Σαβίνα Γιαννάτου + Κώστας Θεοδώρου
Όλα ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη το Δεκέμβριο του 2005. Κάπου απέναντι από τη ΧΑΝΘ, στο στενάκι της Αντωνίου Καμάρα, στον αριθμό 3, σ' ένα υπόγειο μικρό θεατράκι. Η warmer music και η zen einai productions παρουσίασαν στο κοινό μια ανοικτή πρόβα-παράσταση του Κώστα Θεοδώρου [κοντραμπάσο] και του Κυριάκου Ταπάκη [ούτι].
Από τότε και μέχρι σήμερα παρέλασαν από εκεί οι Μιχάλης Σιγανίδης, Δήμος & Γιώργος Δημητριάδης, Underwater Chess, Παντελής Στόικος, Πάνος Παπάζογλου, Νίκος Τζαφερίδης [vinski], Μιχάλης Βρέττας, Γρηγόρης Ντάνης, Μάρθα Μαυροειδή, Haig Yazdjan, Σπύρος Λιακόπουλος, Στέλιος Μαρωνίδης, Τάκης Μπάρμπας, Κώστας Βόμβολος, Alban "Snoopy" Pfisterer, Βίκυ Αλμαζίδου, Theodosii Spassov, Μπάμπης Παπαδόπουλος, Αντώνης Ανισέγκος, Ziad Rajab, Νικολέτα Ξεναρίου, Νίκος Ψοφογιώργος, Βαγγέλης Τσοτρίδης, Νίκος Παπαβρανούσης, Χάρης Λαμπράκης, Θάνος Σιδέρης, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, Θύμιος Ατζακάς και Κυριάκος Γκουβέντας, μεταξύ άλλων.
Το βασικό μενού είναι οι μουσικές αλλά πάντα υπάρχει χώρος για χιούμορ, κίνηση και χορό ή για οπτικοακουστικά παιχνίδια, ψηφιακά και μη. Μια ανάλογη μικρή "γιορτούλα" συμβαίνει σχεδόν κάθε Τετάρτη εκεί και πάντα με ελεύθερη είσοδο. Τις όμορφες αφισέττες αυτών των εκδηλώσεων μπορείτε να τις χαζέψετε στην προσωπική σελίδα του εμπνευστή των ή μπορείτε να τις πάρετε ως αναμνηστικό επί τόπου.
Τρία χρόνια μετά και φτάσαμε αισίως [ένας Κώστας ξέρει σίγουρα πώς] στην 52η πρόβα με την Σαβίνα Γιαννάτου. Ήμουν εκεί γύρω στις 9 και είδα ένα τσούρμο να περιμένει τα θυρανοίξια [ώρα έναρξης 9.30]. Δε χρειάστηκε πολύ ώρα για να γεμίσει ο χώρος των 60-70 θέσεων και οι επόμενοι άρχισαν να κάθονται όπου έβρισκαν, ακόμη και κάτω μπροστά από τους μουσικούς, ακόμη και όρθιοι στο βάθος ή στα λιγοστά ενδιάμεσα ή στα σκαλιά της εισόδου.
Θέλω επίσης να προλάβω αυτούς που διάβασαν τη λέξη "πρόβα" και έσπευσαν να βγάλουν βιαστικά συμπεράσματα. Μιλάμε για μια κανονική και χορταστική μουσική βραδιά, με μουσικές, φωνητικά και τραγούδια, διάρκειας πέραν των δύο ωρών. Με ενδιάμεσο 10λεπτο διάλειμμα, με κρασί κρητικό, ξεμούδιασμα και τσιγάρα έξω στο στενάκι.
Ψυχή και σώμα της ο πολυοργανίστας Κώστας Θεοδώρου [κρουστά, φωνή, υδρόφωνο, νυκτά και έγχορδα με δοξάρι ή άνευ], με ευρείς και ανοιχτούς μουσικούς ορίζοντες [τζαζ, έθνικ, λαϊκά, αυτοσχεδιασμοί, δημοτική μουσική, παραδοσιακά, κινηματογραφικά, θεατρικά, χάπενινγκ]. Ένας άνθρωπος χαμηλότονος και σεμνός, με ήθος και υπόγειο προφίλ. Ένας ζωντανός και δραστήριος μουσικός με ιδέες σαν αυτήν της μεταμόρφωσης ενός θεατρικού χώρου σε πολυχώρο πολιτισμού.
Μιλάμε, ακόμη, για τη θεσπέσια φωνή της Σαβίνας, με την απίστευτη άνεση να ανεβοκατεβαίνει οκτάβες σαν αθλητής που γυμνάζεται στα σκαλάκια του σταδίου. Με τρομερή ευγένεια, οικειότητα, πλαστικότητα, αφηγηματικότητα και εσωτερικότητα. Με χάρη και πειραχτήρια ευδιαθεσία, λαχτάρα επικοινωνίας με το κοινό, απόλυτα καταδεκτική σε παραγγελιές αλλά και βαθιά σεμνή ώστε να μην καταχραστεί προσωπικά τη συνύπαρξή της με έναν άλλο μουσικό επί σκηνής.
Ενδεικτικό του ενδιαφέροντος είναι πως οι περισσότεροι [ακόμη και οι καθήμενοι κάτω] άντεξαν ως το τέλος και καταχειροκρότησαν το δίδυμο. Η κατάνυξη μετατράπηκε σε συγκίνηση όταν, εντέλει, η Σαβίνα τραγούδησε τρία άσματα χωρίς συνοδεία από το γνώριμο ρεπερτόριό της. Ήταν ένας ευχαριστήριος αποχαιρετισμός και μια γλυκιά καληνύχτα.
Αμέσως μετά με περίμεναν τα Χάλκινα της Γουμένισσας στο πάρτι του seven.