reworks_festival::mylos::sat::01::10::2005

Θεσσαλονίκη. Και να που το Synch άρχισε να γεννάει παιδάκια. Πρώτο Reworks Festival στους χώρους του Μύλου την πρωτομηνιά του Οκτώβρη, Σάββατο ξημερώνοντας Κυριακή. Τι κρίμα που γίνεται ταυτόχρονα και παράλληλα με το ετεροθαλές αδερφάκι του, το sonic-i. Αν και φάνηκε να αλληλοσυμπληρώνονται.

Πέντε χώροι, τέσσερις σκηνές και μια αίθουσα εκθέσεων. Το λαϊκό πάλκο του Κόκκινου Φιλιού βαφτίστηκε rebuilt κι εκεί [ξ]αναστήθηκε μια χορευτική τέντα. Το Ξυλουργείο το είπαν reconstruct ηχουργείο. Η μεγάλη Αποθήκη έγινε remake για το μεγάλο κοινό. Και το Καφέ βαφτίστηκε atrium σαν γέφυρα και τοπικό χαλαρωτικό. Απέναντι ένα υπαίθριο κυλικείο που πουλούσε σάντουιτς και άλλα φαγώσιμα. Νεράκια και μπυρίτσες σε τιμές πολύ ανεβασμένες. Τα άλλα ποτά δεν τα τσέκαρα καν. Στο βάθος δεξιά ο εκθεσιακός χώρος μια απρόσωπη αίθουσα σαν εξομοιωτής πτήσεων.

Κανένα ταμπελάκι ή πινακίδα που να δηλώνει πως ονομάζεται η κάθε σκηνή. Σα να λέγονταν έτσι από παλιά ή σα να έγιναν αλλαγές την τελευταία στιγμή, λόγω καιρού ίσως. Κι εκείνος ο αποκλεισμός του κλαμπ για άλλη εκδήλωση δεν είναι ότι καλύτερο για την οργάνωση ενός φεστιβάλ. Το line up το πήραμε σ' έναν σελιδοδείκτη που έγραφε απλώς τα νέα ονόματα των σκηνών κι από κάτω το ωράριο της καθεμιάς και τους καλλιτέχνες που φιλοξενεί, χωρίς καμιά άλλη πληροφορία γι' αυτούς, ούτε καν τη χώρα προέλευσής των - στοιχείο τυπικά και ουσιαστικά απαραίτητο σε κάθε πρόγραμμα όσο μικρό κι αν είναι αυτό. Κανένα άλλο φυλλάδιο ή ενημερωτικό υλικό δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας.

Ο κακός καιρός δεν πτόησε τον κόσμο που αγαπάει τέτοιου είδους γεγονότα. Πρέπει να λειτούργησε πολύ θετικά και η προώθηση του Reworks μέσω των μμε. Τα πλακόστρωτα του Μύλου γέμισαν ξανά με ανθρώπους. Οι φανς του Synch αλλά και του απολεσθέντος Venue και του Decadence δήλωσαν, αρκετά μαζικά, παρόντες. Χάρηκα που είδα τέτοια ποικιλομορφία γούστων και αποκλίσεων. Χάρηκα επίσης που είδα ότι υπήρχαν και επιλογές πιο αυστηρές αλλά και άνθρωποι με υψηλά κριτήρια.

Στο σύνολό του, το φεστιβάλ δε διεκδίκησε δάφνες πρωτοτυπίας ούτε και πρωτοπορίας. Σε σχέση με την εκπληκτική οργάνωση της επίσημης ιστοσελίδας του, www.reworks.gr, θα έλεγα ότι αυτή της πραγμάτωσής του υπολείπεται κατά πολύ. Επίσης εκείνο το στενό πέρασμα από το reconstruct στο rebuilt μας ταλαιπώρησε όλους αρκετά. Αντίθετα η διαμόρφωση των χώρων, οι ηχητικές εγκαταστάσεις και οι εξαερισμοί τους λειτούργησαν πολύ καλά και διασφάλισαν μια τουλάχιστον ανεκτή ατμόσφαιρα σε όσες περιπτώσεις χρειάστηκε.

Παρά τις όποιες επιμέρους δυσκολίες και ελλείψεις, οι επιλογές που έκανα με αποζημίωσαν πλήρως. Κι αυτό είναι ένα από τα ζητούμενα ενός νέου θεσμού, να μπορεί δηλαδή να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις κάποιων, περισσότερο απαιτητικών θεατών, χορευτών και διασκεδαστών. Ελπίζω μόνον να έχει την πρεπούμενη συνέχεια για να μην καταντήσει ούτε παραπαίδι ούτε αποπαίδι. Το φως που άναψε να κρατήσει και να διαχυθεί και σε άλλα μουσικά ιδιώματα και ηχοϋβρίδια. Να γίνει ένα πραγματικό φεστιβάλ επικοινωνίας και κοινωνίας μέσω της καλής μουσικής. Τους το εύχομαι και το θέλω πολύ.

