ROSKILDE FESTIVAL '07 (#4)
Οι κορυφαίοι
Ένα live που ξεκινά με τα 'Keep The Car Running', 'Black Mirror' και 'No Cars Go' δεν γίνεται να συνεχίσει στραβά, όπως κι ένα festival που αρχίζει με τους Arcade Fire. Στους καναδούς έτυχε πράγματι ν' ανοίξουν ουσιαστικά το Roskilde '07 το απόγευμα της Πέμπτης, την ώρα που, έξω απ' την Arena, τα στοιχεία της φύσης "ευλογούσαν" (κατά τον Pete) με τη μεγαλύτερή τους δύναμη το τοπίο. Μέσα όμως η δεκαμελής κολεκτίβα δημιούργησε κλίμα κατάνυξης που απηχούσε το θρησκευτικό περιεχόμενο του 'Neon Bible', ενισχυμένο οπωσδήποτε απ' το σκηνικό που θύμιζε ναό με την πορφυρή κουρτίνα στο backdrop, τις διάσπαρτες στρογγυλές οθόνες και το εκκλησιαστικό όργανο στο βάθος. Μέσα σ' όλα αυτά, η Regine Chassagne έκανε τα δικά της παιχνίδια κι ο Richard Parry ήταν εκρηκτικός με οποιοδήποτε όργανο κι αν καταπιανόταν, δέσποζε όμως η επιβλητική παρουσία του Win Butler κι η εσωτερική δύναμη που εξέπεμπε απ' τη σκηνή, η οποία κορυφώθηκε όταν βρέθηκε στο όργανο για τη συγκλονιστική εκτέλεση του 'My Body Is A Cage'. Το live εκτροχιάστηκε βέβαια (μαζί κι οι Arcade Fire) όταν επισκέφτηκαν με ορμή τα τραγούδια του 'Funeral' που κράτησαν για το τέλος: 'Tunnels', 'Rebellion', 'Power Out' και, βέβαια, το 'Wake Up' στο encore, κάνοντας όλους μας να ξεχάσουμε "the fucking bullshit outside" (με τα λόγια του Butler). Εκπληκτική εμφάνιση, που ήταν αδύνατον να επισκιαστεί από τα πολλά που ακολούθησαν όλες τις ημέρες του festival.
Πολύ λίγα χρειάστηκαν το μεσημέρι του Σαββάτου οι Thermals για ν' ανάψουν τη δική τους φωτιά στην Odeon. Απλοί σαν τα παιδιά της διπλανής πόρτας, ο Hutch Harris κι η Kathy Foster ανέβηκαν στη σχεδόν άδεια σκηνή οπλισμένοι μόνο με τις κιθάρες και τη ζωτικότητα που φορτίζει το μινιμαλιστικό post-pop-punk τους (δική τους περιγραφή) και, αυτό ακριβώς πρόσφεραν. Η αβίαστη ενέργεια κι ο αυθορμητισμός βρήκαν το όχημά τους στα βρώμικα riffs και το πάθος του Harris και ξεχείλισαν τη σκηνή με ουσιαστικό r'n'r υψηλών οκτανίων όπου δεν περίσσευε χώρος για οποιαδήποτε απόπειρα attitude ή show. Με τη -νέα- προσθήκη του Lorin Coleman στα drums, έπαιξαν χωρίς ανάσα σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος του 'The Body The Blood The Machine' αφήνοντας αρκετό χώρο και για τα highlights απ' τις προηγούμενες δουλειές, απ' όπου ξεχωρίσαμε τα 'It's Trivia', 'How We Know', 'Brace And Brake'. Οι Thermals έκαναν πάρα πολλά με πολύ λίγα εκείνο το μεσημέρι, αποδεικνύοντας έμπρακτα πόσο απλό είναι το r'n'r όταν είναι στ' αλήθεια πηγαίο.
