Rockwave '09, day 4: Slipknot, Mastodon, Saxon, Down, Lita Ford
Το ροκ της βροχής!
Κατηφορίσαμε το γνωστό μονοπάτι συνοδευόμενοι από τις πρώτες νότες της Lita Ford οπότε η πρώτη μας στάση ήταν το Vibe Stage. Δυστυχώς χάσαμε τους Kylesa και τους Torche αλλά είχαμε άλλα πέντε συγκροτήματα μπροστά μας για να καλύψουμε το κενό.
Για μένα η Lita Ford ήταν μια ανάμνηση από την εποχή του γυμνασίου, οπότε η σχετική εξαφάνιση της από τη μουσική μου καθώς και η επιστροφή της είχαν περάσει σχεδόν απαρατήρητα. Αντικρίζοντας την βέβαια πάνω στην σκηνή με την κιθάρα στο σχήμα μπουκαλιού Stolichnaya σου κέντριζε το ενδιαφέρον. Μας χάρισε αρκετά από τα glam-pop-metal κομμάτια της ("Black Widow", "Back to the Cave", "Falling in and Out of Love" ) αλλά σε γενικές γραμμές το κοινό βρίσκονταν εκεί επειδή πολύ απλά δεν έπαιζε κάτι άλλο ή επειδή είναι φανατικοί οπαδοί των νέων Guns N' Roses και ήθελαν να δουν τον Bumblefoot. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν τραγούδησαν όλοι ότι είναι "Hungry" (for your Sex) ή ότι η γενική παρουσία της δεν είναι ανεβαστική. Μπορεί το παρουσιαστικό να μην έχει παραμείνει αναλλοίωτο αλλά η φωνή έβγαινε με το παραπάνω. Επίσης ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια ήταν ότι στο πλάι της σκηνής καθ'ολη την διάρκεια της συναυλίας βρίσκονταν ο σύζυγος της Jim Gilliete από τους Nitro καθώς και τα παιδιά της. Όπως και να έχει το θέμα κάπου εκεί ξεκίνησαν οι Down οπότε κατευθυνθήκαμε προς την μεγάλη σκηνή πριν προλάβουμε να ακούσουμε το μεγάλο της hit "Close My Eyes Forever".
Την τελευταία φορά που είδαμε τον Phil Anselmo επί σκηνής ήταν στο Ozzfest το 1998 με ένα σχήμα που δεν χρειάζεται καν να αναφέρω το όνομα του. 11 χρόνια μετά με διαφορετική κόμμωση και σχήμα γέμισε άνετα το μεγάλο Stage και είχε αρκετή ανταπόκριση από τον κόσμο. Ο ίδιος δεν πτοήθηκε από τον σχετικό ήλιο και μας προσέφερε ένα ευχάριστο και αρκετά δεμένο set. Οι καταχρήσεις βέβαια δεν τον έχουν αφήσει ανέγγιχτο άλλα σαν performer η ενέργεια που βγάζει επί σκηνής στα 41 του χρόνια παραμένει εκπληκτική. Σε κάποια φάση άρχισε να χτυπάει το μικρόφωνο στο στήθος του και μας ζήτησε να τον συνοδέψουμε στο N.O.D. Αναμενόμενα αφιέρωσε το "Lifer" στον Dimebag και το "Τhe Path" στον Δία. Έκανε και σχόλια σχετικά με το γεγονός ότι τόσες μέρες περίμεναν να δουν αν θα σταματήσει η βροχή. Είχε τα γενέθλια του σήμερα και κάλεσε τον Brent Hinds από τους Μastodon για να κλείσουν την βραδιά με το "Bury me In Smoke". Ο ίδιος ευχαρίστησε εμάς αλλά και τα υπόλοιπα σχήματα της βραδιάς πριν κάνει πλάκα τραγουδώντας το ρεφραίν από το "Stairway to Heaven". Αυτό μαζί με των Slipknot ήταν τα μόνα full set που παρακολουθήσαμε απόψε.
Φτάσαμε στους Saxon γύρω στο δεύτερο κομμάτι. Αντικρίζοντας το group καταλάβαμε ότι πρόκειται για ιστορικό σχήμα μόνο από τις ηλικίες τους (χιούμορ κάνω). Η αλήθεια είναι ότι δεν τους είχα ξαναδεί και η αποψινή τους εμφάνιση με συνεπήρε καθώς και το γεγονός ότι ο μέσος όρος ηλικίας των οπαδών τους στις πρώτες σειρές ήταν κάτω των 20. Η προώθηση του NWOTM έχει κάνει δουλειά. Ο Biff και ο Paul ξέρουν καλά την δουλειά τους, ας μην ξεχνάμε ότι έχουν επηρεάσει αμέτρητες μπάντες και η ταινία "Spinal Tap" είναι ανεπίσημα βασισμένη σε αυτούς. "What do you want?" μας ρώτησε ο leader "Υου want a slow song, a fast song, an old song or a new song?" και μας χάρισαν απ'ολα: "Heavy Metal Thunder", "Demon Sweeny Tod " (νεο), "Motorcycle Man" και "Let Me Feel Your Power". Κάποια στιγμή ανέβηκε στο πίσω μέρος της σκηνή και ο Kirk Windstein από τους Down και γυρίζοντας ιπποτικά ο τραγουδιστής τον Saxon του έσφιξε το χέρι. Επίσης μας πρότεινε την Ελληνική σημαία που κρέμονταν στα drums. Ο κόσμος λοιπόν γούσταρε στους Saxon και μαζί και εμείς δυστυχώς όμως κάπου μετά το "Crusader" (το οποίο ξύπνησε άπειρες αναμνήσεις) τους αφήσαμε για χάρη των Mastodon.
