ReWorks '07
Αυτό το ReWorks είχε όλα τα φόντα για να είναι καλύτερο από τα προηγούμενα: πιο μεγάλη υποστήριξη από το Δήμο και τα Δημήτρια, δυο μεγάλους χώρους στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης που πολλοί άλλοι διοργανωτές θα ονειρεύονταν, δυο βραδιές ειδυλλιακές -Παρασκευή και Σάββατο- για να ξεδιπλωθεί άνετα ένα πιο πλούσιο πρόγραμμα, καιρικές συνθήκες πραγματικά ιδανικές [με φυσιολογική σχετική υγρασία] και μια καλή φήμη σε ένα αρκετά διψασμένο κοινό των κλαμπς των μικρών ωρών. Σε όλ' αυτά θα μπορούσα να προσθέσω και το πλήθος των μετακλήσεων που μας έκαναν την τιμή να έρθουν για πρώτη φορά στη χώρα μας ή και στη γειτονιά μας.
Κι όμως έμεινα με μια πικρή αίσθηση. Όχι δεν είμαι μίζερος. Αναγνωρίζω τη μεγάλη προσπάθεια των διοργανωτών να φέρουν ονόματα και να προτείνουν νέους μουσικούς. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πώς επιτρέπουν σε κάτι "τροβαδούρους της χυλόπιτας" να ισχυρίζονται πως τους έφεραν κόσμο. Πώς αφήνουν δυο "σχήματα" να αποπροσανατολίζουν το κοινό του ReWorks και να κάνουν μαντάρα το πρόγραμμα της υπαίθριας σκηνής με τις προφανείς αξιώσεις τους να παίξουν ενώπιον ενός κάποιου ευάριθμου κοινού. Γιατί αδιαφορούν όταν μουσικοί όπως ο Cayetano είναι υποχρεωμένοι να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό μπροστά σε ένα κοινό επτά (7) ανθρώπων; Και πώς δικιολογούν τέτοιες καπελωτικές πρακτικές με δηλώσεις του τύπου "δεν είμαστε γκέτο, είμαστε ανοιχτό φεστιβάλ".
Λυπάμαι πολύ που θα το πω αλλά νομίζω πως φέτος είχαν μια εκπληκτική ευκαιρία να μας αποδείξουν πως είναι πράγματι φεστιβάλ [dance, γιατί όχι;] το ReWorks και την άφησαν να κατρακυλήσει μες απ' τα χέρια τους. Και κάτι άλλο που μ' ενοχλεί. Όλα τα παιδιά της οργανώτριας κολεκτίβας Non είναι καλοί μουσικοί και έχουν "χτίσει" αυτό το κοινό με κόπους και μεράκι. Κοινό που τους παρακολουθεί και τους ακούει και στα μόνιμα στέκια όπου παίζουν μουσική. Είναι όμως κρίμα να δίνουν λαβές για κακεντρεχή σχόλια με το να "πλασάρονται" ανάμεσα στις εμφανίσεις των μεγάλων τους ονομάτων: οι μεν ανάμεσα στους Booka Shade και Tiefschwarz, ο δε ανάμεσα στον Prince Thomas και τους Ellen Allien & Apparat. Έτσι οι επαναλαμβανόμενες κατηγορίες ότι "κρατάνε τα φιλέτα για πάρτη τους" αποκτούν βάση.
Πιο πολύ χάρηκα τον Johnny Mass που έπαιξε χωρίς πίεση "εκτός προγράμματος" μετά τη λήξη στην υπαίθρια σκηνή και μετά τον πολύ καλό γάλλο DatA. Θεωρώ επίσης ένα πραγματικό άνοιγμα το Supper Live του Κωνσταντίνου Ρήγου που παραμένει αεικίνητος και ψάχνεται συνεχώς εκφραστικά εκτός κανόνων και σχημάτων. Άλλο ένα θετικό βήμα ήταν και η χρήση της Αποθήκης 1. Στην μια αίθουσα προβολές ταινιών μικρού μήκους κυλιόμενες και στην άλλη πιο "πειραματικές" και μινιμαλιστικές μουσικές από τους δικούς μας Pakis και Keene και τους εξαιρετικούς Barbara Preisinger και Bola. Χάρηκα και την απαγόρευση τσιγάρων και ποτών εκεί μέσα. Πρέπει σιγά-σιγά να προσαρμοστούμε σε ό,τι έχει γίνει κανόνας σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν με παραξένεψε ούτε το easy listening του Mixmaster Morris που βγήκε [άκουσον άκουσον] στις 4 και 25 λίγο πριν το ξημέρωμα. Τι περιμέναμε να μας παίξει τέτοια ώρα δηλαδή;
Κατά τα άλλα, μπορούμε να πούμε ότι επικράτησαν με άνεση οι γερμανοί που δεν ξανάρθαν. Μου άρεσαν οι ντιτζέις Urbs, Dixon και το ζωντανό ντουέτο του δεύτερου στους Booka Shade, οι ModeSelektor και κυρίως η βερολινέζα Anja Schneider που ξεσήκωσε τα πλήθη με το χορευτικό και δυναμικό της τέκνο σετ. Ο κακός ήχος καταδίκασε τους Ellen Allien & Apparat και την πολλά αναμενόμενη Orchestra of Bubbles των. Στα πλέον θετικά και οι οπτικές συνθέσεις των Pfandfindrei που συνόδεψαν στις γιγαντοοθόνες τους συμπατριώτες τους.
Στα καλτ των ημερών η εγκατάσταση The Atom Fission του Χάρη Πάλλα που περιγράφει με χιούμορ τη σχάση του σύγχρονου ανθρώπου από την τεχνολογία. Και η καθόλα τευτονική φιγούρα της Barbara Preisinger που νόμιζες πως είχε δραπετεύσει από τη Μητρόπολη του Φριτς Λανγκ. Ακόμη και το ρουζ στα μάγουλά της λούστηκε και χάθηκε μέσα στα δίνες του πράσινου μονοχρωματικού φωτός που την αγκάλιασε με μια απόκοσμη φυσικότητα. Α, να μην ξεχάσω και το διαστημικό παντελόνι της Anja που έκανε αίσθηση με την κυκλοφορία της στην αρένα. Καθώς και την απρόσμενη και εντυπωσιακή άφιξη του φέρι Σάος που "γέμισε" το οπτικό μας πεδίο και "ξαφνιάστηκε" από τις μουσικές που το υποδέχτηκαν.