Μια ώρα μόλις αργότερα, κι οι National άλλαξαν εντελώς την ατμόσφαιρα στην Odeon με την αστική pop τους. Με εμφάνιση που θύμιζε περισσότερο παρακμιακό ποιητή παρά rock frontman (είναι και τα δύο), ο Matt Berninger δεν δυσκολεύτηκε να μας κάνει να ξεχάσουμε τη μεσημεριανή ώρα και τον ήλιο απέξω για να μας παρασύρει (μαζί και τα μέλη των Thermals που παρακολουθούσαν απ' τα παρασκήνια) στα μισοφωτισμένα δωμάτια που είναι το φυσικό του περιβάλλον. Στα τραγούδια απ' τις δύο τελευταίες κυρίως δουλειές ('Secret Meeting', 'Mistaken For Strangers', 'Squalor Victoria', 'Abel', κ.λπ.), οι National κράτησαν επιδέξια τη γνώριμη αναλογία χαμηλότονης μελαγχολίας, υποδόριας έντασης και διακριτικών κρεσέντων καθώς ο Berninger, ισορροπιστής ανάμεσα σ' αυτά, μετέφερε τους -κυνικούς και τρυφερούς μαζί- μετα-αλκοολικούς μονολόγους του με όση ώθηση μόνο χρειαζόταν κάθε φορά για να βρουν τον στόχο τους. "Δεν μπορώ να τραγουδήσω σοβαρά μ' αυτό μπροστά μου" αστειεύτηκε κάποια στιγμή αναφερόμενος στην ανεπίσημη μασκότ του festival (το σύμπλεγμα φουσκωτών παιχνιδιών με τον εξωγήινο που ασελγεί σε μια αγελάδα), ήδη όμως είχε συνδεθεί άμεσα με τα συναισθήματα του καθενός χωριστά απ' το κοινό ώστε, φεύγοντας, να αισθανόμαστε ότι είχαμε βρεθεί σε μια πολύ προσωπική συνάντηση κι όχι σε κάποιο live.
Άνθρωπος με άνθρωπο
Πέρα απ' τις μουσικές και τη γιορτινή ατμόσφαιρα, το γνήσιο ενδιαφέρον για τον -λιγότερο προνομιούχο- συνάνθρωπο είναι αυτό που τοποθετεί τη μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο Roskilde Festival και τα άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά festivals. Ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας (κι η εθελοντική εργασία 20,000 περίπου ατόμων) επιτρέπει στους διοργανωτές να επικεντρωθούν σε διάφορες ανθρωπιστικές δραστηριότητες (humantohuman) όπου διαθέτουν μεγάλο μέρος από τα κέρδη κάθε χρονιάς. Η υποστήριξη ιδρυμάτων παιδικού καρκίνου κι η διάθεση των sleeping bags και άλλων υλικών που αφήνουν πίσω τους οι κατασκηνωτές στους αστέγους της χώρας είναι μερικές μόνο απ' όσες συνολικά απορρόφησαν περίπου 500,000 ευρώ πέρυσι.
Κυριότερη ανάμεσα στις δραστηριότητες αυτές είναι ο "ανθρωπιστικός στόχος" κάθε χρονιάς που συνδυάζεται και με εκτεταμένη ενημερωτική εκστρατεία στους χώρους του festival (διάσπαρτα stands, films που προβάλλονται στις γιγαντοοθόνες πριν από κάθε live, κ.λπ.) και που, αυτήν τη χρονιά, επικεντρώθηκε στην κίνηση Fair Trade, ομπρέλα κάτω απ' την οποία δρουν πολλές οργανώσεις με σκοπό την ουσιαστική υποστήριξη των αγροτών -κυρίως- στις αναπτυσσόμενες χώρες, ώστε να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια στην πατρίδα τους και να μην αναγκάζονται να καταφύγουν στην ευρωπαϊκή ένωση σαν οικονομικοί μετανάστες.
Μακρόπνοη οπωσδήποτε προσπάθεια σε δύο μέτωπα, με το σύνθημα "Act Fair - Trade Fair!": τη βιώσιμη ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής στην Αφρική, σκοπός για τον οποίο τα κέρδη του Roskilde '07 πρόκειται να διατεθούν σε οργανώσεις της Δανίας που εργάζονται στο Malawi, κι επίσης την κατάργηση των εμπορικών εμποδίων και του ευρωπαϊκού προστατευτισμού που απαγορεύει στα προϊόντα των χωρών αυτών να φτάσουν με ίσους όρους στις ευρωπαϊκές αλλά ακόμη και τις δικές τους αγορές. Για τον δεύτερο αυτό σκοπό είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του festival εγκατάσταση όπου αφρικανοί πίσω από κάγκελα μοίραζαν στους περαστικούς κλειδιά με το καρτελάκι "Use Υour Κey, Set Africa Free", συγκεντρώνοντας με τον έξυπνο αυτό τρόπο υπογραφές (μαζεύτηκαν αρκετές χιλιάδες) προκειμένου να κατατεθούν τα αντίστοιχα αιτήματα στον αρμόδιο επίτροπο της Ε.Ε.
Ατυχώς, η καταστροφική επίθεση των καιρικών φαινομένων εξανέμισε όπως φαίνεται τα κέρδη του φετινού festival, καθώς η διοργάνωση αναγκάστηκε να δαπανήσει τεράστια ποσά για την επείγουσα αντιμετώπιση των ακραίων φετινών συνθηκών. Παραμένει λοιπόν αμφίβολο αν θα μπορέσουν να υλοποιηθούν οι στόχοι αυτοί, κι έτσι όμως οι προθέσεις παραμένουν, μαζί κι η αφύπνιση του κοινού για προβλήματα που βρίσκονται μπροστά στην πόρτα μας.
