Residents

Οι δυο αγαπημένοι μου δίσκοι των Residents είναι τα "The Tunes of Two Cities" και "Eskimo". Παρότι μετά από 30 χρόνια ιστορίας, πέρα από κύρος διαθέτουν και τόλμη και δύναμη, οι τελευταίοι δίσκοι μου αρέσουν κατά κανόνα λιγότερο από όσο εκείνοι της πρώτης περιόδου. Υποπτεύομαι το γιατί:

Είχα την τύχη να παρακολουθήσω και τις τρεις παραστάσεις που παρουσίασαν στην Ελλάδα και κατάλαβα ότι στοχεύουν σε κάτι ολοένα πιο πολυσύνθετο, με τη μουσική να είναι ένα κομμάτι που δυσκολότερα από ότι στο παρελθόν μπορεί να αποσυνδεθεί από το σύνολο.

H παρακολούθηση του "Demons Dance Alone" δεν ήταν εύκολη. Ήμουν συνεχώς σε επιφυλακή, ώστε να μου ξεφύγουν όσο το δυνατόν λιγότερα, μια και υπότιτλοι βέβαια δεν υπήρχαν.

Θέματά του είναι η απώλεια της ασφάλειας, της ζωής που κάποτε είχες, των αγαπημένων ή πρώην αγαπημένων σου. Η προδοσία (αυτού που θέλει να αισθάνεται αναγκαίος, από κάποιον που είναι απών). Το να είσαι αυτός που έμεινε πίσω. Η μοναξιά και η απόγνωση του πληγωμένου. Η μετατροπή της αγάπης σε βία. Το να ξεγελάς τον πόνο με εκδίκηση. Η εξαπάτηση και η άρνηση. Και το πόσο εύκολα ο εξαπατημένος μπορεί να ξελογιαστεί από το «δαίμονα». Όλα αυτά πότε μέσα από καθημερινές καταστάσεις και πότε με μεταφορές.

Ο εκπρόσωπος των Residents δήλωσε (Ελευθεροτυπία 14 Μαρτίου): «Ο τίτλος αναφέρεται στους προσωπικούς δαίμονες του καθενός που τον στοιχειώνουν, τον ερεθίζουν και συχνά τον οδηγούν στην παραφροσύνη. Η μπάντα πιστεύει ότι κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα πετυχημένος στη ζωή του αν δεν συμμαχήσει με τους δαίμονές του».

Το "Demons Dance Alone" έχει γραφτεί αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2000 και είναι σαφώς επηρεασμένο από τα συναισθήματα οδύνης και θλίψης για τα θύματα.

Όμως το Μάρτιο του 2003 οι Residents ήταν ντυμένοι με παραλλαγές, έτοιμοι για «καταιγίδα της ερήμου». Τα συναισθήματα απώλειας, ανασφάλειας, ευθραυστότητας και οργής παρέπεμπαν στον «προ των πυλών» πόλεμο. Κι ο εκνευριστικός, γελοίος κόκκινος διαβολάκος με την τρομπέτα σε αυτό που φαντάζεστε.

Κατά τη διάρκεια τις παράστασης επαναλαμβάνεται πολλές φορές το τόσο άμεσα νοσταλγικό και συγκινητικό "Life would be Wonderful": Κάποιος που είναι μόνος και μοιάζει να τα έχει χαμένα ονειρεύεται κάτι καλύτερο, αυτό που θα μπορούσε να είναι η ζωή ή και αυτό που κάποτε ήταν. Ο τραγουδιστής σε κάποιο σημείο θυμάται τον καλύτερο φίλο και συνεργάτη των Residents, Snakefinger και το θάνατό του από ανακοπή.

Κι εγώ θυμήθηκα το Frank Zappa. Κάποιον που οι Residents, λόγω της μεγάλης συνεισφοράς του στην αμερικάνικη κουλτούρα, είχαν αποφασίσει να διασκευάσουν στις "American composers series", ένα project που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Ο Zappa, (1940-1993), με ακόμη πιο ασπρισμένα μαλλιά και μούσια θα είχε πολλά να πει σήμερα. Να μια μικρή ανθολογία από εξυπναδίτσες του στο παρελθόν:

Government is the Entertainment Division of the military-industrial complex.

Politics is the entertainment branch of industry.

Americans like to talk about (or be told about) Democracy but, when put to the test, usually find it to be an 'inconvenience.' We have opted instead for an authoritarian system disguised as a Democracy. We pay through the nose for an enormous joke-of-a-government, let it push us around, and then wonder how all those assholes got in there.

It would be easier to pay off the national debt overnight than to neutralize the long-range effects of our national stupidity.

Nuclear explosions under the Nevada desert?
What the fuck are we testing for?
We already know the shit blows up.

Thanks to our schools and political leadership, the U.S. has acquired an international reputation as the home of 250 million people dumb enough to buy 'The Wacky Wall-Walker.'

Let's not be too tough on our own ignorance. It's the thing that makes America great. If America weren't incomparably ignorant, how could we have tolerated the last eight years?

If you wind up with a boring, miserable life because you listened to your mom, your dad, your teacher, your priest or some guy on TV telling you how to do your shit, then YOU DESERVE IT.

There will never be a nuclear war; there's too much real estate involved.

Heaven would be a place where bullshit existed only on television. (Hallelujah! We's halfway there!)

May your shit come to life and kiss you on the face. (to Mrs. Gore about parental advisory labels on album covers).