Alive and kicking
Με την αύρα των σταδίων να τους ακολουθεί ακόμα και έχοντας ως άλλοθι έναν πραγματικά καλό δίσκο μετά από άπειρα χρόνια, οι Simple Minds δεν άφησαν περιθώρια αντίδρασης στο και πάλι ολιγάριθμο κοινό της Θεσσαλονίκης.
Όσοι πήγαν απλά για το σύνηθες "λα-λαλα-λαλα" στο 'Don't You forget about me', όσοι γνώριζαν ότι θα ακολουθούσε ένα μόνιμα ραγισμένο "Belfast Child"..., αλλά και όλοι εμείς που πάντοτε βλέπαμε στο πρόσωπο του Jim Kerr τον Bono που δε μας πρόδωσε ποτέ, αποχωρήσαμε αναπάντεχα ικανοποιημένοι μετά από ένα δίωρο πραγματικής συναυλιακής δράσης.
Ακούραστα παθιασμένοι απέναντι στη μουσική τους, άριστοι τεχνίτες του μεγάλου ήχου που εξαναγκάζει σε συγκίνηση τον ακροατή, και ένας performer να δίνει μαθήματα ροκ ήθους on stage.
Με τέτοιες συναυλίες από τις παλιοσειρές, οι νεόκοποι ιδιότροποι εναλλακτικοί αστερίσκοι έχουν άπειρους λόγους να ανησυχούν για το μέλλον τους.
Δεν είναι η σκηνή που πέφτει πάνω σου φίλε Jack White, είναι η ψυχή σου που αποχωρεί και κινδυνεύεις.
[Φωτογραφίες : Γιώργος Χαριτίδης]