Το Festival
Όλα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα πραγματικά σημαντικό festival πήραν λοιπόν με τη σειρά τη θέση τους και πάλι στον μεγάλο καμβά του Roskilde '07, όπως έχουμε μάθει να περιμένουμε με αλάνθαστη ακρίβεια κάθε χρόνο. Έχουμε επαναλάβει κι άλλη φορά άλλωστε ότι το στοίχημα του Roskilde Festival είναι το στήσιμο κάθε φορά της πολύχρωμης αυτής εναλλακτικής κοινότητας όπου για οκτώ ημέρες όλα -σχεδόν- επιτρέπονται, προετοιμάζοντας την ατμόσφαιρα για το δεύτερο τετραήμερο όπου όλες οι μουσικές (rock, pop, punk, metal, indie, world, electronica, dance) θα ζωντανέψουν στις έξι σκηνές του μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Ήταν η πρώτη φορά όμως που, για δύο τουλάχιστον 24ωρα, όλα αυτά ήταν λιγότερο από αυτονόητα καθώς "βούλιαξαν" κυριολεκτικά μέσα στις απόλυτα εχθρικές συνθήκες που μετέτρεψαν το στοίχημα ενός ακόμη επιτυχημένου festival σε πρόκληση ακόμη και για τη συνέχισή του. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των διοργανωτών, η περιοχή δέχτηκε μέσα σε δύο ημέρες 100 χιλιοστά βροχής (στα 36 χρόνια του festival, η χειρότερη μέχρι τώρα χρονιά ήταν το '97 με 44 χιλιοστά), ενώ υπολόγισαν σε 30,000 περίπου αυτούς που εγκατέλειψαν απελπισμένοι το camping το βράδυ της Πέμπτης.
Από την πλευρά μας, γίναμε μάρτυρες του εντυπωσιακού πράγματι θεάματος όπου η γιγαντιαία και πολύπλοκη αυτή διοργάνωση φάνηκε προς στιγμή να παραπατά χάνοντας το σταθερό της βήμα, να το ξαναβρίσκει όμως πολύ γρήγορα (ευνοημένη κι απ' τη μεταστροφή τελικά του καιρού) και να επιστρέφει με αποφασιστικότητα -φανερή στις προσπάθειες των εθελοντών- αλλά και μέτρα πρωτοφανούς έκτασης (και κόστους). Εκπρόσωπος της διοργάνωσης μας δήλωσε ότι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, όσοι έφυγαν εγκατέλειψαν το camping αλλά όχι και το festival καθώς προέρχονταν απ' τις γύρω περιοχές και, τείνουμε να την πιστέψουμε, καθώς τις επόμενες ημέρες δεν παρατηρήσαμε αισθητή μείωση του κοινού.
Τα όποια λοιπόν δικά μας παράπονα έχουν να κάνουν (εκτός απ' την κακή μας τύχη) με κάποιες απ' τις μουσικές επιλογές, καθώς το πρόγραμμα της Orange έμοιαζε βέβαια με γαλαξία έτσι όπως συγκέντρωσε πάρα πολλά ονόματα πρώτου μεγέθους, αυτό όμως έγινε κατά τη γνώμη μας σε βάρος των μικρότερων σκηνών. Εκεί εντοπίζεται συνήθως το δικό μας ενδιαφέρον, το πρόγραμμά τους όμως επισκιάστηκε αυτήν τη φορά απ' την κεντρική σκηνή κι έτσι, ανάμεσα στις φετινές "απώλειες" μετράμε τους Annuals, Tunng, Buffalo Tom και Kissaway Trail, μαζί βέβαια με σύσσωμη σχεδόν τη world παρουσία (CSS, Bonde Do Role, Seun Kuti κ.λπ.).
Η εικόνα όμως ήταν πολύ μεγαλύτερη από τέτοιες λεπτομέρειες και, συνολικά, δυνάμωσε την εμπιστοσύνη μας στον θεσμό και τη διοργάνωση του Roskilde Festival που είδαμε να διεκδικεί και να κρατά το ύψος του, ενισχύοντας τη δική μας πεποίθηση ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο και καλύτερο event του είδους του στην Ευρώπη (συνηγορούν κι οι εκπρόσωποι του Glastonbury που δηλώνουν ότι το Roskilde είναι γι' αυτούς το "αντίπαλο δέος") ώστε, το μόνο που μας απομένει είναι ν' ανανεώσουμε το ραντεβού μας για τις 3/7/08 στο Roskilde '08.
(με τη συνεργασία της Χαράς Οικονόμου)
Φωτογραφίες από τους:
Κώστα Πετρίδη
Μάρκο Τζιμόπουλο
Μαρία Καραβά
Μιχάλη Τεζιά
και την εφημερίδα του φεστιβάλ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: