Savage Republic

I. Tο νέο το 'χα μάθει 2-3 μήνες πριν (τι σου είναι αυτό το περίεργο πράγμα ονόματι net..). Xρόνια τώρα είχαν ακουστεί τόσα για κείνη τη βραδιά (κυρίως) στο Άκροπολ. Σε ανταλλαγή κανα δυο γραμμάτων με τον Bruce Licher, ο ίδιος υποστήριξε ότι χρόνια αργότερα φορούσε τακτικά μπλουζάκι από κείνη τη συναυλία. 'Να η ευκαιρία' σκέφτηκα.

Ψάχνοντας στο προαναφερθέν περίεργο πράγμα μετά από λίγο καιρό διαπίστωσα ότι η τωρινή σύνθεση των Savage αποτελείται από τετράδα εκ της οποίας τρία μέλη άνετα χαρακτηρίζονται 'βασικά' (έχοντας συμμετάσχει σχεδόν στα πάντα..) αν και όχι ιδρυτικά ..(εκτός απ' το 'Tragic figures'). Άρχισα να το σκέφτομαι. Αν θα 'θελα να' ναι κι ο Bruce; Όχι, θα 'θελα πολύ να' ναι ΚΑΙ ο Jackson, o Mark, o Robert και ει δυνατό ο πολύ σπουδαίος Jeff Long (αν έκανε δε την έκπληξη κι η Kendra Smith..). To πνεύμα, ωστόσο, της 'Άγριας Δημοκρατίας' υπήρχε στην πρώτη σύνθεση (Jackson, Jeff, Mark, Bruce και λίγο αργότερα Robert), υπήρχε όμως ξεκάθαρα και στη δεύτερη (Thom, Greg, Ethan, Mark, Bruce) όπως και σ' όλες όσες ακολούθησαν και ουσιαστικά αποτέλεσαν μίγμα των δύο πρώτων . Έχοντας πολιτογραφηθεί ακουστικά (κι όχι μόνο) στη 'Δημοκρατία' εδώ και 18 χρόνια, ποτέ δεν ένιωσα ότι άκουγα μια μπάντα με ένα δυο 'αστέρες' ή 'αρχηγούς' (π.χ. Jackson ή Bruce) και τους υπόλοιπους απλούς διεκπεραιωτές. 'Αξίζουν μια ευκαιρία' σκέφτηκα.

II. 'Ο Bruce θέλησε να συνεχίσει με τους Scenic. Ο Mark δυστυχώς εδώ και κάποια χρόνια μπαινοβγαίνει σε ψυχιατρεία.' Για τους άλλους δε χρειαζόταν να με πληροφορήσει ο ιδιαίτερα συμπαθής κι ευγενικός Thom F. Ο Jackson κυκλοφορεί μετά από χρόνια νέα δουλειά με τους 17 Pygmies στην οποία συμμετέχει και η Louise Bialik (όχι όμως και ο πρώην σύζυγός της Robert Loveless που αν δεν απατώμαι συνεχίζει στους δυστυχώς βαρετούς- προσωπική (;) άποψη- Scenic), o Jeff αποχώρησε περίπου 13 χρόνια πριν συνεχίζοντας αρχικά με την άλλη του μπάντα, τους Wasted Youth (των US, υπήρχαν κι οι αντίστοιχοι UK που ίσως κάποιοι σωστά μαντέψατε ότι υπήρξαν νονοί κάποιας στήλης εδώ μέσα) κι εγκαταλείποντας λίγο αργότερα εντελώς το χώρο της μουσικής.

III. Τη βραδιά άνοιξαν οι Γκούλαγκ. 'Για σταθερές αγάπες μη μιλάς'- ξέρει ο Αλέκος, ξέρει κι ο βαμπί......'

(Στο σημείο αυτό ο αφηγητής εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Ό,τι ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από κάποιες σελίδες παρατημένου προσωπικού ημερολογίου του)

'..Όσο πιο μπροστά γίνεται. Τους βλέπω καθαρά. Ο 43χρονος (με πρόσωπο 23χρονου) Ήθαν Πορτ, ο γεματούλης (λες κι έχει καμιά σημασία) Γρεγκ Γκράνκι ('Η προφορά του ονόματός σου υπήρξε γρίφος για πολλά χρόνια' 'Ναι, πολύς κόσμος του' χει αλλάξει τα φώτα. Βασικά είμαι γερμανολιθουανικής καταγωγής, ο Μπρους κι ο Τομ γερμανικής, ο Τζάκσον κι ο Ήθαν εβραϊκής, ο Μαρκ μάλλον σκωτσέζικης'), ο εντελώς Savage Τομ (μόλις πιάνει το μπάσο μου' ρχεται στο μυαλό το γνωστό εξώφυλλο - ένα αναδρομικό ευχαριστώ στα παιδιά που κάλυψαν την τότε εμφάνισή τους). Πίσω, στα τύμπανα, ένας ικανότατος πιτσιρικάς, λύση ανάγκης της τελευταίας στιγμής στη θέση του 'κανονικού' drummer.

Ζέσταμα. Τελευταίες δοκιμές στις μπασογραμές και τα τύμπανα. Ξεκίνημα.. Λίγη ώρα χρειάστηκε. Και μετά τίποτα δεν είχε σημασία. Ούτε η 'νηφαλιότητα' του Τομ ('Είναι πρόβλημα το ποτό, το γνωρίζω ότι κάνω κατάχρηση'), ούτε το σουλούπι του Γκρεγκ, ούτε τα (μη) φωνητικά του Ήθαν- κοινός τόπος με τους άλλους δύο (λες και οι Savage υπήρξαν ποτέ τραγουδοποιοί). Γιατί πια είχε επέλθει η διάσπαση (μου). Ο νυν εαυτός μου έβλεπε μια μπάντα να παίζει τουλάχιστον αξιοπρεπώς κομμάτια απ' το απλησίαστα ένδοξο παρελθόν της, αρκετά μεταξύ άλλων, από τις μάλλον κορυφαίες 'Τραγικές φιγούρες' κι ένα από το- δυστυχώς μεν, αναμενόμενα λόγω συνθηκών δε -πλέον αδύναμο συγκριτικά έργο τους ('Customs'). Ο προσμένων το (όποιο) μέλλον (τους) εαυτός μου άκουσε δυο νέες συνθέσεις που ήταν πέρα για πέρα Savage.

Κι όσο για τον διαχρονικό εαυτό μου και το πώς ένιωσε κατά τη διάρκεια του 'Procession', μετά από κοινή απόφαση με το αρμόδιο υπουργείο της Άγριας Δημοκρατίας, αυτός ο φάκελος αποφασίστηκε να μην ανοιχθεί ποτέ.'

[φωτογραφίες - Γιώργος Χαριτίδης]