Πάνε σχεδόν τρία χρόνια από τότε που είδαμε τους Mastodon και απόψε βρίσκονταν σε φόρμα. Ήταν το πρώτο σχήμα που κατάφερε ταρακουνήσει τόσο μεγάλο μέρος του κόσμου. Οι μαέστροι του prog/sludge metal παρέα με το τελευταίο φως της ημέρας μας ταξίδεψαν με το παραπάνω. Μακάρι να είχαμε μια σαιζλόνγκ να τους απολαύσουμε αραχτοί στο φρεσκοποτισμένο χορτάρι της Μαλακάσας. Δεν θα κράταγε πολύ αυτή η ανάπαυλα όμως γιατί μόλις ακούσαμε την εισαγωγή του "The Czar" θα εκτιναζόμασταν για να συμμετέχουμε στο όλο πανηγύρι. Το τελευταίο τους άλμπουμ είχε αναμενόμενα την τιμητική του απόψε και από εκεί ακούσαμε τα "Crack the Skye", "Oblivion" και "Quintessence". Μας χάρισαν όμως και τα αγαπημένα: " Blood and Thunder", "Crystal Skull", "Capilarian Crest" και "March of the Fire Ants" με το οποίο έκλεισαν. Μπορεί ο κόσμος να περίμενε με ανυπομονησία τους Slipknot αλλά ο σεβασμός απέναντι στους Mastodon ήταν απέραντος και ακόμη και όταν τελείωσαν οι Saxon το νέο κομμάτι του κοινού συνέβαλε απλά στο συνολικό προσκύνημα.
10 και κάτι και οι Slipknot άρχισαν να εμφανίζονται στην σκηνή. 10 και κάτι και ένας τύπος δίπλα μας σωριάζετε στο πάτωμα. Κάποια παιδιά φωνάζουν τους τύπους από τον ερυθρό σταυρό που βρίσκονταν μέσα στην κονσόλα να βοηθήσουν. Μόλις πάνε να τον πλησιάσουν ο τύπος σηκώνετε απότομα κάνει δύο βήματα και ξαναπέφτει. Η αντίδραση του ιατρικού team ήταν άμεση, έφυγαν τρέχοντας και μπήκαν πίσω από τα κάγκελα της κονσόλας αφήνοντας τον τύπο και μαζί και μας στο έλεος τους θεού. Για τα επόμενα 5 λεπτά ο τύπος σηκωνόταν και ξανάπεφτε (πολλές φορές πάνω και σε άλλο κόσμο) αλλά παρά το γεγονός ότι πάλι κάποια παιδιά φώναξαν τους νοσοκόμους αυτοί πολύ απλά δεν έβγαιναν από τα κάγκελα. Μετά από λίγο ο τύπος σηκώθηκε και κατευθύνθηκε τρεκλίζοντας προς τα μπρος. Έτσι ηρέμησαν και οι νοσοκόμοι που η ευθύνη έφυγε από τα χέρια τους.
Συνεχίζουμε με το θεατρικό show των Slipknot. O Corey έδινε ρέστα επί σκηνής παρέα με τον Sid Wilson που χρησιμοποιούσε την βάση των κρουστών του Clown ως μονόζυγο. Το τι συνέβαινε πάνω στην σκηνή ήταν δύσκολο να το παρακολουθήσεις γιατί αν επικεντρωνόσουν στο ένα έχανες κάτι άλλο. Εννέα άτομα επί σκηνής να μετακινούνται συνέχεια με εξαίρεση τον Joey Jordison στα drums και τον Craig Jones στα samples. Ο κόσμος είχε έρθει για τους Slipknot απόψε και το απέδειξε. Το new wave of American metal μπορεί να είναι περήφανο για τους προπάτορές του. Η αποψινή βραδιά τα είχε όλα, crowd surfing, συνομιλία του Corey με τον κόσμο, ταυτόχρονο πέταμα από drummer και percussionist μπαγκέτων στο κοινό και μία οθόνη μπροστά στην βάση του Clown που έδειχνε τον κόσμο από τις πρώτες σειρές. Ο ίδιος έπαιζε και με μπαγκέτες αλλά και με ένα ρόπαλο του baseball. Σε κάποια φάση έκανε και βόλτα με φορητό τύμπανο και αυτός αλλά και ο Chris Fenn. Στο encore είχαμε το ομαδικό κάθισμα του κοινού στο "Spit It Out" το οποίο ήταν θεαματικό καθώς και το φοβερό φινάλε με τον Joey Jordinson να παίζει τα drums του σχεδόν ανάποδα αφού η βάση του είχε γυρίσει όλο το drum set.
Ανάμεσα στα άλλα ακούσαμε και τα: (sic), Wait and Bleed, Dead Memories, Psychosocial, Duality, People=Shit.
Κλείνοντας δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι από το φεστιβάλ. Ο ήχος στην μικρή σκηνή αλλά και στους Mastodon δεν ήταν καλός, επίσης το γεγονός ότι η ανακοίνωση της ακύρωσής των δύο προηγούμενων ημερών έγινε εντελώς την τελευταία στιγμή είναι από τα φάουλ που δεν ξεχνιούνται εύκολα. Τέλος για να μην ξεχνάμε και τα θετικά, φέτος είχαμε καλές τιμές και καλή ποιότητα στην καντίνα!
Photos by: Anna Kweskin
Περισσότερες φωτογραφίες θα βρείτε εδώ
