το τέλος του τρίτου κομματιού έχουμε συμπληρώσει σχεδόν ένα μισάωρο συναυλίας, παρόλα αυτά ακόμη προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε διάφορα γεγονότα. Όπως το ότι ο ήχος είναι τόσο καλός στο Garage ένα μαγαζί το οποίο φημίζεται για την σχετικά μέτρια ποιότητα του. 
Επίσης ότι αυτό που ακούμε βγαίνει από πέντε άτομα άψογα συγχρονισμένα χωρίς να χάνεται τίποτα. Η σκηνή είναι μικρή αλλά ο Bryant και ο Greg στην δεξιά πλευρά σφύζουν από ενέργεια η οποία συσσωρεύετε όλη στην μουσική. Αντίστοιχα στην άλλη πλευρά ο Josh με τον Andy βασανίζουν τις κιθάρες τους με χειρουργική ακρίβεια. Ο ντράμερ κρατάει δυνατό τέμπο αλλά κανείς δεν προσπαθεί να παίξει πάνω από τον άλλον παρά μόνο όταν χρειάζεται. Στο τέταρτο πλέον κομμάτι έχουμε και αυτοσχεδιασμούς και στο πέμπτο την χρήση του θορύβου ως συνοδευτικό όργανο. Εδώ θα ομολογήσω ότι τα βίντεο που έπαιζαν από πίσω είχαν περάσει πλέον σε δεύτερη μοίρα και ότι καναδυό φορές έκλεισα τα μάτια μου μόνο και μόνο για να απολαύσω καλύτερα το ηχητικό θέαμα που δημιουργούσαν. Η ώρα έχει πάει έντεκα και τριάντα κάτι και μετά από σχεδόν πενήντα πέντε λεπτά το συγκρότημα κατεβαίνει από την σκηνή. Η παράσταση έχει τελειώσει, έπαιξαν σχεδόν όλο τον δίσκο τους ("At The Soundless Dawn") συμπυκνώνοντας τα επτά κομμάτια σε έξι χωρίς να υπάρξει κενό ανάμεσα.
Εκπληκτική συναυλία, η οποία για εμένα έκλεισε το συναυλιακό 2005, παρά το γεγονός ότι κρατώ μια επιφύλαξη για τους Isis. Τελικά όταν ο άλλος πραγματικά γουστάρει αυτό που κάνει το καταφέρνει τέλεια και ας είναι "side-project" και ας κάνει δυο περιοδείες ταυτόχρονα και ας παίζει σε μισογεμάτο μαγαζί. Αυτά να τ'ακούνε οι δικοί μας που βαριούνται και κωλύονται αντίστοιχα.
[Φωτογραφίες - Anna Kweskin]
