Sick of it All : Valentines night alright and ready for fighting

Παραφράζοντας τον φίλο μου τον Vas στον τίτλο, θα συνεχίσω στην περιγραφή της συναυλίας.
Λοιπόν αυτή την φορά ούτε νωρίς πήγαμε ούτε παρέα είχαμε all time classic solo σε μια συναυλία. Τι είπατε; Του Άγιου Βαλεντίνου; Ααα! Ελπίζω να περάσατε όλοι καλά στα εστιατόρια, θέατρα και ότι άλλο ρομαντικό είχατε να κάνετε στις δεκατέσσερις. Ο συγκάτοικος μου πάντως γύρισε τσακωμένος απ' την δική του αντίστοιχη έξοδο. Eνω εμείς τίγκα, και όταν λέω τίγκα εννοώ πλήρεις ρε παιδί μου, γεμάτοι full από μουσική ευχαρίστηση.
Τσάμπα promo κασετούλα στην είσοδο με Sick of it All και Propagandhi και άλλες εκπλήξεις μας περίμεναν στην πορεία. Ο χώρος ψιλοτίγκα και η ώρα οχτώ και κάτι. Για να καταλάβετε λίγο τι παίζει το μέρος είναι μια παλιά disco και στην μέση έχει πίστα (;;;). Βλέπε βιντεοκασέτες 80s και νησιώτικα παρακμιακά club. Οι άγγλοι λοιπόν πρακτικοί άνθρωποι, κότσαραν την κονσόλα του ηχολήπτη απ'την μια και την σκηνή απ'την άλλη με αποτέλεσμα αν κάθεσαι τέρμα δεξιά ή αριστερά αντίστοιχα και σε σπρώξουν να βρίσκεσαι κάπου ένα κεφάλι χαμηλότερα και φυσικά να μην βλέπεις. Έχει βέβαια και εξώστη δεξιά και αριστερά αλλά ο μισός είναι το λεγόμενο ενυδρείο μιας και βλέπεις ότι γίνεται πίσω από τζάμι. τσι και εμείς πήραμε την θέση μας στην μέση της πίστας και αφήσαμε τους άλλους χίλιους να κάτσουν όπου θέλανε.
Οχτώ και είκοσι και τι είναι αυτοί; Ά, οι Ignoramus, αγγλικό hardcore support σχήμα, ok, not bad. Συμπαθητικοί θα έλεγα είπαν και κάτι που έμοιαζε με κομμάτι μετά τα τέσσερα πρώτα. Ωραία, ένα ευχάριστο μισάωρο και μια μπαγκέτα δώρο, ας είναι καλά ο ντράμερ που την πέταξε. Μικρή βολτίτσα και επανερχόμαστε.
Έ, τι είναι αυτός ο ξανθός; Roadie; Μα που είναι ο Lou και τι είναι αυτό που παίζουν τα παιδιά; Garage-punk; Τέλεια! Πραγματικά είχα τόσο καιρό να δω τέτοιο είδος μουσικής live που αυτό το σαραντάλεπτο σετ των Explosion (καμία σχέση με Exploited) ήταν ότι έπρεπε. Η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να'το χω καταλάβει ότι θα έπαιζαν κάτι τέτοιο απ'τα εξώφυλλα των cd τους και απ΄το γεγονός του ότι πριν βγούνε ο dj έπαιζε το Catholic Boy των Dead Boys. Τέλος πάντων οι τύποι ήταν εκπληκτικοί και το κοινό ευτυχώς ανταποκρίθηκε καλά. Αν δεν είστε φαν του είδους ξεχάστε αυτή την παράγραφο.

Δέκα παρά και το πάρτι όπου να'ναι θ'άρχιζε. Πολλοί από σας θα'χετε την απορία: «Μα καλά μετά από δυο μήνες σιγά μην δεις και τίποτα διαφορετικό;» Μεγάλο λάθος, κοιτάχτε δεν πήγα να δω τον John Cale ή κανέναν άλλον δεινόσαυρο (Sorry Άρη) εδώ είδαμε τους πατέρες του hardcore. Όλοι μαζί πήραν τις θέσεις τους αξιοπρεπέστατοι ο Lou, o Pete, o Craig και ο Armand και για μια ακόμη φορά μας ταξίδεψαν με τις μελωδίες τους.
Βρισκόμασταν και πάλι στην χώρα του hardcore, απανωτά stage-diving, κόσμος να κάνει crowd-surfing πάνω απ'τα κεφάλια μας και άπειρο μα άπειρο moshing (ελληνιστί κλωτσομπουνοπατινάδα με τους διπλανούς μου) που δεν έχει καμία σχέση με ότι μπορεί να'χετε δει σε οποιαδήποτε 'σκληρή' συναυλία στην Ελλάδα. Μια τεράστια φωτεινή καρδιά πίσω απ'τον ντραμερ και ο Lou ήταν τα μόνα πράματα που μας θύμιζαν τι μέρα είχαμε. Όπως περιέγραψε και η κοπέλα δίπλα μου: "It's like a war in here!".
Τα κλασικά πλέον Maladjusted, Built to last, One step ahead, Drastic και Sanctuary εναλλασσόμενα με τα America, Blown away και Hello pricks απ'τον τελευταίο δίσκο (Yours Truly) δημιούργησαν σε μας για τρίτη φορά το ευχάριστο συναίσθημα του ότι βρίσκεσαι σ'ενα πάρτι με φίλους. Ο Lou έχοντας τον ρόλο του οικοδεσπότη έκανε τα πάντα για να περάσουμε καλά. Μέχρι και Britney τραγούδησε παρέα με δυο κοπέλες που είχαν ανέβει για stage diving. Οφείλω να ομολογήσω ότι και η μικρή ανακαίνιση στο ηχοσύστημα και τα φωτορυθμικά του χώρου (πριν εδώ ήταν το London Astoria 2, ξέρεται Πυξ-Λαξ βιντεοκλίπ κλπ) ήταν αισθητή. Το ασύρματο μικρόφωνο πάντως στην φάση που έκανε stage diving o Lou, έκανε την δουλειά του μια χαρά και δεν χάσαμε ούτε λέξη απ'το κομμάτι.
Μετά το Cease fire o Lou μας ευχήθηκε για την μέρα λέγοντας οτι είναι λογικό να έχουμε μια αντιστοιχία 1 προς 15 με το ευαίσθητο φύλο γιατί πολύ απλά αυτές θα προτιμούσαν να πάνε να δουν τον Robbie Williams.
Στο Step down έγινε ο κλασικός χαμός και άλλο ένα πάρτι είχε φτάσει στο τέλος του. Η αποψινή ήταν η τελευταία συναυλία της ευρωπαϊκής περιοδείας των S.O.I.A. και ο Lou λέγοντας μας ότι πρέπει να γυρίσει πίσω στο America μας υπέγραψε και το εισιτήριό μας . Τι άλλο να ζητήσει κανείς από μια συναυλία με εισιτήριο 5 λιρών (2800δρχ περίπου).
Αλλά για να δείτε ότι το mic δεν σας ξεχνάει όπου και αν βρίσκεται έχουμε για σας μια από τις promo tapes που δίνανε στην συναυλία. Για να την αποκτήσετε το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μου στείλετε ένα e-mail με το όνομα και την διεύθυνσή σας και την απάντηση στην παρακάτω ερώτηση:
Ποιο είναι το σήμα / μασκότ των Sick Of It All?
Στείλτε τις απαντήσεις μέσα σε 48 ώρες κάνοντας κλικ πάνω στο όνομά μου στο τέλος του άρθρου. Ο νικητής θα βγει με κλήρωση.