Και τώρα ήρθε η ώρα για να μπω στην ουσία. Στο ψαχνό, που λέμε. Αδιαμφισβήτητοι άρχοντες της βραδιάς ήταν οι λατινοαμερικανοί, πολιτογραφημένοι ευρωπαίοι, Swayzak@remake. Πιο καλοί και πιο ευρηματικοί απ' ότι στο Synch. Προχωρημένη χρήση φωνητικών και συμβατικών οργάνων, τεράστια γκάμα μουσικών κατασκευών, διαρκές παιχνίδι με τις λούπες και τα τέμπο. Ξέφρενοι ρυθμοί, ανάποδα ταμπλό, συγκοπές, ηχητικές παρεμβολές με πειραγμένα ντραμς και ευφώνιο, σόλα - μονές και έμμονες ηχωδίες. Κι ένα νέο πολυπολιτισμικό σοκ, ακόμη και γι' αυτούς που τους ξέρουν είτε από τα σιντί είτε κι από άλλες εμφανίσεις. Πραγματικά πολυμήχανοι και γεννήτορες. Μετείχαμε όλοι μας σε μια πολύ φευγάτη ηλεκτρονική τελετή, σε απόλυτη μυσταγωγία, κι εκστασιαστήκαμε κλιμακωτά. Τό 'νοιωθα μέσα μου. Πλάι μου.

Ο Greg_Ignatovich@atrium με βοήθησε να κρατηθώ "ζεστός" μέχρι την ώρα που θ' άρχιζε η επόμενη επιλογή μου. Έχει ένα χάρισμα αυτός ο πιτσιρικάς, ψάχνεται ακόμη κι όταν παίζει. Ήταν το τέλειο "πέρασμα" για τον Apparat@reconstruct. Βέβαια ο χώρος του ξυλουργείου ήταν μικρός για έναν τέτοιο ογκόλιθο. Ταίριαξε όμως απόλυτα με τις μουσικές του εκτροπές και εξερευνήσεις. Το παράθυρο ήταν ανοιχτό κι έτσι χάρηκα τις μινιμαλιστικές του εκρήξεις και τις ιδιοτροπίες του πάνω στην κονσόλα. Μέσα το κοινό έβραζε από ευχαρίστηση και χοροπηδούσε με τα χέρια τεντωμένα.

Επόμενος σταθμός ο Luciano@rebuilt. Το χιλιανό αίμα του κι όλες μουσικές που έχουν οργώσει αυτή τη χώρα, έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στο απίστευτα μελωδικό του τέκνο. Όταν τον ανακάλυψε ο κόσμος δημιουργήθηκε ένα πολύ ευχάριστο και καλοδεχούμενο αδιαχώρητο. Μας υπνώτισε όλους και μας ανέβασε ακόμα τρεις σκάλες. Τα τρία σανιδένια επίπεδα εμπρός του χόρευαν ασταμάτητα. Τα πήγαιν' έλα καταλάγιασαν κι όλοι κόλλησαν στα κύματα της ηλεκτρονικής του διαδήλωσης.

Δεύτερος, κοινός με το Synch, καλεσμένος ήταν ο εκ Σκοτίας ορμώμενος Alex_Smoke@reconstruct. Τα σκοτάδια του ξυλουργείου λες και ήταν ο φυσικός του χώρος δράσης. Πάντα λιτός και οικονομικός στα εκφραστικά του μέσα, πάντα αυτάρκης και μινιμαλιστικά πληθωρικός, πάντα incommunicado κι εμείς aficionados μαζί του. Τόσο κουλ και τόσο καυτός συνάμα. Τόσο ήπιος κι άλλο τόσο κι ακόμη πιο πολύ ξεσηκωστικός. Σαν μια υπόγεια δύναμη που κάνει τα σανίδια να χαροπαλεύουν υπό το άσβεστο μένος του αλλαγμένου και αλαλιασμένου κοινού.

Απομακρύνθηκα με αρκετά βαριά καρδιά, ομολογουμένως, αλλά μερικά μέτρα παραπέρα με περίμενε ο βαυαρός βαρόνος Dominik_Eulberg@rebuilt. Είναι δυνατόν να κρύβει ακόμη τέτοιες ευχάριστες εκπλήξεις η κολωνέζικη σκηνή; Αυτός ο ξανθομπάμπουρας μπουλούκος ήταν μια τελευταία αποκάλυψη. Οι ουκ ολίγοι συντονισμένοι στις συχνότητες του, χόρευαν σα να ήταν καλοκαίρι σε κάποιο εξωτικό νησί. Ανέμελα. Απροσχημάτιστα. Απρόσεχτα κι ωραία.

Οι μουσικές αυτές με χόρτασαν, με γέμισαν και με κατάπιαν ενίοτε. Ο αεικίνητος Savage@reconstruct και οι ηχηρές του "μεγαλοστομίες" δε μπόρεσαν να με κρατήσουν άλλο, το ίδιο και τα πόδια μου. Ένα κρύο ποδόλουτρο ήταν ότι έπρεπε για να ξεπρηστούν. Το κρεβάτι μου με καλούσε. Είχε πάει πια τέσσερις. Ο απαλός αέρας στην 26ης Οκτωβρίου μού 'κανε καλό. Η Κυριακή δεν είχε ακόμη ξημερώσει αλλά με είχε ήδη εξημερώσει ο Μορφέας. Το κεφάλι μου ηχούσε γλυκά και τ' αυτιά μου βούιζαν νανουριστικά.